Waterside terrier, Bingley terrier (dawne nazwy)
Airedale terier jest świetnym psem zarówno do towarzystwa, jak i wystawowym. Jednak, jak każdy terier, jest psem bardzo uparty, niezależnym i niezwykle energicznym. Jeśli uda nam się nauczyć go posłuszeństwa, co będzie dużym wyzwaniem, okaże się zwierzakiem wesołym, wszechstronnym, a przy tym spokojnym. Jest również psem bardzo cierpliwym wobec dzieci.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 7
- Grupa III- Teriery
- Sekcja 1 – Teriery duże i średnie
- Próby pracy zależą od decyzji poszczególnych krajów.
- Pochodzenie: Wielka Brytania
- Rozmiar: Średni
- Długość życia: 10 do 12 lat
Wygląd
Wygląd airedale teriera jest niezwykłej urody, a wręcz nazywany jest często królem terierów. Dopóki nie został wyhodowany czarny terier rosyjski, był on największym przedstawicielem grupy terierów, których jest aż ponad 30.
Airedale terier, mimo iż lekki, jest solidnie zbudowany. Jego sylwetka wpisuje się w kwadrat i jest proporcjonalna. Nie sprawia wrażenia nadmiernie wydłużonego, ani wysokonożnego.
Głowa teriera jest proporcjonalna i pozbawiona zmarszczek. Czaszka długa i płaska nie jest zbyt szeroka między uszami i zwęża się łagodnie ku oczom. Stop jest ledwo widoczny, a kufa jednakowo szeroka na całej długości, delikatnie rzeźbiona nie robi wrażenia klinowatej. Airedale terier ma czarny nos, przylegające wargi i uszy w kształcie litery „V”, które nosi z boku głowy. Są one małe, ale proporcjonalne do rozmiarów psa. Lamią się nieco ponad wierzchem czaszki. Airedale ma oczy charakterystyczne dla wszystkich terierów, czyli bystre i pojętne. Poza tym są raczej małe, niewyłupiaste i ciemne.
Airedale terier ma niezwykle mocno umięśnioną szczękę i żuchwę. U psów tej rasy siła chwytu jest bardzo pożądana. Mocne zęby ustawiają się w zgryzie nożycowym. Zgryz cęgowy również jest akceptowany, ale inne warianty, jak przodozgryz i tyłozgryz, są klasyfikowane jako wady.
Szyja, która jest sucha, umięśniona, średniej długości i grubości, rozszerza się ku łopatkom i przechodzi w tułów, którego grzbiet jest krótki, mocny, prosty i dobrze związany. Airedale terier ma głęboką klatkę piersiową z dobrze wysklepionymi żebrami.
Niegdyś kopiowany ogon jest gruby i mocny, a osadzony wysoko i noszony bardzo radośnie.
Airedale terier ma bardzo charakterystyczną szatę. Jego sierść jest gęsta, twarda, szorstka i nie na tyle długa, by sprawiać wrażenie zmierzwionej. Okrywa wierzchnia jest twarda, druciana i sztywna, a podszerstek trochę krótszy i miękki. Miękki i kędzierzawy włos jest wysoce niepożądany.
Umaszczenie airedale teriera jest w zasadzie prawie zawsze takie samo. Grzbiet, górne partie szyi i wierzch ogona są czarne lub szaro-czarne. W pozostałych miejscach airedale jest podpalany. Uszy bywają ciemniejsze. Osmolenia (czarne naloty) mogą czasami występować na skroniach i wokół szyi. Dopuszczalne jest występowanie niewielkiej ilości białych włosów na piersi.
Wielkość i waga
Wzorzec rasy FCI ustala zakres wysokości rasy airedale terier podając następujące widełki:
Wysokość w kłębie: Pies: 58 do 61 cm
Suka: 56 do 59 cm
Brak określonych przedziałów wagowych jednak jest to mniej więcej:
Przybliżona waga: Pies: 18 do 24 kg
Suka: 17 do 22 kg
Zdrowie
Airedale terier jest okazem zdrowia. Ta krzepka i odporna rasa psów rzadko choruje.
