Zoocena.pl • Rasy psów • Mastif tybetański

Rasy psówDużePinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydłaTybet

Mastif tybetański

Anna B

0

do-khyi, dog tybetański, mastyf tybetański

Mastif tybetański to duży pies o zaciętym charakterze psa stróża – psa obronnego. W Polsce rasa ta nadal nie należy do popularnych i to właśnie z uwagi na unikatowość mastifa tybetańskiego – znajduje on swoją niszę fanów. Mastif tybetański wymaga doświadczonego opiekuna i czasu, który ten poświęci mu na szkolenie. Pod warunkiem właściwego wychowania – rasa ta może być pozbawiona cienia agresji i nie będzie przejawiać cech dominujących nad swoim właścicielem. Jeśli planujesz kupić szczenię mastifa lub adoptować dorosłego psa – koniecznie sprawdź, jaki dokładnie jest to pies i czego potrzebuje.

Spis treści

Klasyfikacja FCI— nr wzorca: 230

• Grupa II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
• Sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego
• Pochodzenie: Tybet
• Rozmiar: Duży
• Długość życia: 9 do 11 lat

Wygląd

Mastif tybetański to duży, masywny pies. Jego sylwetka jest mocna, umięśniona – typowa dla mastifów. Pies ma gruby kościec, jest ciężki i silny. Jego kufa ma kształt typowy dla psów z tej grupy. Ma średniej długości, zwisające uszy, które są bardzo miłe w dotyku. Gruba, gęsta sierść i kędzierzawy, zawinięty ogon powiększają optycznie i tak już sporą sylwetkę mastifa. Fałd skóry przykrywa lekko oczy, nadając im smutnego, rozmarzonego wyrazu. Oczy psa są bardzo ciemne.

Jak większość ras tybetańskich, sierść psa jest bardzo gruba, gęsta z obfitym podszerstkiem, który zapewnia psu komfortowe ciepło nawet w bardzo niskich temperaturach i niesprzyjającej aurze. Włos jest prosty, sterczący. Wykazano, że samce tej rasy mają sierść bardziej gęstą niż suki.

Mastify tybetańskie występują wielu rodzajach umaszczenia. Można wyróżnić sierść intensywnie czarną, czarną – podpalaną, błękitną o kolorze stali, płową w odcieniach czerwieni, sobolu. Psy mogą mieć skarpetki i mały krawat.

Wzrost i waga

Psy: Samiec mastifa jest nieznacznie większy od suki. Dorosły osobnik waży średnio 55 – 80 kg. Jego wysokość w kłębie, czyli najwyższym punkcie grzbietu wynosi natomiast 66 – 71 cm.

Suki: Suki ważą podobnie jak samce – 55 – 80 kg, ale mogą być nieznacznie niższe (lub tej samej wielkości). Ich średni wzrost oscyluje w przedziale 61 – 69 cm wysokości.

Zdrowie

Mastif tybetański, co do zasady miał być psem silnym, mocnym, odpornym i zdrowym. Jednak podobnie jak większość psów rasowych, może mieć predyspozycje do określonych schorzeń, do których może dojść w wyniku krzyżowań.

Na co najczęściej choruje mastyf tybetański?

Jak zresztą wiele dużych ras psów – mastif tybetański nie jest długowieczny. Jego średnia długość życia wynosi około 11 lat. Ogólnie – mastif jest bardzo mocnym, silnym i odpornym psem. Z uwagi na grubą gęstą sierść raczej dobrze znosi niskie temperatury, ale jednocześnie może mieć problem z radzeniem sobie w upały. Latem, jeśli nie będzie miał dostępu do wody i cienia – może być bardziej niż inne rasy narażony na udar słoneczny.

Z racji stylu życia, którego nie można zaliczyć do niezwykle aktywnych – mastif tybetański to rasa, której grozi otyłość. To właśnie dlatego, tak istotne jest racjonalne podejście do żywienia swojego pupila. Genetycznie, psy tej rasy są bardziej narażone na choroby oczu i np. nużycę. Mogą mieć również predyspozycje do padaczki, czy dysplazji stawu biodrowego. W każdym wypadku zakup psa z prawdziwej, zarejestrowanej hodowli realnie zmniejsza ryzyko zakupu obciążonego złymi genami szczenięcia.

