Bichon bolognais, Bolognese
Bolończyk to mały pies do towarzystwa, jeden z sześciu tak zwanych biszonów. Często jest mylony z bichonem lub maltańczykiem, jednak ten pies z Bolonii ma kręcony włos. Czysto biały, bardzo potulny, wesoły i nieagresywny. Bolończyk jest zawsze chętny do zabawy z ludźmi, do których się mocno przywiązuje, choć zwykle odznacza się zrównoważeniem i spokojem.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 196
- Grupa IX- Psy ozdobne i do towarzystwa
- Sekcja 1 – Bichony i rasy pokrewne
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Włochy
- Rozmiar: Mały
- Długość życia: 12 do 14 lat
Wygląd
Bolończyk to mały, zwarty pies o krępej budowie ciała. Piękny wygląd zapewnia mu długa, śnieżnobiała, kędzierzawa i puszysta szata. Jego długość tułowia równa się wysokości w kłębie, a więc ma on budowę kwadratową.
Głowa bolończyka jest średniej długości, wynoszącej 1/3 wysokości w kłębie i takiej samej szerokości. Czaszka ma nieco owalny kształt, płaska w górnej części i wypukła na bokach. Zarówno bruzda czołowa, jak i guz potyliczny są lekko zaznaczone, stop zaś bardziej wyraźnie. Przechodzi on w dość długą kufę, której długość stanowi 2/5 długości całej głowy. Przednia część kufy jest niemal graniasta, a na jej końcu – duży i czarny nos. Bolończyk powinien mieć białe, równo ustawione i mocne zęby, najlepiej ustawione w zgryzie nożycowym, chociaż dopuszczalny jest również zgryz cęgowy. Duże, lub średniej wielkości oczy są szeroko otwarte, a gałka nie może być wypukła. U bolończyka białkówka jest niewidoczna, zaś tęczówka ma kolor ciemnej ochry. Wysoko osadzone uszy są długie i wiszące, choć sztywne u nasady. Nadają głowie wrażenie większej, niż jest w rzeczywistości.
Szyja bolończyka jest równej co głowa długości, bez obwisłej skóry. Przechodzi w grzbiet o prostej górnej linii. Lędźwie mają nieznaczną wypukłość, ale harmonijnie przechodzą w bardzo szeroki zad. Wydatna klatka piersiowa jest głęboka aż do łokci, a żebra dobrze wysklepione. Dolna linia tułowia jest przedłużeniem linii mostka i wznosi się nieznacznie ku słabiźnie. Bolończyk ma ogon osadzony w linii zadu i nosi go zagiętego nad grzbietem. Skóra przylega ściśle na całym ciele i jest dobrze napięta.
Przednie i tylne kończyny psów rasy bolończyk są proste i równoległe. Pies porusza się swobodnie, energicznie, a głowę nosi dumnie i elegancko.
Bolończyk ma długi na całym ciele włos, czyli od głowy, aż po ogon i od górnej linii, aż po łapy. Trochę krótsze włosy są jedynie na kufie. Włosy powinny być puszyste i nie leżeć płasko, oraz układać się w kosmyki, nie tworząc frędzli. Umaszczenie bolończyka jest czysto białe. Ślady łat lub innych odcieni bieli jest niedopuszczalne.
Wielkość i waga
Rasa wykazuje się bardzo niewielkim dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala wysokość w kłębie i wagi psów rasy bolończyki w następujący sposób:
Wysokość w kłębie:
- Psy: 27 – 30 cm
- Suki: 25 – 28 cm
Waga:
- Psy i suki: 2,5 – 4 kg
Zdrowie
Bolończyk odznacza się bardzo dobrym zdrowiem i choroby nie są u niego raczej problemem, chociaż mogą nabawić się pewnych urazów pod wpływem aktywności fizycznej. Z powodu białej sierści jest narażony na udar cieplny, dlatego należy psa tej rasy chronić przed dużymi upałami. Jest również wrażliwy na niskie temperatury.
Na co najczęściej choruje bolończyk?
- zwichnięcie rzepki kolanowej
- choroba Legg-Calve-Perthesa
- zespół white shaker (napady drżenia)
- zerwanie więzadeł
- infekcje uszu
Jak pielęgnować bolończyka?
Aby futerko bolończyka się nie kołtuniło, pielęgnacja sierści powinna odbywać się codziennie. Pięciominutowe szczotkowanie każdego dnia pozwoli utrzymać okrywę w dobrym stanie.
Bolończyka powinien być kąpany raz w tygodniu i regularnie strzyżony. Jeżeli jednak zdecydujemy się strzyc go na krótko, psa wystarczy kąpać raz, lub dwa razy w miesiącu.
Uszy należy regularnie kontrolować. Są słabo wentylowane i mają tendencje do infekcji i stanów zapalnych. Wzmożoną uwagę warto też zwrócić na zęby i oczy. Mogą zdarzyć się uporczywe wycieki z oczu, które barwią szatę na kolor brunatny. Warto zaopatrzyć się w dobry środek do przemywania oczu.
