Zoocena.pl • Rasy psów • Terier tybetański

Rasy psówPsy ozdobne i do towarzystwaŚrednie

Terier tybetański

Anna B

0

Dhoki Apso, Tibetan Terrier, Terrier du Tibet, Terrier de Lhassa

Mimo swojej nazwy terier tybetański to pies pasterski i stróżujący. Dziś nie wykorzystuje się już go w tych rolach. Obecnie, ten kędzierzawy, wesoły i inteligentny czworonóg jest wspaniałym towarzyszem wielu rodzin. Ma jeszcze żywsze usposobienie od pozostałych ras tybetańskich. Wyglądem kojarzy się z miniaturowym owczarkiem staroangielskim.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 209

• Grupa IX- Psy ozdobne i do towarzystwa
• Sekcja 5 – Rasy tybetańskie
• Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Tybet
• Rozmiar: Średni
• Długość życia: 12 do 14 lat

Wygląd

Krzepki i długowłosy terier tybetański ma bardzo solidną sylwetkę wpisującą się w kwadrat. Długość tułowia od barku do nasady ogona wynosi tyle, co wysokość w kłębie.

Głowa tej rasy psów jest mocno porośnięta długimi włosami, które wprawdzie opadają na oczy, ale nie utrudniają widzenia. Na żuchwie rośnie nie bardzo obfita broda. Średniej długości czaszka nie jest szeroka, ani toporna, stop z wyraźnym, choć nie przesadnym zaznaczeniem. Mocna kufa jest jednakowej jak mózgoczaszka długości, a nos czarny. Terier tybetański powinien mieć dobrze rozwiniętą żuchwę z uzębieniem w zgryzie nożycowym lub z ciasnym przodozgryzem. Szeroko rozstawione oczy mają ciemnobrązowy kolor. Są duże, okrągłe i ani wyłupiaste, ani zapadnięte. Obficie owłosione uszy w kształcie litery V są dość wysoko osadzone, zwisające i lekko odstające.

Szyja psa rasy terier tybetański jest umięśniona, mocna i o takiej długości, by pies głowę nosił powyżej grzbietu. W łopatki przechodzi płynnie. Dobrze umięśniony, silny i zwarty tułów ma prosty grzbiet, krótkie i lekko wysklepione lędźwie oraz prosty zad. Dobrze ożebrowana i wysklepiona klatka piersiowa sięga łokci.

Średniej długości ogon ma terier tybetański całkiem wysoko osadzony. Kręci się on nad grzbietem i ma bardzo obfite owłosienie. Nie zawsze, choć często występuje złamanie na końcu ogona i jest dopuszczalne przez wzorzec rasy.

Terier tybetański ma gęsto owłosione, a także świetnie kątowane zarówno kończyny przednie, jak i tylne. Gwarantują psu płynny chód z dobrym wykrokiem i mocną akcją tylnych kończyn. Pies sprawia wrażenie, jakby poruszał się bez jakiegokolwiek wysiłku.

Sierść psów tej rasy jest dwuwarstwowa. Podszerstek mają wełnisty a delikatny, a długi włos okrywowy obfity i również delikatny, ale nie wełnisty, ani jedwabisty.

Jeżeli chodzi o umaszczenie, dopuszczalna jest w zasadzie każda maść. Wzorzec wyklucza tylko czekoladową oraz wątrobianą.

Wielkość i waga

Rasa wykazuje się nieznacznym dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie psów rasy terier tybetański w następujący sposób:

Wysokość w kłębie:

• Psy: 36 – 41 cm
• Suki: nieco mniejsze

Waga nie jest określona we wzorcu, ale wynosi mniej więcej:

Waga:

• Psy i suki: 8 – 14 kg

Zdrowie 

Terier tybetański jest rasą zdrową, długowieczną i odporną na złe warunki pogodowe. Jeden z psów tej rasy dożył 28 lat, ustanawiając jeden z rekordów długowieczności.

Może mieć problemy z wysokimi temperaturami. W okresy letnie warto ograniczyć jego wysiłek fizyczny, a na spacery chodzić rano, lub wieczorem. Dwuwarstwowa sierść sprawia, że terier tybetański bez problemu radzi sobie z zimnem, wiatrem i deszczem.

Na co najczęściej choruje terier tybetański?

• zapalenie uszu
• dysplazja stawu biodrowego
• waskularyzacja siatkówki (dziedziczne schorzenie oczu)

Jak pielęgnować teriery tybetańskie?

Psy te nie linieją, natomiast warto je często szczotkować, aby ich długa i gruba sierść się nie mierzwiła. Najlepiej robić to minimum co dwa dni. Wielu właścicieli decyduje się na strzyżenie swoich psów, co sprawia, że pielęgnacja jest łatwiejsza, choć dalej powinna być regularna. Teriery tybetańskie lubią łapać w sierść wszelkiego rodzaju patyki i liście podczas spacerów. Należy więc sprawdzać i oczyszczać szatę po każdym z nich.

Żywienie – jaka karma dla teriera tybetańskiego?

Metabolizm tych energicznych i ruchliwych zwierząt jest szybki. Dzienna porcja powinna być dostosowana do stylu życia psa, wieku oraz wagi. Warto podzielić ją na kilka mniejszych posiłków, a karma powinna być dobrze rozdrobniona. Sprawdzi się domowe jedzenie oparte na mięsie, warzywach i zbożach, ale również gotowe produkty wysokiej jakości.

Charakter i zachowanie psa rasy terier tybetański

Charakter tego ciekawego psa jest wręcz wspaniały. Ludziom w swoim otoczeniu okazuje szczerą radość i wlewa w nich swoją wesołość. Opiekuna darzy bezgranicznym zaufaniem i uwielbieniem. Jest to zwierzę wesołe na tyle, że bawi się chętnie i to nie tylko z dziećmi.