Jak pielęgnować mastifa tybetańskiego ?

Regularne szczotkowanie gęstej i grubej sierści mastifa, należy do jednego z obowiązków pielęgnacyjnych jego przyszłego właściciela. Z racji gęstego podszerstka, a także długiego włosia – rasa ta może okazać się problematyczna podczas okresu linienia. Pies wymienia wówczas szatę, co skutkuje niesamowitymi ilościami martwej sierści, która wypada z psa.

Jeśli chodzi o kąpane psa – nie musi ono odbywać się często. W zupełności wystarczy robić to raz na kilka miesięcy – lub w razie potrzeb, np. kiedy wytarza się w nieczystościach. Poza okresem linienia, mastifom dla zachowania pięknego wyglądu sierści spokojnie wystarcza cotygodniowe szczotkowanie, które zresztą w większości uwielbiają!

Uwagi wymagają również uszy, oczy, zęby i fafle mastifa. Warto cyklicznie weryfikować ich stan i dbać o ich prawidłową higienę. Jeśli oczy psa łzawią, warto zgłosić się z nim do weterynarza, który wyeliminuje ryzyko przechodzenia poważnej choroby oczu (na którą są narażone).

Żywienie – jaka karma dla mastifa tybetańskiego?

Mastify nie tylko nie są wybredne – to prawdziwe łakomczuchy! W obowiązku właściciela leży zatem dbanie o ich sylwetkę, czyli najprościej mówiąc – nie przekarmianie. Najlepszym wyborem dla mastifów są specjalistyczne, weterynaryjne karmy dla psów molosowatych, lub stricte dla mastifów. Dla zachowania zdrowia psa, konwencjonalną, gotową karmę (suchą i mokrą), warto urozmaicać o elementy metody BARF, która polega na podawaniu nieprzetworzonych monoskładników (np. wysokiej jakości mięsa).

Przy intensywnym tempie wzrostu psa, a trwa on około 2 lat, warto pamiętać o odpowiedniej kaloryczności porcji i bogactwie składników odżywczych, tłuszczu z grupy OMEGA itp. Dorosły pies powinien jeść 2-3 razy dziennie. Porcje powinno dopasowywać się do wagi ciała psa. Podpowiedzią dla hodowcy jest zwykle etykieta opakowania karmy. Między posiłkami pies musi mieć stały dostęp do świeżej wody.

Charakter i zachowanie mastifa tybetańskiego

Mastif tybetański z pewnością nie jest psem dla każdego. Potrzebuje bowiem konsekwentnego wychowania, tresury i nierzadko wsparcie behawiorysty. Pies od szczenięcia powinien mieć kontakt z innymi psami. Dzięki temu można przygotować go lepiej do życia w społeczeństwie – zarówno tym ludzkim, jak i psim. Brak umiejętnego podejścia do psa już od najmłodszych miesięcy może skutkować rozwojem jego naturalnych, ale niepożądanych przez ludzi zachowań – agresji i dominacji.

Nie można jednak szufladkować mastifa. Odpowiednie podejście może sprawić, że z groźnego psa obronnego i stróża, stanie się łagodnym, pozbawionym agresywnych zachowań, domowych pieszczochem. Decydując się na mastifa, pamiętaj jednak, że od zawsze był to pies obronny i stróżujący i nawet mimo socjalizacji może nieoczekiwanie poczuć zew swojego psiego powołania. To właśnie dlatego warto zastanowić się trzy razy, zanim zdecydujesz się go wychować razem z Twoim dzieckiem.

Mastify są wierne i oddane. Są radosne i chętnie utrzymują kontakt z bliskimi. Jednak wobec obcych są bardzo nieufne. Mogą wykazywać charakterystyczne zachowanie, które ukierunkowane jest na obronę swojego terytorium. Z uwagi na ten fakt, nie poleca się ich trzymać na niewielkich przestrzeniach. Zasadniczo im mniejsze mieszkanie/przestrzeń dla psa, tym większe ryzyko nasilenia niewłaściwych zachowań.

