Barbone, Caniche, Miniature Poodle

Pudel to pies, którego widział chyba każdy z nas. Nie wszyscy jednak wiedzą, iż jest to rasa psów niezwykle inteligentnych, zaradnych i silnych. Jego trochę napuszony i elegancki wygląd mogą nawet sugerować coś zgoła odwrotnego. Historycznie używany był bardzo wszechstronnie, między innymi w cyrkach i w myślistwie. W dzisiejszych czasach pudel jest przede wszystkich psem do towarzystwa. Cztery jego odmiany to:

  • toy
  • miniaturowy
  • średni
  • duży

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 172

  • Grupa IX – Psy ozdobne i do towarzystwa
  • Sekcja 2 – Pudle
  • Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
  • Pochodzenie: Francja
  • Rozmiar: Mały
  • Długość życia: 12 do 15 lat
pudel miniaturowy szczeniak
Pudel miniaturowy szczeniak

Wygląd

Pudel miniaturowy ma bardzo harmonijną sylwetkę. Niczym koń, sprawia wrażenie sprężystego i lekkiego, ale oczywiście dużo mniejszego. Prezentuje swoją charakterystyczną, kędzierzawą szatę zawsze w sposób dumny, napuszony i elegancki.

Głowa pudelka jest wyrazista, o prostych konturach i rozmiarach proporcjonalnych do tułowia. Wzorzec zaznacza, iż może być ani bardzo masywna, ani zbyt delikatna. Stop jest tylko delikatnie zaznaczony. Niezwykle ładny i rozwinięty nos ma szerokie nozdrza oraz pionowy profil. Kolor nosa pudla miniaturowego zależy od umaszczenia psa, i tak:

  • czarny, brązowy, srebrny – nos czarny
  • brązowy – nos brązowy
  • płowy (morelowy/czerwony) – nos czarny lub brązowy

Kufa jego jest mocna, a jej grzbiet jest idealnie prosty, długość zaś nie wiele mniejszą od długości czaszki (9/10). Pudel miniaturowy dysponuje mocnymi zębami, które ustawiają się w zgryzie nożycowym pełnym.

Oczy pudla są bardzo żywe i wyrażają jednocześnie zainteresowanie i inteligencję. Mają migdałowy kształt i są lekko skośne. U pudli umaszczonych na brązowo, mogą mieć kolor ciemnego bursztynu, natomiast z reguły przybierają kolor czarny, lub ciemnobrązowy.

Tułów dużego pudla jest proporcjonalny. Grzbiet ma krótki i zwarty, lecz harmonijny. Lędźwie są silnie umięśnione i mocne, zadek zaokrąglony. Caniche ma bardzo wysoko osadzony ogon, a jego idealna pozycja to „dziesięć po dziewiątej” względem linii grzbietu.

Niezwykle bogata szata pudli robi niesamowite wrażenie, szczególnie gdy jest zadbana. Mają one włos występujący w dwóch odmianach:

  • lokowaty – bardzo kędzierzawy, elastyczny, obfity, o wełnistej strukturze, odporny na ucisk. Musi być gruby, gęsty, o równej długości, a tworzące się loki powinny być regularne
  • sznurowy – tworzy charakterystyczne sznury, które powinny mieć długość przynajmniej 20 cm, obfity, gęsty, o delikatnej, wełnistej strukturze

Pudel miniaturowy ma też kilka odmian umaszczenia:

  • jednolicie czarna
  • biała
  • brązowa
  • srebrna
  • płowa

Wzorzec rasy FCI niezwykle dokładnie przedstawia wszystkie cechy wyglądu tych psów, a także określa wady i odchylenia od wzorca.

Wielkość i waga

U pudlów miniaturowych dymorfizm płciowy jest wyraźnie zaznaczony. Wzorzec nie rozróżnia zakresów wysokości w kłębie w zależności od płci.

Wysokość w kłębie: : 28 – 35 cm

Wzorzec milczy na temat wagi tych psów, ale jest to:

Przybliżona waga: 4 – 7 kg

Każda inna, mniejsza odmiana pudla powinna być pomniejszoną wersją swojego większego odpowiednika i nie wykazywać żadnych cech karłowatości.

