Zoocena.pl • Rasy psów • Appenzeller

Rasy psów

Appenzeller

Anna B

0

Appenzeller sennenhund, Appensell Mountain Dog, Pies górski z Appenzell

Appenzeller jest szwajcarskim psem pasterskim przystosowanym do ciężkich, górskich warunków. Pracy w takim środowisku, od swojego zarania, zawdzięcza spryt, zwinność, odporność oraz wytrzymałość. Mimo, iż jest to dobry pies rodzinny, który odnajdzie swoje miejsce również na kanapie, pewny siebie appenzeller zdecydowanie lepiej dogada się z opiekunem, który lubi zarówno długie spacery, jak i wszelkiego rodzaju sporty, także te kynologiczne.

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 270

• Grupa II- Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła.
• Sekcja 3 – Szwajcarskie psy pasterskie.
• Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Szwajcaria
• Rozmiar: Średni
• Długość życia: 12 do 14 lat

Wygląd

Appenzeller to wielokolorowy pies pasterski, który musi mieć budzącą respekt postawę. Wszystkie elementy jego działa dobrze harmonizują. Jest muskularny, zwinny, aktywny i o bystrym wyrazie. Sylwetka psa wpisuje się nieomal w kwadrat, choć jest nieznacznie dłuższy, niż wyższy (10:9). Długość kufy do mózgoczaszki jest w proporcji 4:5.

Głowa, będąca w dobrej proporcji do tułowia, jest lekko klinowata. Ten szwajcarski pies pasterski ma nieomal płaską mózgoczaszkę, która jest najszersza między uszami i zwęża się w kierunku kufy. Bruzda czołowa psa jest przeciętnie wyraźna, guz potyliczny zaś słabo zaznaczony. Kufa nie jest spiczasta, choć zwęża się równomiernie, umiarkowanie masywna, z prostym grzbietem. Appenzeller ma nos czarny, jeżeli sam jest czarny, a brązowy, jeżeli jego sierść jest czekoladowa. Silne uzębienie może ustawiać się zarówno w pełnym zgryzie nożycowym, jak i zgryzie cęgowym. Oczy, raczej małe i w kształcie migdała, osadzone są lekko ukośnie. Nie powinny być wyłupiaste, są o żywym wyrazie. Wysoko i szeroko osadzone uszy psów tej rasy są wiszące, trójkątne i lekko zaokrąglone na swych końcach. W spoczynku uszy te powinny przylegać płasko do policzków, a gdy pies wytęża uwagę, kierują się do przodu.

Głowa ta osadzona jest na muskularnej szyi średniej długości i suchej. Szyja zaś na mocnym i zwartym tułowiu, o prostym grzbiecie, który jest umiarkowanie długi. Krótki zad jest przedłużeniem linii grzbietu. Umięśnione lędźwie są także krótkie. Szeroka i głęboka klatka piersiowa sięga do łokci, ma wyraźne przedpiersie.

Silny, średniej długości ogon jest wysoko osadzony oraz pokryty gęstym włosem. W spoczynku appenzeller ma ogon zwisający, w ruchu zaś kręci się on ciasno nad grzbietem, lub na boki.

Zarówno kończyny tylne, jak i kończyny przednie tych szwajcarskich psów pasterskich są proste, równoległe i dobrze umięśnione. Pozwalają na dynamiczne ruchy o długim wykroku.

Appenzeller ma dwuwarstwową okrywę włosową. Włos okrywowy jest gęsty i błyszczący, a gęsty podszerstek może być czarny, brązowy lub też szary. Oba włosy zaś są twarde, ościste i przylegające. Toleruje się, gdy włos na kłębie i grzbiecie lekko faluje.

Pies rasy appenzeller ma umaszczenie podstawowe w kolorze czarnym lub czekoladowym (rzadsze) z symetrycznym rdzawobrązowym podpalaniem oraz białymi znaczeniami. Rdzawobrązowe plamki występują nad oczami, policzkach, po obu stronach klatki piersiowej (na wysokości stawów barkowych), a także na kończynach, gdzie rozdzielają podstawowe umaszczenie od białego.

