Zoocena.pl • Rasy psów • Bloodhound

Rasy psówDużePsy gończe i rasy pokrewne

Bloodhound

Anna B

0

Pies św. Huberta, Chien de Saint-Hubert

Bloodhound to popularny pies gończy, odznaczający się najlepszym węchem spośród wszystkich ras. Mimo iż nadal wykorzystuje się jego wspaniałe umiejętności tropiące w różnorakich służbach, często trafia też do rodzin w charakterze psa towarzyszącego. Luźna skóra na głowie oraz długie uszy nadają psu św. Huberta charakterystycznego i sympatycznego wyglądu.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 84

• Grupa VI – Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne
• Sekcja 1 – Duże psy gończe
• Psy tej rasy podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Belgia (Ardeny)
• Rozmiar: Duży
• Długość życia: 10 do 12 lat

Wygląd

Bloodhound jest masywnym i muskularnym psem dużych rozmiarów, którego spora ilość luźnej skóry dodatkowo optycznie powiększa. Silny grzbiet i lędźwie, a do tego dużych rozmiarów klatka piersiowa i mocne uda zaznaczają jego pracujący charakter. Sylwetka psa św. Huberta ma wydłużone proporcje i wpisuje się w kształt prostokąta. Mimo to pies jest zbudowany harmonijnie i nie sprawia wrażenie ociężałego. W spoczynku oraz w chodzie jest zarówno okazały i szlachecki, jak i sprężysty, swobodny i elastyczny.

Charakterystyczna, duża głowa Bloodhounda ma wyraźnie zaznaczony guz potyliczny. Wąska głowa jest długa w porównaniu do tułowia. Z profilu wygląda na kwadratową. Obserwator od razu dostrzeże melancholię w wyrazie psów tej rasy. Takiego wrażenia nadają smutne oczy średniej wielkości, z opadającą dolną powieką, długie, zwisające i nisko osadzone uszy, fałdowany pysk oraz ogromne, zwisające fafle, a także luźne podgardle. Zatroskany wygląd jest jednak przeciwieństwem jego prawdziwej natury. Warto zwrócić uwagę, że suki nie mają aż tak obfitej skóry.

Nos tego wspaniałego psa gończego jest koloru czarnego lub brązowego (psy w kolorze czarnym podpalanym będą miały zawsze czarny nos), z bardzo dobrze rozwinięty, rozwartymi nozdrzami.

Szyja bloodhounda jest długa na tyle, by pies mógł bez problemu prowadzić nos przy ziemi, a przy tym silnie umięśniona. Skóra na szyi jest bardzo luźna i tworzy podwójne podgardle.

Bloodhound ma wygięty w kształcie szabli ogon. Osadzony na linii grzbietu jest długi, mocny i gruby oraz stopniowo zwężający się ku końcowi. Podnosi się nieznacznie w czasie rozemocjonowania.

Sierść bloodhounda jest krótka, twarda i gęsta, chociaż na głowie i uszach jest akurat bardzo miękka. Dobrze znosi złe warunki atmosferyczne. W spodniej części ogona włos jest trochę dłuższy i bardziej sztywny.

Pełna charakterystyka umaszczenia jest dosyć obszerna i została szczegółowo opisana we wzorcu FCI. U psów rasy bloodhound wyróżnia się trzy typy umaszczenia:

• czarna podpalana (black and tan)
• wątrobiana podpalana (liver and tan)
• czerwona (red)

Wielkość i waga

Wzorzec rasy FCI ustala wysokość rasy bloodhound w następujących sposób:

Wysokość w kłębie: Pies: idealna 68 cm

Suka: idealna 62 cm

Tolerancja: +/- 4 cm

Przybliżona waga: Pies: 46-54 kg

Suka: 40-48 kg

Wzorzec zaznacza dodatkowo, iż wzrost i masa ciała powinny ze sobą harmonizować.

