Berneńczyk to silny, długowłosy szwajcarski pies pasterski z umaszczeniem w trikolorze. Jest duży, włochaty, ale też bardzo łagodny. Doskonały kompan zabaw całej rodziny, której momentalnie zaszczepi swoją wesołość i towarzyskość, a ruchliwością poderwie wszystkich z kanapy. Będąc spostrzegawczym, czujnym i inteligentnym, berneński pies pasterski jest dobrym stróżem, a najlepiej odnalazłby się na dużej, wiejskiej posiadłości.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 45
- Grupa II- Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy.
- Sekcja 3 – Szwajcarskie psy pasterskie
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Szwajcaria
- Rozmiar: Duży
- Długość życia: 6 do 8 lat
Wygląd
Berneński pies pasterski charakteryzuje się mocną i proporcjonalnie zbudowaną sylwetką, która wpisuje się w kształt prostokąta, z nieznacznie krótszą podstawą. Czyni z niego psa raczej krępego, niż długiego. Ten duży pies ma grzbiet prosty i poziomy, kończący się lekko zaokrąglonym zadem.
Głowa berneńczyka jest, podobnie jak tułów, proporcjonalna do wielkości ciała i mocna. Osadzona jest na muskularnej i średniej wielkości szyi. Oczy psa są ciemnobrązowe.
Nos psów tej prasy powinien być czarny, a grzbiet prosty, kufa średnio długa. Fafle są czarne i przylegają. Średniej wielkości, trójkątne uszy osadzone są wysoko oraz są lekko zaokrąglone. Opadają na boki.
Berneńczyk porusza się na silnych i krótkich nogach, szeroko i równolegle rozstawionych.
Szata psów berneńskich jest bogata, gładka, a do tego błyszczy i faluje. Na trójkolor umaszczenia składają się:
- kruczoczarna maść podstawowa.
- brązowo-czerwone podpalanie na klatce piersiowej, łapach, nad oczami oraz na policzkach.
- białe znaczenie na głowie w kształcie strzałki, dodatkowo na klatce piersiowej i podgardlu. Również pożądane białe znaczenia na łapach oraz biały koniec ogona.
Wielkość i waga
Wzorzec rasy FCI ustala zakres wysokości rasy berneński pies pasterski, podając widełki oraz najbardziej pożądaną wysokość.
Wysokość w kłębie: Pies: 64-70 cm (wzrost idealny 66-68 cm)
Suka: 58-66 cm (wzrost idealny 60-63 cm)
Przybliżona waga: Pies: 50-60 kg
Suka: 40-45 kg
Zdrowie
Niestety, berneński pies pasterski nie należy do ras długowiecznych. Wiele przedstawicieli tej rasy nie osiąga nawet ośmiu czy dziesięciu lat. Wynika to ze skłonności rasy do chorób nowotworowych, które są najczęstszą przyczyną przedwczesnych śmierci.
Jako psy pasterskie z wysokich gór, berneńczyki są bardzo wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne, szczególnie te zimowe. Wprawdzie nie przeszkadza im mróz i najróżniejsze opady, to nie przepadają za wilgocią, która jeśli się długo utrzyma, może wpłynąć negatywnie na ich stan zdrowia. Podczas gorących, letnich dni berneńczyk powinien mieć zapewniony stały dostęp zacienionego miejsca, a na spacer najlepiej jeżeli pójdzie wczesnym rankiem, lub późnym wieczorem.
Na co najczęściej choruje berneński pies pasterski?
Psy tej rasy są dotykane najczęściej przez następujące choroby:
- histiocytoza (przekazywana genetycznie)
- hemangiosarcoma (naczyniakomięsak krwionośny)
- mastocytoma (guz z komórek tucznych)
- dysplazja stawów biodrowych (wymagane prześwietlenia u psów hodowlanych)
- dysplazja stawów łokciowych
- podwinięcie powieki (entropium)
- wywinięcie powieki (ektropium)
- postępujący zanik siatkówki (PRA)
- dysplazja siatkówki (RD)
- osteochondroza (OCD)
- enostoza (młodzieńcze zapalenie kości)
- rozszerzenie i skręt żołądka
- stany zapalne uszu
- alergie
- epilepsia
- mielopatia degeneracyjna (DM)
Jak widać, lista możliwych przypadłości jest spora i w przypadku posiadania przedstawiciela rasy berneński pies pasterski, trzeba przygotować się na częste i kosztowne wizyty u weterynarza.