Białe znaczenia składają się na:

• biała strzałka, dobrze widoczna i schodząca na grzbiet nosa, obejmując całą, lub część kufy
• biało umaszczona broda i krawat na podgardlu, który sięga aż do klatki piersiowej
• białe skarpetki na każdej kończynie i końcu ogona
• biała plama na karku, lub biała obroża obejmująca szyję w połowie

Wielkość i waga

Rasa wykazuje się bardzo nieznacznym dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie psów rasy appenzeller w następujący sposób:

Wysokość w kłębie:

• Psy: 52 – 56 cm (+/- 2 cm)
• Suki: 50 – 54 cm (+/-2 cm)

Waga nie jest określana przez wzorzec i wynosi mniej więcej:

Waga:

• Psy i suki: 22 – 32 kg

Zdrowie 

Mimo wysokiego stopnia inbredu, psy rasy appenzeller są wyjątkowo zdrowie i odporne. Udana selekcja, brak wpływu mody na hodowlę oraz utrzymywanie rasy jak najbardziej naturalną mocno się do tego faktu przyczyniły.

Jeżeli chodzi o wytrzymałość na warunki atmosferyczne, dwuwarstwowa okrywa włosowa tych psów pasterskich zapewnia świetną ochronę przed zimnem, wiatrem i wilgocią. W największe upały jednak potrzeba będzie zwierzakowi zapewnić schronienie i dostęp do wody.

Na co najczęściej choruje pies górski appenzeller?

• dysplazja stawu biodrowego

Jak pielęgnować szwajcarskie psy pasterskie appenzeller?

Pielęgnacja psów tej rasy jest wyjątkowo prosta. Wystarczy szczotkowanie, nawet raz na dwa tygodnie. Oczywiście, w okresie linienia należy robić to codziennie.

Poza tym, warto psu regularnie sprawdzać stan oczu, uszu, zębów, a także przycinać, w miarę potrzeby, pazury.

Żywienie – jaka karma dla appenzeller’a?

Appenzeller jest dość łakomym psem i może mieć tendencje do nadwagi. Dietę należy dostosować do wieku, wagi i stylu życia czworonoga. Najlepiej sprawdzą się wysokiej jakości gotowe, suche karmy. Dzienna porcja powinna być rozłożona na dwie mniejsze. Z racji na skłonności do tycia lepiej, aby appenzeller nie miał swobodnego dostępu do jedzenia.

Charakter i zachowanie psów rasy appenzeller

Appenzeller to pies zadziwiająco wszechstronny, jego cechy charakteru wzbudzają prawdziwy zachwyt. Bez względu, czy pracuje, czy odpoczywa, jest czujny, odważny, pojętny i pełny temperamentu.

Jest niezwykle czuły i przyjazny, choć nieco nieufny wobec obcych. To kolejna cecha świadcząca o wszechstronności. Będzie z niego nieprzekupny pies stróżujący. Uwielbia pilnować zarówno posiadłości, członków rodziny, jak i wszystkich zwierząt domowych. Appenzeller będzie zawsze bronić najpierw, w razie konieczności, swojego pana. Psy tej rasy dużo szczekają, co w pracy stróża i pasterza jest przydatne, lecz w domu może być uciążliwe.

Jak wszystkie psy pasterskie, Szwajcar nie ma instynktu łowieckiego i nie wykazuje skłonności do ucieczek. Jest tak przywiązany do „swojego”, że z kolei słabo radzi sobie z samotnością, jednak tylko, gdy nie ma zajęcia. Po prostu szybko się nudzi, a wtedy dużo szczeka i niszczy przedmioty.