Zdrowie 

Bloodhound słynie ze wspaniałego zdrowia i nie jest szczególnie narażony na żadną chorobę, ale może borykać się z typowymi dla dużych psów dolegliwościami.

Pies świętego Huberta dodatkowo radzi sobie świetnie w złych warunkach pogodowych, ale podczas upałów należy zapewnić mu schronienie oraz dostęp do świeżej wody.

Na co najczęściej choruje pies rasy bloodhound?

• skręt żołądka
• dysplazja stawu biodrowego
• zapalenie uszu
• zapalenie spojówek
• nużyca

Jak pielęgnować bloodhounda?

Pielęgnacja psa św. Huberta nie jest wymagająca. Szczotkowanie jego krótkiej i twardej sierści raz na kilka dni powinno wystarczyć, nawet w okresie linienia.

Starannej pielęgnacji wymagają jego wielkie uszy. Zwisające i ciężkie małżowiny utrudniają naturalne wietrzenie, dlatego trzeba własnoręcznie dbać o ich higienę. Tak jak w przypadku wszystkich psów, powinniśmy też regularnie kontrolować oczy, zęby oraz pazury bloodhounda.

Żywienie – jaka karma dla bloodhounda?

Psy tej rasy bardzo szybko rosną, dlatego w tym okresie warto stosować wysokiej jakości karmy z suplementami wspomagającymi wzrost kośćca. Niektórzy wzbogacają również dietę bloodhounda o l-karnitynę, która wspomaga rozwój mięśni gładkich.

Aby ograniczyć ryzyko wystąpienia skrętu żołądka, dzienna porcja jedzenia psa św. Huberta powinna być rozdzielona na kilka mniejszych małych posiłków.

Charakter i zachowanie bloodhounda

Ten smutas z wyglądu jest w istocie bardzo przyjaznym i towarzyskim psem, szczerze przywiązanym do właściciela i do rodziny. Bloodhound bardzo nie lubi złego traktowania i zamyka się w sobie, gdy do tego dochodzi.

Bloodhound jest najlepszym na świecie tropicielem, którego umiejętności ceni wiele służb na świecie. Potrafi odnaleźć i podążać za śladem pozostawionym nawet dwa tygodnie wcześniej. W pracy będzie zawsze cichy i zdeterminowany, jakby to powiedzieć – ciężko go zbić z tropu. Zdarzały się sytuacje, gdzie pies podążał za tropem 200 kilometrów, docierając w końcu do źródła. Bloodhound nie jest jednak w ogóle agresywny, co może być problemem w tropieniu przestępców. W związku z tym dużo lepiej sprawdzi się w poszukiwaniach zagubionych turystów i dzieci. Dzięki fantastycznemu węchowi, pies świętego Huberta był też używany do tropienia zranionej zwierzyny. Podążając za tropem, bloodhound może groźnie szczękać swoim głębokim głosem.

Samodzielność i upór w pracy bloodhounda sprawia, że nie jest łatwo nauczyć go posłuszeństwa. Wychowanie należy rozpocząć od razu; zaprzyjaźniać psa z różnymi bodźcami, zaprzyjaźnić się z nim, zdobyć zaufanie. Należy pamiętać, że pies rasy bloodhound nie lubi być karcony i wymaga delikatnego traktowania. W przeciwnym wypadku może on się stać nawet agresywny.

Bloodhound ma dwojaką naturę. W domu jest spokojny, choć nie lubi samotności, tak już na spacerze staje się nad wyraz aktywny, przeskakując od zapachu do zapachu, w zasadzie zapominając, że w ogóle ma właściciela. Najbezpieczniej będzie nie spuszczać go ze smyczy w niekontrolowanych warunkach.

Niewybiegany i pozostawiony w domu może z nudów niszczyć otaczające go przedmioty. W trosce o nasze przedmioty, jak i zdrowie psychiczne i fizyczne psa, koniecznym jest zagwarantowanie mu wyższej niż przeciętna dawki stymulacji ruchowej oraz umysłowej.