Zdrowie 

Pudel miniaturowy może się pochwalić imponującą długowiecznością, a także dobrym zdrowiem.

Całkiem nieźle znosi warunki atmosferyczne, z wyjątkiem tych najbardziej skrajnych. W duże upały powinno się wyprowadzać pudla na spacer tylko rano i wieczorem, najlepiej w pobliżu wody. Poza tym należy zagwarantować pudlowi dostęp do cienia i świeżej wody do picia.

Na co najczęściej choruje pudel miniaturowy?

Jeśli już, pudle mogą być dotknięte przez następujące dolegliwości:

  • dysplazja stawu biodrowego
  • zapadanie tchawicy
  • zapalenie ucha
  • zaburzenia endokrynne (choroba Addisona, hipokortyzolizm)

Uszy są najbardziej czułym punktem pudla miniaturowego i powinny być regularnie kontrolowane i czyszczone.

Jak pielęgnować pudla miniaturowego?

Psy te nie linieją, natomiast szata wymaga regularnej pielęgnacji. Filcowaniu się szaty zapobiega czesanie, najlepiej raz na kilka dni. Pielęgnacja pudla miniaturowego to także strzyżenie. Częstotliwość zabiegów to nawet 4, lub 5 razy w roku.

Jeżeli nasz pupil ma występować na wystawach, o jego fryzurę powinien zadbać profesjonalny fryzjer. Usługa nie jest tania, ale wzorzec jest na tyle szczegółowy w tej kwestii, iż można być pewnym, że tacy również będą sędziowie. Poza tym tylko idealnie wystrzyżony piesek nabierze swojego charakterystycznego wyglądu.

Żywienie – jaka karma dla pudla miniaturowego?

Do karmienia tych miniaturowych psów sprawdzi się sucha karma wysokiej jakości, ale należy dostosowywać ją do wagi psa, oraz jego aktywności. Ten mały piesek nie jest nadmiernym łakomczuchem.

Posiłki przygotowywane w domu również się sprawdzą. Mięso powinno być głównym składnikiem takiej diety, jednak należy unikać w niej kości drobiowych, a to ze względu na ich kruchość i mały rozmiar.

Charakter i zachowanie rasy pudel miniaturowy

Pudel miniaturowy jest świetnym towarzyszem życia rodzinnego. Mimo iż sprawia wrażenie dumnego i dystyngowanego, w gruncie rzeczy jest psem przyjacielskim, wesołym i oddanym, który uwielbia pieszczoty. Nie gardzi kanapowym stylem życia.

Jednak gdy już wypocznie, uwielbia energię wyładowywać w zabawie bogatej w stymulację węchową i umysłową.

Te miniaturowe psy są bardzo inteligentne. Uczą się zarówno szybko, jak i chętnie. Lubią sprawiać radość swojemu właścicielowi, a nauka to dla nich zabawa. Szkolenie powinno być oparte na technikach pozytywnych i miękkich. Pudel miniaturowy nie lubi siłowego rygoru.

Pudel miniaturowy ma w sobie jeszcze pewną dozę instynktu łowieckiego, który od dawna jest temperowany. Wobec tego lubi wodę, ma świetny węch, a także jest bardzo czujny.

Charakter pudla miniaturowego każe mu być ostrożnym wobec obcych i niespotykanych sytuacji. Czyni go to dobrym stróżem, jednak tylko takim, który alarmuje. Nie oszukujmy się, nikt nie przestraszy się tak filigranowego pieska. Szczeka bardzo chętnie, jednak czasem robi to bez większych powodów. Na przykład, gdy w otoczeniu występuję wiele nieznanych mu bodźców.

Pudel miniaturowy nie jest typem samotnika. Musi być blisko swojej grupy. Jeżeli jednak styl życia wymaga, aby nasze miniaturowe zwierzę pozostawiać czasami samemu sobie, należy go do tego przygotować stopniowo od jak najmłodszego wieku.

Pudle świetnie dogadują się ze wszystkimi zwierzętami. Czy to psy, czy to koty, czy też inne zwierzęta domowe, pudel miniaturowy będzie uwielbiał je wszystkie.