Ten całkiem duży szwajcarski pies pasterski obdarzony jest wyjątkową inteligencją. Doskonale sprawdza się w każdych warunkach. Szkolenie psów rasy appenzeller jest raczej łatwe, szczególnie gdy nagradzane jest smakołykami. Nie tylko smakołyki o tym świadczą. Psy te mają posłuszne usposobienie, lubią sprawiać frajdę swojemu opiekunowi i dokładnie wykonywać ich polecenia. Przed nauką, warto jednak zadbać o ich potrzeby ruchowe.

A potrzeby ruchowe to nie tylko spacery. Appenzeller sprawdzi się we wielu rodzajach sportów, chociażby canicross, agility i flyball. Rasa nie nadaje się zupełnie dla ludzi sprowadzających swoje życie tylko do kanapy, piwa i pilota od telewizora. Co za tym idzie, również osoby starsze, które z racji swojego wieku, nie mogą już być bardzo aktywne, nie powinny się decydować na psa tej rasy.

Appenzeller lubi psy, koty oraz inne zwierzęta domowe, warto jednak zadbać o jego poprawną i wczesną socjalizację.

Appenzeller a dzieci

Szwajcar lubi zarówno zabawę, jak i dzieci. Dodatkowo czuje wobec nich silny instynkt obronny.

Oczywiście, każde dziecko powinno zostać nauczone, jak traktować zwierze z szacunkiem. Ciągnięcie za ogon, dosiadanie i przeszkadzanie w spaniu jest absolutnie wykluczone.

Czy szwajcarski pies pasterski appenzeller nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?

Appenzeller najchętniej mieszkałby na wsi, gdzie mógłby pełnić rolę pasterza i stróża. Jednak jako pies wszechstronny, odnajdzie swoje miejsce również w mieście, o ile zapewnimy mu dodatkową porcję wysiłku fizycznego, którego potrzebuje sporo nawet na wsi.

Historia rasy

Appenzeller jest jakby mieszaniną cech widocznych u owczarków, szpiców i molosów. Jest jedną z czterech ras szwajcarskich psów pasterskich (pozostałe rasy to berneński pies pasterski, entlebucher i duży szwajcarski pies pasterski) i jako jedyny ma zakręcony ogon, co jest typowe dla szpiców.

Został po raz pierwszy opisany w książce z 1853 roku pod tytułem „Das Tierleben der Alpenwelt” (Życie zwierząt w Alpach) jako „donośnie szczekający, krótkowłosy, średniej wielkości, wielokolorowy pies pasterski, w dość wyrównanym typie szpica, używany do pilnowania obejścia i zaganiania bydła”.

Max Sieber, popularyzator rasy wydał w 1895 roku apel do Szwajcarskiego Związku Kynologicznego, prosząc o pomoc w rozwoju rasy. Trzy lata później przeznaczono 400 franków celem wyodrębnienia hodowli. Ustalono cechy rasy psów appenzeller i zakupiono na targu w Alstatten siedem suk i dziewięć psów.

Na wystawie pojawiły się pierwszy raz w Winterthur w 1899 roku. W 1906 roku powstał Klub Appenzellera. Planowa hodowla w czystości rasy rozpoczęła się wraz z obowiązkiem rejestracji szczeniąt w księdze rodowodowej. Pierwszy wzorzec został opracowany w 1914 roku.

Te zaganiające stada bydła psy są dalej w większości wykorzystywane w Szwajcarii w swojej historycznej roli. Appenzeller staje się coraz bardziej popularny we wielu europejskich krajach, ale również w całej Ameryce.

Ciekawostki o psie rasy appenzeller

• Appenzell to nazwa kantonu w Szwajcarii i od niego, oczywiście, wzięła się nazwa tych wspaniałych psów.
• W kraju swojego pochodzenia appenzeller sprawdza się również jako ratownik i pies policyjny.

Ile kosztuje appenzeller?

Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego wszechstronnego psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy appenzeller z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 2500 – 3500 zł.

Miesięczny koszt utrzymania tego średniej wielkości psa nie jest wygórowana i wynosi około: 100 – 150 zł miesięcznie.

Wady i zalety