Bloodhound a dzieci

Pies tej rasy dobrze sprawdzi się w zabawie z dziećmi, ale te muszą nauczyć się podstawowych zasad obcowania ze zwierzęciem. Z racji na swoje duże rozmiary, warto, aby zabawę nadzorowała dorosła osoba. Bloodhound najchętniej weźmie udział w zabawie polegającej na szukaniu skarby, co raczej nikogo nie powinno dziwić.

Czy pies rasy bloodhound nadaje się do bloku, domu, mieszkaniu, na wsi?

Bloodhound zupełnie nie nadaje się do życia w mieszkaniu, a i w miejskim domu nie będzie najszczęśliwszy. Ograniczona przestrzeń mieszkania i nadmiar miejskich bodźców z pewnością będą miały zły wpływ na jego samopoczucie, do którego zachowania potrzebuje dużej przestrzeni i swobody.

Historia rasy

Na przestrzeni wieków przodkowie bloodhounda niewiele się zmieniali. Celtowie używali psów gończych o zwisających uszach już w czasach prehistorycznych, a identyczne zwierzęta były nadal hodowane w średniowieczu przez mnichów w klasztorze świętego Huberta w Ardenach.

Psy stawały się sławne w całej Europie, a szczególnie we Francji. Król Francji co roku otrzymywał od mnichów kilka takich psów. Istnienie tych „arystokratycznych psów” nieomal zakończyła rewolucja francuska, kiedy to nie tolerowano nic, co arystokratyczne. W XIX wieku zaczęto odbudowywać populację bloodhoundów we Francji. Miała się ona zaś cały czas dobrze na wyspach brytyjskich, gdzie nazywaną ją „blue blooded hounds” (czyli „psy o błękitnej krwi”, zaznaczając ich arystokratyczny charakter), a nazwa ta z czasem została skrócona do „bloodhound”.

Na przestrzeni wieków, bloodhound był protoplastą wielu innych ras, co w pewnym momencie zaniechano, gdyż ich czysta krew nie wykazywała pożądanej dozy agresji.

W XX wieku rasa uległa wielu niekorzystnym przemianom z racji obowiązującej wtedy mody na bicie przez bloodhoundy rekordów w takich kategoriach jak „największy”, „najbardziej obwisła skóra”, etc. Bloodhound stawał się ciężki i limfatyczny, znacznie skróciła się też jego długość życia i podupadło dotychczas świetne zdrowie.

Problem ten dostrzeżono i w tej chwili hodowla tych psów jest bardziej zrównoważona, a także źle ocenia się pożądane w tym złym okresie cechy.

W Polsce bloodhound był obecny już od średniowiecza. Według oceny historyków mogły znajdować się już na dworze królowej Jadwigi. Również wiele bloodhoundów sprowadziła do Krakowa Bona Sforza. Za szczyt popularności psów tej rasy w Polsce przyjmuje się lata 80. XX wieku, a swój prym wspaniałych psów tropiących oddawały z wolna innym rasom, takim jak ogar polski, w którego krwi płynie też, de facto, krew psa św. Huberta.

Ciekawostki o rasie bloodhound

• Dobrze znane psy z kreskówek Goofy i Pluto to właśnie bloodhoundy
• Bloodhound zadebiutował jako pies tropiący ludzi dopiero na początku XIX wieku w Anglii

Ile kosztuje bloodhound?

Koszt zakupu psa zależy jego płci, wieku, pochodzenia, a także od renomy hodowli. Cena, którą przyjdzie nam zapłacić za szczeniaka rasy bloodhound z hodowli zarejestrowanej w FCI to: 2500 do 3500 złotych.

Miesięczny koszt utrzymania tego dużego psa tropiącego nie jest niski i oscyluje w granicach: 200-250 zł miesięcznie.

Wady i zalety bloodhounda