Jak pielęgnować berneńskiego psa pasterskiego?
Z racji na grubą i gęstą okrywę włosową, psy te wymagają regularnego wyczesywania za pomocą szczotki z dłuższymi drucikami, jak również grzebieni metalowych o różnej gęstości. Szczególnie sierść za uszami, na szyi, udach i ogonie ma skłonność do tworzenia się kołtunów. Przy ich rozczesywaniu możemy posiłkować się specjalnymi preparatami, które nam to ułatwią. Nie jest wskazane wycinanie skołtunionych miejsc. Oczywiście każdy spacer wiąże się też z koniecznością usunięcia zanieczyszczeń z futra.
W zupełności powinno wystarczyć cotygodniowe czesanie (ale codziennie podczas linienia). Pomocna będzie do tego szczotka z długimi drucikami oraz metalowy grzebień różnej gęstości. Podczas czesania należy wyjątkowo pieczołowicie podejść do sierści na szyi, za uszami, na ogonie oraz portkach, gdzie mogą tworzyć się kołtuny, które należy rozdzielać palcami i czesać. W razie potrzeby można wspomóc się w tym celu odpowiednimi preparatami.
Berneński pies pasterski lubi w sierści przynieść do domu pamiątki ze spaceru, dlatego po powrocie należy usunąć z niej gałązki, źdźbła, rzepy, etc.
W miarę potrzeby berneńczyki kąpiemy w szamponach dla psów długowłosych lub, jeśli jest to konieczne, hipoalergicznych dla wrażliwej skóry. Gdy już zastosujemy po myciu odżywkę i dokładnie ją płuczemy, należy starannie osuszyć psa ręcznikiem, a następnie wysuszyć suszarką. Jest to konieczne, ponieważ gęsta sierść powoli schnie sama z siebie, a utrzymująca się przy skórze wilgoć może prowadzić do stanów zapalnych i chorób skóry. Należy o tym pamiętać również latem, podczas kąpieli w zbiornikach wodnych.
Żywienie – jaka karma dla berneńskiego psa pasterskiego?
Apetyt tych psów pasterskich jest ogromny i nie mają problemów, by przybrać na wadze, dlatego trzeba dietę psa dobrze kontrolować, dostosować ją do trybu życia i nie dopuścić do nadwagi. Na pewno sprawdzi się wysokiej jakości karma dla dużych psów, suplementowana glukozaminą oraz chondroityną.
Jeśli zdecydujemy się na samodzielne przygotowywanie posiłków, należy jest wzbogacać preparatami wapniowo-witaminowymi w celu ochrony stawów.
Berneński pies pasterski powinien jeść dwa razy dziennie, a po posiłku warto, by miał czas na odpoczynek. Pomoże to uniknąć ewentualnego skrętu żołądka.
W okresie wzmożonego linienia można podawać psu suplementy pomagające w odbudowie szaty i poprawiające stan skóry. Takie specyfiki zawierają dodatki nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6.
Charakter i zachowanie berneńskiego psa pasterskiego
Berneńskie psy pasterskie jak sama nazwa wskazuje były wykorzystywanie głównie do pasienia stad i innych prac gospodarczych. Psy te są mądre i pracowite. Mają umiarkowany temperament, są zrównoważone, wesołe i towarzyskie. Wszystko to sprawia, że są idealnymi psami rodzinnymi.
Berneńczyk jest doskonałym psem rodzinnym. Chociaż nie wymaga dużego doświadczenia, to nie nadaje się również dla domatorów. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje konsekwentnego wychowania, sporej ilości ruchu i stawiania przed nim zadań.
Bardzo uczuciowy berneński pies pasterski jest szczerze przywiązany do swojej rodziny, a nawet momentami sprawia wrażenie, iż jest do niektórych przywiązany zbyt mocno. Potrzebuje sporo kontaktu i czułości od właściciela oraz rodziny. Nie znosi dlatego samotności. Ten duży pies to raczej owca w wilczej skórze. Jest bardzo spokojny i łagodny, jednak tylko wtedy, gdy codziennie otrzyma swoją dawkę stymulacji fizycznej oraz umysłowej.