Żywienie – jaka karma dla bolończyka?
Żywienie psów tej rasy nie jest wymagające, jednak z racji na ich skłonność do tycia, bolończyki nie powinny być przekarmiane. Dieta musi być dostosowana do wielkości i aktywności psa.
Sucha karma, jak i posiłki przygotowane w domu powinny zawierać dodatki poprawiające wygląd i stan sierści.
Charakter i zachowanie bolończyka
Ten pełen życia pies do towarzystwa jest bardzo przywiązany do właściciela i rodziny, z którą potrzebuje stałego kontaktu. Nie jest jednak nachalny. Do zabawy jest zawsze chętny, ale wie, kiedy powinien zachowywać się spokojnie. Taki charakter sprawia, że bolończyk nadaje się zarówno dla osób prowadzących kanapowy styl życia, jak i dla tych trochę bardziej aktywnych.
Inteligencja i bystrość tego małego psa powodują, iż uczy się on łatwo. Odpowiednie szkolenie zagwarantuje, że będzie bardzo posłuszny. Swoim wyglądem nikogo nie przestraszy, ale z racji na swoją względną nieufność wobec obcych i to, że jest szczekliwy, bolończyk może być niezłym psem alarmującym.
Ten spokojny piesek nie raczej nie szuka przygód na spacerach i nie ma skłonności do ucieczek. Potrafi również dobrze znosić samotność, o ile będzie od szczeniaka do niej stopniowo przyzwyczajany.
Spokojny i zrównoważony charakter tych psów, a także łatwość nauki i posłuszeństwo sprawiają, iż rasa ta jest bardzo dobrym wyborem dla niedoświadczonych opiekunów.
Mały bolończyk nie wymaga intensywnych spacerów, wystarczą dwa, trzy krótkie spacery dziennie. Warto też organizować zabawy w domu, które pomogą zachować mu czujność.
Aby bolończyk dobrze dogadywał się zarówno z psami, jak i kotami, wymaga się, by pieska poddać jak najwcześniejszej socjalizacji. Gdy dochodzi do kontaktu z innymi psami, nie powinniśmy brać go na ręce.
Bolończyk a dzieci
Nie dość, że bolończyk jest bardzo wesoły i chętny do zabawy, to również swoimi rozmiarami jest jakby idealnie dostosowany do dzieci, nawet tych najmniejszych. Mimo wszystko szkraby powinny wiedzieć, jak traktować psa z szacunkiem, gdyż każde, nawet najłagodniejsze zwierze, ma swoje granice.
Czy bolończyk nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Ze względu na swoją wielkość, ten piesek do towarzystwa może żyć w każdych warunkach mieszkaniowych, ale absolutnie nie powinien żyć na zewnątrz.
Historia rasy
Bolończyk wprawdzie swoją urodę i popularność zyskał w Bolonii, dokąd został przywieziony przez marynarzy, to tak naprawdę pochodzi z Malty i z Wysp Kanaryjskich. W Bolonii był uznawany za ekskluzywnego psa, na którego mogła pozwolić sobie raczej tylko arystokracja.
W epoce Włoskiego Odrodzenia rasa była niezwykle popularna. Powalała na kolana zarówno królów, jak i królowe, a także wszystkich przedstawicieli wyższych sfer.
Słabość do bolończyka była nie tylko przypadłością Włochów i nie tylko w czasie Odrodzenia. Zachwycali się nim również m.in. patrycjusze Belgii, kiedy to otrzymali aż osiem bolończyków od florenckiego księcia Cosimo di Medici, Filip II Hiszpański, a także caryca Katarzyna II (nie wyobrażała sobie posiadania innego psa).
Popularne przez kilka wieków bolończyki oddały w końcu palmę pierwszeństwa innym psom do towarzystwa. Chociażby taki pudel stał się pod koniec XVIII wieku tak popularny, że wreszcie na przełomie XIX i XX wieku bolończyki omal nie wymarły. Nie stało się to jednak, gdyż w swojej ojczyźnie, rasa jest dalej ulubioną. Obecnie nie jest już w żaden sposób zagrożona i ma wielu miłośników.
Ciekawostki o bolończyku
- Bolończyk to biszon/bichon. Słowo to pochodzi od francuskiego „bichonner”, co oznacza „troszczyć się” lub „fryzować, czesać”
- Małe psy, w tym bolończyka, można spotkać na wielu obrazach wybitnych artystów, m.in. Tycjana, Breughela, Goya, czy van Eyck’a.
Ile kosztuje bolończyk?
Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego pięknego psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy bolończyk z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 2500 – 3500 zł. Miesięczny koszt utrzymania tego małego i zdrowego psa jest niski i wynosi około: 80 zł miesięcznie.