Finalnie – pamiętaj, że to, jaki będzie Twój pies, zależy w głównej mierze od tego, jak go wychowasz. Mastify tybetańskie nie są jednak najlepszą rasą dla niedoświadczonego opiekuna.

Mastif tybetański a dzieci

Nie poleca się tej rasy psów do domu, w którym mieszkają małe dzieci. Pies nie lubi zabaw, ściskania i innych interakcji – charakterystycznych i lubianych przez dzieci. Starszaki warto uczyć tego, by nie zachowywały się gwałtownie w obecności mastifa, nie krzyczały i nie biegały. Ogólnie – jeśli masz małe dzieci w domu – lepiej wybierz inną rasę. Jeśli jednak dziecko pojawiło się już po adopcji psa – od małego ucz je zachowań wobec psa i tresuj mastifa pod kątem podejścia do malucha.

Czy mastif tybetański nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wieś?

Pies mastif tybetański nie będzie się czuł dobrze w mieszkaniu. To rasa, która potrzebuje przestrzeni. Jeśli masz dom z ogrodem lub mieszkasz na wsi – możesz sprawić, że będzie to idealne miejsce dla psa tej rasy. Pamiętaj, że to dobry pies stróżujący, który nie lubi jednak i nie powinien mieszkać w budzie lub kojcu. Jeśli chcesz socjalizować mastifa – musi mieszkać z Tobą – blisko rodziny. Nie zdziw się, jednak jeśli latem, zamiast swojego posłania w domu wybierze chłodny taras.

Historia rasy

Mastif tybetański – jak sama nazwa wskazuje – pochodzi z Tybetu. Jego bezpośrednim przodkiem był dog tybetański – uznawany za przodka wszystkich psów z grupy molosowatych. Jego tybetańska nazwa: „Do khyi” – oznacza w bezpośrednim tłumaczeniu „uwiązany”, „trzymany na uwięzi”. Chociaż kultura tybetu dotychczas pozostaje owiana wieloma sekretami, a wynika to z uwarunkowań kulturowych i politycznych, można stwierdzić, że psy tej rasy służyły do obrony bydła. Tybetańscy nomadzi wykorzystywali mastifa tybetańskiego również do ochrony dobytku i światyń. Był ówcześnie ceniony z uwagi na swoją agresję w stosunku do obcych i silny instynkt terytorialny. Do Europy, mastif tybetański trafił w XIX wieku. Pionierami hodowli mastifów tybetańskich w Europie byli Brytyjczycy – znani z zamiłowania do psów.

Ciekawostki o mastifie tybetańskim

• Mastif tybetański – co jest bardzo przewrotne – nie występuje już w Tybecie. Rasa najpopularniejsza jest aktualnie w Anglii.
• Suka mastifa tybetańskiego przechodzi cieczkę raz w roku.
• Tybetańscy nomadzi, wierzyli, że ciemne plamy pod oczami psa były drugą parą oczu, która miała pomóc im jeszcze lepiej strzec dobytku i świątyń.

Ile kosztuje mastif tybetański?

Zakup psa ze sprawdzonej, zarejestrowanej hodowli to wydatek rzędu 3000 – 4000 złotych. Cena za szczenię jednak rośnie wraz z prestiżem hodowli i rodowodem jego rodziców. Warto przy tym wspomnieć, że koszty miesięczne utrzymania tak dużego psa, również nie należą do najniższych.

Wady i zalety mastifa tybetańskiego

Tybetański mastif to niezwykle piękna, ale też wymagająca rasa psa. Z pewnością jest to pies dla odpowiedzialnych i doświadczonych osób, które są gotowe poświęcić dużo czasu na wychowanie i aktywne, długie spacery. Pamiętaj, że koszt utrzymania tak dużego psa również nie należy do najniższych – to około 300 złotych miesięcznie.