Pudel, nie tylko ten miniaturowy, to pies dla każdego. Różne odmiany, bezkonfliktowy charakter, oraz niezbyt wymagający charakter pod względem potrzeb aktywizacyjnych, sprawiają, że na tego psa mogą zdecydować się zarówno osoby starsze, jak i niedoświadczeni, pierwsi opiekunowie.

Pudel miniaturowy a dzieci

Ten mały piesek uwielbia bawić się z dziećmi. Tryska szczerą radością i energią, a swoimi rozmiarami nie powinien raczej nikomu wyrządzić krzywdy. Warto jednak pamiętać, aby nauczyć dzieci traktować psa z szacunkiem. Mimo iż tak mały, nie jest to zabawka, a żywe stworzenie.

Czy pies rasy pudel miniaturowy nadaje się do bloku, domu, mieszkaniu, na wsi?

Pudle są bardzo inteligentne i wszechstronne, a także, w tym przypadku, miniaturowe. Wszystkie te cechy sprawiają, że mogą żyć w zasadzie w każdych warunkach mieszkaniowych.

Historia rasy

Historia pudla jest rozmyta i trochę nie do końca jasna. Przyjmuje się obecnie, iż pochodzi on z Francji.

Słowo „caniche” pochodzi od „cane”, czyli samicy kaczki po francusku. Staroniemieckie słowo „pudeln” oznacza zaś pluskanie się w wodzie i ściślej kojarzy się z „pudlem”.

Psy w tym typie były wykorzystywane do polowań na dzikie ptaki wodne. Pochodziły od barbeta, a pewne jego cechy dziedziczą po dziś dzień.

W 1743 roku pojawiła się nazwa w języku francuskim określająca sukę rasy barbet jako „la caniche”, ale z biegiem czasu słowa „barbet” i „caniche” nabierały odrębnego znaczenia, tak samo jak same rasy.

Ogromna wytrwałość i nakład pracy hodowców sprawiły, że uzyskano oryginalny typ psa z jednolitym umaszczeniem.

Ogólnie przyjmuje się pudla za rasę bardzo starą, a taki typ miał być już znany w starożytności. Dokładne pochodzenie nie jest jednak znane, jednak niektórzy wskazują, że może to być Islandia, z której to sprowadzano średniej wielkości psy zaganiające, a następnie krzyżowano z psami myśliwskimi.

Pudel, mimo wielu historycznych niedomówień, uznawany jest za bardzo starą rasę, być może znaną już w starożytności. Dokładne pochodzenie nie jest znane, choć niektórzy mówią, że być może jest to Islandia. Stamtąd sprowadzano średniej wielkości psy zaganiające, które krzyżowano z psami myśliwskimi.

Ciekawostki o pudlu miniaturowym

  • Specjalnie tresowane pudle miały ponoć spacerować po Paryżu i sikać specjalnie na buty przechodniów, nakręcając tym sposobem klientele pucybutów.
  • pojawiają się od jakiegoś czasu psy z końcówką „Doodle” w nazwie. Są to w istocie krzyżówki innych psów z pudlami i tak na przykład powstały goldendoodle, czy labradoodle.

Ile kosztuje pudel miniaturowy?

W zależności od renomy hodowli, przeznaczenia, płci, kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić, waha się. Cena psa z rodowodem rasy pudel miniaturowy to: 2000 do 3500 zł.

Miesięczny koszt utrzymania tego małego pupila to: około 100 do 150 zł miesięcznie.

Dodatkowe koszta są związane głównie ze strzyżeniem, ale jego cena i częstotliwość zależy od tego, czy pies ma być wystawiany, czy też nie.

Wady i zalety pudla miniaturowego

Wady

  • W zależności od przeznaczenia pielęgnacja może być wymagająca.
  • Może zbierać duży brudu.
  • Dość szczekliwy.
  • Zdarza się, że niszczy przedmioty.

Zalety

  • Inteligentny i łatwo się uczy.
  • Nie linieje.
  • Przyjacielski i czuły.
  • Przystosuje się do każdych warunków.
  • Dobry dla niedoświadczonego właściciela.
We will be happy to hear your thoughts

Dodaj Odpowiedź

ZooCena.pl
Logo