Berneński pies pasterski jest, jak znaczna część psów pasterskich, bardzo inteligenty. Szybko dostosowuje się do nowych warunków, a także szybko się uczy. Ta rasa ma długi okres dorastania (2 do 3 lat), dlatego nauka, mimo iż efektywna, jest długotrwała i trzeba podczas niej wykazać się cierpliwością. Dobrą metodą wychowawczą jest szkolenie pozytywne. Istotne jest, by uczyć psa chodzić ze spokojem na smyczy już początku, inaczej spacery mogą być kłopotliwe nie tylko dla właściciela, ale też i dla osób postronnych.
Berneńczyk, jeśli wychowywany jest na stróża, może okazać nie nieufny wobec obcych. Inaczej powinien być przyjazny dla każdego. Jeśli jednak już przyjdzie mu do szczekania, robi to mocno, groźnie i głośno, chociaż raczej nie podejmuje innych działań, gdy chce odstraszyć intruza.
Pasterski pies berneński z racji na swoje głębokie przywiązanie do domu, nie wykazuje skłonności do ucieczek. Trzyma się miejsc, gdzie są jego najbliżsi.
Jeśli berneńczyk ma żyć z innymi zwierzętami, nie powinno być z tym dużego problemu. Ma słaby instynkt łowiecki, dlatego dogada się nawet z kotami, o ile zapozna się z nimi już w młodym wieku. Bez żadnych problemów zakoleguje się z innymi psami, których prowokacje traktuje obojętnie.
Duży pies ze Szwajcarii nie jest łatwy w transporcie, chyba że mamy do dyspozycji duże auto. W przeciwnym wypadku, należy nastawić się na to, iż berneński pies pasterski nie będzie mógł nam towarzyszyć w każdej wyprawie.
Berneńskie psy pasterskie potrzebują bliskiego kontaktu z człowiekiem i bardzo się do niego przywiązują. Nie jest to więc dobry wybór dla osób, które dużo pracują. Pies pozostawiony sam w domu może rozrabiać. Oprócz takich sytuacji wynikających z ludzkich zaniedbań przedstawiciele tej rasy zwykle chętnie się podporządkowują. Oczywiście szkolenie psa powinno być rozpoczęte jak najwcześniej. Dzięki wrodzonej cierpliwości i wyrozumiałości psy berneńczyki dobrze dogadają się z dziećmi w każdym wieku. Z racji tego, że są to duże psy, nie powinny być zostawiane z dziećmi bez opieki dorosłych. Psy tej rasy sprawdzą się w roli stróżów. Są czujne i spostrzegawcze. Chociaż nie wykazują agresji, swoją posturą mogą odstraszyć intruzów. Natomiast do osób, które akceptujemy, będą odnosić się przyjacielsko.
Psy berneńskie są wytrzymałe i dobrze znoszą różne warunki atmosferyczne. Musimy pamiętać jednak, że długotrwałe przebywanie w wilgoci lub na mrozie, zawsze może negatywnie odbić się na zdrowiu zwierzęcia. Również podczas letnich upałów, nie zapominajmy o zapewnieniu im chłodnego miejsce w cieniu do odpoczynku oraz stałego dostępu do miski z wodą. Spacery lepiej przełożyć wtedy na godziny poranne lub wieczorne.
Berneński pies pasterski a dzieci
Harce z dziećmi, które berneńczyk uwielbia, to nie tylko forma zabawy, ale też nauki. Długi okres dorastania sprawia, że zachowując młodego ducha, berneński pies pasterski bawi się szczerze, z entuzjazmem, pożytkując przy tym nadmiary młodzieńczej energii. Jeśli dzieci go zmęczą, lub zachowują się zbyt głośno, nie gniewa się, a wycofuje w cieszę.
Mimo to wszystko, berneńczyk to pies dużych rozmiarów i jako taki może przypadkowo wyrządzić krzywdę małym dzieciom. Warto być w pobliżu, gdy zapisy do zabawy się kończą!
![Trixie Zabawka edukacyjna - Piłka Labyrinth-Snacky 7cm [TX-34941] MS_4150 - 1 zdjęcie](https://zoocena.pl/wp-content/uploads/2021/07/trixie-zabawka-edukacyjna-pika-labyrinth-snacky-7cm-tx-34941-ms4150-300x300.jpg)
Czy berneński pies pasterski nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Mimo, iż ten inteligentny pies jest w stanie dostosować się do życia w mieszkaniu (byle nie przesadnie małym), to nie jest to dla niego najoptymalniejsze rozwiązanie. Gdy Szwajcar trafi jednak już do mieszkania, należy wyprowadzać go na dłuższy spacer nawet kilka razy dziennie.