Szata tej rasy psów zapewnia świetną ochronę przed zimnem, dlatego też mogą one mieszkać poza domem. Jednak w przypadku dużych upałów, należy dostosować harmonogram spacerów do temperatury na zewnątrz. Najlepiej wtedy wychodzić na spacery wcześnie rano oraz późnym wieczorem.
Na co najczęściej choruje airedale terier?
- rozszerzenie żołądka
- deformujące zapalenie stawów kręgosłupa
- przepuklina pępkowa
- dysplazja stawu biodrowego
- wrodzone zwichnięcie stawu łokciowego
Jak pielęgnować airedale teriera?
Aby utrzymać atrakcyjny wygląd psa tej rasy niezbędna jest regularna pielęgnacja. Inaczej przybierze wygląd dużego kudłacza i straci na swojej atrakcyjności wizualnej.
Bardzo ważne jest trymowanie. Wyrywanie martwego włosa pomoże nadać mu klasyczny wygląd teriera. Jeśli ograniczymy się tylko do trymowania, odrastający włos straci na swojej jakości i stanie się miękki i kędzierzawy, co jest bardzo wysoce niepożądane.
Oprócz strzyżenia i trymowania, w regularną pielęgnację należy włączyć szczotkowanie. Pozwoli to usunąć zarówno martwą sierść, jak i wszelkiego rodzaju liście, gałązki i inne suweniry przynoszone w sierści ze spacerów.
Airedale terier nie lubi i nie powinien być często kąpany. Wystarczy robić to raz na kwartał.
Jeśli planujemy uczestnictwo naszego psa na wystawach, warto skorzystać z usług profesjonalnego groomera.
Żywienie – jaka karma dla airedale teriera?
Airedale terier ma bardzo dobry apetyt, ale przy okazji jest niezwykle energiczny, dlatego nie powinien wykazywać tendencji do nadwagi.
Żywienie tych psów rasowych nie różni się od żywienia innych średnich ras psów. Sprawdzą się suche karmy wysokiej jakości z dodatkiem glukozaminy i chondroityny, bogate w składniki odżywcze oraz witaminy.
Samodzielnie przygotowywane posiłki muszę być uzupełniane preparatami wapniowo-witaminowymi oraz dodatkami wspomagającymi rozwój i pracę stawów.
Charakter i zachowanie airedale teriera
Jak na teriera, airedale jest to pies raczej spokojny i chętnie okazuje uczucia swojemu opiekunowi. Warto jednak podkreślić – jak na teriera!
Głównym wyzwaniem wychowawczym jest poskromienie jego mocno rozwiniętego instynktu łowieckiego, inaczej kiepski to będzie pies do towarzystwa. Airedale terier potrafi czasem ruszyć ciekawym tropem i przestać reagować na wołanie opiekuna. Nie powinno się w żadnym wypadku tych instynktów wzmacniać, na przykład zabawą a aportowanie. Niezbędne jest rozpoczęcie szkolenia od szczenięcia, oraz zbudowanie z nim relacji opartej na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. Trening oparty na zabawie oraz szkoleniu pozytywnym okaże się najbardziej efektywny.
Mimo, iż airedale terier szczeka znacznie mniej niż inne psy w tym typie, jest całkiem niezłym stróżem. Zwykle wykazuje obojętność wobec nieznanych mu osób, ale potrafi reagować gwałtownie w stosunku do ludzi, którzy mogą mieć złe intencje.
Musimy koniecznie zapewnić temu psu odpowiednią dawkę ruchu, którego potrzebuje bardzo dużo. Jeśli nie zaspokoimy tych potrzeb, wówczas może czekać nas w domu tornado i niszczenie domowych przedmiotów. W podobnym kontekście również nie należy zostawiać tego rozrabiaki na długi czas samemu w domu. A jeżeli jest to konieczne, należy uprzednio zadbać o rozładowanie nadmiaru energii.
Airedale może dogadać się z innymi psami i zwierzętami domowymi tylko pod warunkiem jego wcześniejszej, skutecznej socjalizacji. W przeciwnym wypadku, zarówno pogoni kota, jak i będzie szarpał się z psami.
Airedale terier a dzieci
Jeśli nauczymy dzieci zasad obcowania z psem i szacunku, airedale terier będzie mógł się z nimi świetnie bawić. Jest w stosunku do maluchów cierpliwy, opanowany i serdeczny.