Terier tybetański potrafi się uspokoić i spędzić trochę czasu na kanapie, ale raczej tylko wtedy, gdy jego potrzeby ruchowe zostaną w pełni zaspokojone. Dwa, długie spacery dziennie to absolutne minimum. Powinny być wyczerpujące, ciekawe i okraszone pewną formą aktywności umysłowej. Terier tybetański sprawdzi się również w takich sportach jak agility i sportowym posłuszeństwie.

Inteligencja terierów tybetańskich sprawia, że rasa się szybko uczy, lecz chociaż w istocie nie mają z terierami nic wspólnego (poza nazwą), bywają uparte i wymagające. Nie lubią wykonywać poleceń pozbawionych sensu. Zdarzają się osobniki niezależne, które tym bardziej potrzebują pozytywnego podejścia swoich opiekunów. Aby dorosły pies nie posiadał szeregu niepożądanych cech, szczeniak powinien otrzymać wczesne i stanowcze, lecz łagodne szkolenie. Ludzie o twardej ręce muszą zmienić swoje podejście w przypadku teriera tybetańskiego.

Ten pełen energii pies nie znosi samotności. Przedłużające się jej okresy wpływają na Tybetańczyka bardzo źle. Jeżeli mamy w planach częste pozostawianie psa samego, należy przyzwyczajać go do tego już od szczeniaka. Samotny i znudzony terier tybetański może rozpętać w mieszkaniu prawdziwe piekło. Jako niezwykle towarzyski pies jest bardzo zależny od swojego pana i rodziny.

Wiemy już, że psy tej rasy są terierami tylko z nazwy. Nie mają raczej instynktu łowieckiego, choć zdarza się, że pobiegają czasem za małymi zwierzętami. Nie wykazują też skłonności do ucieczek.

Mimo, iż terier tybetański nie jest agresywny, to wykazuje pewną dozę rezerwy wobec obcych. Rasa używana była historycznie jako psy stróżujące głównie dlatego, że będąc uważana za świętą, budziła w Tybecie lęk. Mimo wszystko, o obecności intruza potrafi ostrzec donośnym szczekaniem.

Odpowiednio socjalizowany tybetański terier nie będzie miał kłopotów w kontaktach z innymi psami. Nie jest w swej naturze awanturniczy. Równie w styczności z innymi domowymi zwierzętami powinien być łagodny, chociaż głównie z tymi, do których jest przyzwyczajony.

Terier tybetański to niezły wybór na pierwszego psa, a także dla osób starszych. Nie można jednak pozwolić mu się zdominować i warto pamiętać, wesoły, aktywny, posiadający ciekawy charakter pies nie znosi siedzącego trybu życia.

Teriery tybetańskie a dzieci

Terier tybetański charakter ma wesoły i bardzo zabawowy. Pozbawiony agresji, żywy i względnie posłuszny pupil będzie wspaniałym kompanem harców. Należy jednak upewnić się, że dzieci umieją psa traktować z szacunkiem i rozumieją, że istnieją granice jego cierpliwości.

Czy terier tybetański nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?

Mimo iż terier tybetański ma raczej wiejską naturę, może przystosować się do życia w mieście i na małej przestrzeni mieszkaniowej. Należy jednak dobrze dbać o jego potrzeby ruchowe, umysłowe oraz w miarę możliwości nie pozostawiać go samego na długi okres czasu.

Historia rasy

Ludzie zamieszkujący tereny Tybetu od dawien dawna hodują owce i kozy. W pracy wykorzystywali zarówno ogromne mastify tybetańskie, jak i kudłate psy podręczne, tak zwane lago kyi. Te duże pilnowały stad, małe zaś je zaganiały.

Wiemy już, na jakiej zasadzie spełniały również funkcję psów stróżujących. Poza tym, również i wtedy wykorzystywane były jako psy do towarzystwa.

„Lwie psy”, bo tak je nazywano, były różnej wielkości i proporcji. Kudłate psy tybetańskie zostały podzielone na trzy rasy dopiero w Europie. Największa z nich to właśnie terier tybetański, pozostałe zaś to ihasa apso i shih tzu.

Patronackim krajem rasy jest Wielka Brytania i Anglikom należy przypisać ujednolicenie. Hodowla terierów tybetańskich ruszyła tam w latach 20. XX wieku, kiedy to brytyjska lekarka Agnes Greig otrzymała psa tej rasy od pewnej tybetańskiej rodziny w podzięce za uratowanie życia. Ta pochodząca z Wielkiej Brytanii kobieta prowadziła w Indiach szpital.

W naszym kraju psy tej rasy nie dorobiły się jeszcze dużej popularności.

Ciekawostki o terierze tybetańskim

• Nazywane świętymi i lwimi psami, wzbudzały tak duży respekt, że mimo swoich względnie niewielkich rozmiarów, sprawdzały się świetnie jako psy stróżujące
• Anegdotycznie, teriery tybetańskie był opisywane jako połączenie psa, kota i człowieka. Z tej symbiozy powstały psy inteligentne, skoczne, sprytne, giętkie i lojalne.

Ile kosztuje terier tybetański?

Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego wspaniałego psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Pies rasy terier tybetański z hodowli zarejestrowanej przez FCI kosztuje około: 3000 zł.

Miesięczny koszt utrzymania tego średniej wielkości, zdrowego psa jest całkiem niski i wynosi około: 100 – 150 zł miesięcznie.

Wady i zalety terriera tybetańskiego