Berneński pies pasterski może żyć zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, najlepiej jednak, gdy będzie to ciepłe miejsce w dużej bliskości do swojego pana.
Historia rasy
Przodkami tego psa pasterskiego są starożytne molosy, wywodzące się od doga tybetańskiego. Mówi się, że na tereny dzisiejszej Szwajcarii psy te dotarły z legionami rzymskimi. Na potwierdzenie tej tezy wspomina się o odnalezieniu przez archeologów glinianej lampy z Vindonissa, na której miał być wizerunek psa długowłosego z zawiniętym ogonem.
Przewiduje się też, że przedstawiciele w typie współczesnej rasy berneńczyka mogli występować w Szwajcarii już w okresie pierwszego wieku przed naszą erą, a więc jeszcze przed pojawieniem się Rzymian. Wskazują na to wykopaliska prowadzone w latach 20. XX wieku. Nieopodal Jeziora Zurychskiego (Zurichsee) znaleziono czaszkę psa, datowaną na epokę brązu, a przypominała ona czaszki współcześnie występujących psów tej rasy berneńskiej.
Pierwsze, udokumentowane opisy psów, mówią o silnych, mocnych okazach o dużych głowach i czarnym umaszczeniu, które jak wierzyli miejscowi, odpędzało złe duchy. Wieśniacy cenili sobie więc czarny kolor psów bardziej nad inne. Alpejski, zimny klimat sprawił, że oprócz umaszczenia, zwracano też uwagę na to, by psy miały gęsto oraz długi włos.
Psy pasterskie umaszczone na podobną do dzisiejszej modłę (trójkolorowo) występowały pod koniec XIX wieku w okolicach Durrbach i pilnowały miejscowej gospody. Uroda tych psów, sprawiała, że goście gospody bardzo chętnie kupowali od właściciela małe szczenięta. W tym okresie berneński pies pasterski miał różne nazwy:
- vieraugler (czterooki, miał plamki pod oczami)
- gelbbachler (o żółtych policzkach)
- durrbachler (od miejsca pochodzenia)
Z powodu braku jakiejkolwiek polityki hodowlanej oraz faktu, że psy rasy bernardyn stawały się coraz bardziej popularne, rasa berneński pies pasterski prawie wyginęła.
Próbując ratować sytuacje berneńczyków, ale też innych szwajcarskich psów pasterskich, na przełomie XIX i XX wieku ruszyła planowa hodowla szwajcarskich ras psów. Do najważniejszych przedstawicieli tego przedsięwzięcia należeli prof. Albert Heim, Max Sieber, Fritz Probst oraz Franz Schertenleib.
W 1902 roku berneński pies pasterski pojawił się po raz pierwszy na wystawie, a już w 1907 roku powstał Szwajcarski Klub Durrbachlera. Przewodniczącym klubu został jeden z ojców projektu ratowania rodzimych ras Fritz Probst. Pierwszy wzorzec razy został opracowany przez innego ojca, profesora Alberta Heima.
W 1913 roku dotychczasowy durrbachler został przechrzczony na obecną nazwę, czyli Berner Sennenhund (berneński pies pasterski).
Wiele lat później, bo dopiero pod koniec lat 40. stwierdzono, że rasa zaczęła odbiegać od założeń i doszło do skrupulatnego, jednorazowego wprowadzenia do populacji czarnego nowofundlanda. Ten manewr sprawił, że rasa stała się bardziej krępa, poprawiło się też zdrowie i charakter berneńczyków.
Ciekawostki o berneńskim psie pasterskim
- Berneńczyki niegdyś były zaprzęgane w wózki towarowe, dziś amerykański klub organizuje zawody w tej trudnej sztuce.
- Psa tej rasy posiadały znane osobistości kina, takie jak Courteney Cox, Mark Harmon, czy Hilary Duff.
Ile kosztuje berneński pies pasterski?
Koszt zakupu psa zależy od renomy hodowli oraz nasycenia rynku, a także od wieku, pochodzenia oraz płci. Cena, którą przyjdzie nam zapłacić za szczeniaka rasy berneński pies pasterski z rodowodem z hodowli zarejestrowanej w FCI to: 1500 do 4000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania tego dużego psa ze Szwajcarii nie jest niski i oscyluje w granicach: 250-350 zł miesięcznie.
Należy pamiętać o ciężkich do oszacowania kosztach weterynaryjnych, na które mogą narazić nas berneńskie psy pasterskie.