Czy airedale terier nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Dla psa tej rasy nie ma znaczenia, gdzie zamieszka, o ile zadba się o jego potrzeby ruchowe. Warto dywersyfikować jego aktywności ruchowe i pamiętać, że na im mniejszej przestrzeni dane mu było żyć, tym częściej trzeba go wyprowadzać na spacer.
Historia rasy
Początki rasy przypadają na wiek XIX w. W hrabstwie Yorkshire, w dolinie rzeki Aire, wędkarstwo było ulubioną rozrywką ludzi. Konkurowali oni jednak o zdobycz z wygłodniałymi wydrami, które są wspaniałymi podwodnymi myśliwymi, potrafiącymi oczyścić z ryb nawet najbardziej obfite strumienie. W takim środowisku pojawiło się zapotrzebowanie na psa znanego dziś jako airedale terier.
Z początku, by pomóc sobie z problemem, zaczęto używać miejscowych mieszańców o nazwie otterhounds (otter znaczy wydra). Średniej wielkości psy były bardzo zwinne i ostre. Nie były zbyt urodziwe, ale nie to się liczyło. Warto zaznaczyć, że te psy to nie to samo co dzisiejszy otterhound.
Druga strona medalu, czyli przodków airedale teriera, to szczurołapy maści czarnej podpalanej, które zwano Old English, Broken Coated Working, czy też Coated Black and Tan Terrier. Psy te uczestniczyły w okrutnych spektaklach, w których goniły szczury na specjalnie skonstruowanych do tego arenach.
Wspomniani wcześniej wędkarze postanowili skrzyżować swoje otterhoundy z najbardziej utytułowanymi ze szczurołapów. Stało się to po raz pierwszy w 1853 roku za sprawą Holland’a Buckley. Nowo powstałe psy potrafiły sobie radzić z wydrami już nie tylko na lądzie, ale również pod wodą. Okrutny sport przeniósł się wtedy z aren pod wodę, gdyż szczury też są dobrymi pływakami.
Na przestrzeni lat próbowano używać tych psów na różne sposoby. Doprowadzano do krzyżówek z bulterierami tam, gdzie używano ich do walk psów. Łączono je z border collie, osiągając pewien typ psa pasterskiego. Wreszcie by je upiększyć, dolewano krwi teriera walijskiego, foksteriera szorstkowłosego, czy teriera walijskiego.
Psy znad rzeki Aire wkrótce stały się popularne już w całej Wielkiej Brytanii. Ich obecna nazwa została nadana im w 1878 roku przez sędziego kynologicznego, doktora Gordona Stables, wielkiego miłośnika tej świeżej rasy.
W 1886 roku brytyjski Kennel Club nadał rasie oficjalny status.
Od tamtej pory airedale terier zrobił niesamowitą karierę nie tylko na wyspach. Szybko przestał być wykorzystywany jako szczurołap i stał się sławny jako wspaniały towarzysz, a nawet pies obronny. Pracował na usługach policji i wojska brytyjskiego i nie tylko, gdzie ceniono właściwą dla rasy pojętność oraz chęć do nauki.
Ciekawostki o airedale terierze
- Wermacht tak je cenił, że miał ich więcej niż psów ras rodzimych. Cieszy się popularnością w Niemczech do dziś.
- Król terierów jest mniejszy tylko od czarnego teriera rosyjskiego, który jest jednak zaliczany do sznaucerów.
Ile kosztuje airedale terier?
Koszt zakupu psa zależy od renomy hodowli, a także od wieku, pochodzenia oraz płci. Cena, którą przyjdzie nam zapłacić za szczeniaka rasy airedale terier z rodowodem z hodowli zarejestrowanej w FCI to: 4000 do 5000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania tego średniego psa z wysp brytyjskich również jest średni i wynosi około: 150-200 zł miesięcznie.
Wady i zalety airedale teriera
Wady
- pracochłonna pielęgnacja
- wulkan energii
- mocny instynkt łowiecki
- uparty
Zalety
- dogaduje się dobrze z dziećmi
- łatwo się przystosowuje
- w miarę spokojny i zrównoważony
- szczery przyjaciel rodziny
- nie linieje, chociaż gubi trochę martwego włosa
