Zoocena.pl • Rasy psów • Bulterier miniaturowy

Rasy psówMałeTerieryWielka Brytania

Bulterier miniaturowy

Anna B

0

Miniature Bull Terrier, minibull, minibullterrier

Bulterier miniaturowy to w zasadzie trochę bardziej żywiołowy bulterier standardowy w pewnym pomniejszeniu. Jest to, jak swój większy kuzyn, pies bardzo uparty, zawsze chętny do zabawy, pełen energii i odwagi. Jeżeli przyłożymy się do wychowania, charakter dorosłego psa będzie zrównoważony i o dobrym nastawieniu do ludzi.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 359

• Grupa III- Teriery
• Sekcja 1 – Teriery typu „bull”
• Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Wielka Brytania
• Rozmiar: mały
• Długość życia: 11 do 14 lat

Wygląd

Bulterier miniaturowy to mocno zbudowany, proporcjonalny pies o widocznym umięśnieniu. Patrząc na niego, widzimy żywotność, inteligencję i zdecydowanie. Jajowata głowa psów tej rasy jest zdecydowanie ich najbardziej charakterystyczną częścią ciała. Dymorfizm płciowy nie musi odznaczać się różnicą wzrostu, ale wzorzec rasy zaznacza, iż psy powinny mieć wygląd samczy, a suki – suczy.

Wspomniana już głowa bulteriera miniaturowego jest głęboka aż po koniuszek kufy, choć nie toporna. Długa, masywna i mocna, gdy oglądana z przodu, jest doskonale wypełniona i jajowata. Nie ma wklęśnięć ani załamań. Linia profilu tworzy łagodny łuk opadający ku czubkowi nosa. Czaszka między uszami jest nieomal płaska. Pies ma nos czarny, rozwarty z opadającym końcem. Miniaturowy bulterier powinien mięć zęby zdrowe, mocne i równomiernie rozstawione w pełny zgryz nożycowy, a więc siekacze szczęki przykrywają ściśle siekacze żuchwy i ustawiają się pionowo. Oczy wąskie, trójkątne i skośne są w spojrzeniu przeszywające. Mogą mieć kolor czarny lub ciemnobrązowy. Odległość od czubka nosa do oka powinna być zauważalnie większa niż od oka do wierzchołka czaszki. Bulterier miniaturowy ma uszy małe, blisko siebie osadzone i cieniutkie.

Rasa ta ma szyję bez luźnego podgardla. Z profilu łukowato wygięta i rozszerza się od głowy do łopatek. Tułów bulteriera miniaturowego ma ładne zaokrąglenie, widoczne wysklepienie żeber ze znaczną głębokością klatki piersiowej. Grzbiet psa jest mocny oraz krótki. Linia grzbietu jest prosta, lecz unosi się ku lędźwiom, które są muskularne i szerokie. Oglądana z przodu klatka piersiowa jest szeroka.

Psy rasy bulterier miniaturowy, mają ogon krótki, noszony poziomo i nisko osadzony. U nasady jest on gruby i zwęża się ku końcowi.

Kończyny przednie, jak i tylne tej rasy psów są idealnie równoległe. U dorosłego psa długość kończyny od podłoża do łokcia powinna być mniej więcej równa głębokości klatki piersiowej. Stawy kolanowe i stawy skokowe są dobrze kątowane, a łapy zwarte.

Psy rasy bulterier miniaturowy mają przylegającą sierść o jednakowej na całym ciele długości, która lśni i jest twarda w dotyku. W zimie, rasie może wytwarzać się miękki podszerstek.

Umaszczenie u białych psów powinno być czysto białe. Wzorzec rasy mówi, iż łaty (kolorowe znaczenia) na głowie i pigmentacja skóry nie są wadą. W przypadku psów kolorowych umaszczenie podstawowe musi dominować nad bielą. Preferowane są psy pręgowane. Zarówno umaszczenie czarne pręgowane, jak i płowe, rude i trójbarwne są dopuszczalne. Maść czekoladowa i błękitna jest u bulteriera miniaturowego bardzo niepożądana.

Wielkość i waga

Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi psów rasy bulterier miniaturowy w następujący sposób:

Wysokość w kłębie:

• nie powinna przekraczać 35,5 cm
• pies powinien sprawiać wrażenie masywnego, jak na swój wzrost

Waga:

• nie ma limitu wagi. Budowa ma być proporcjonalna i harmonijna

Zdrowie 

Zarówno zdrowie, odporność, jak i wytrzymałość bulteriera miniaturowego są dobre, ale nie idealne. Jest w miarę odporny na zimno, jednak nie to skrajne. Podobnie jest z upałami, na które nie powinno się go wystawiać na długi czas.

Mimo iż minibull jest w gruncie rzeczy zdrowym psem, zdarzają się pewne choroby genetyczne.

Na co najczęściej choruje bulterier miniaturowy?

• wady serca
• choroby nerek
• zwichnięcie soczewki
• głuchota u białych bulterierów

Jak pielęgnować bulteriera miniaturkę?

Pielęgnacja bulteriera jest bardzo prosta. Krótką sierść czesze się łatwo i szybko. Wystarczy robić to raz na jakiś czas i tylko w okresie linienia zintensyfikować proces. Wypadający martwy włos mają bulteriery miniaturowe ostry jak igła, który wbija się np. w dywany, a sprzątanie go jest bardzo uciążliwe.

Dobrym zwyczajem jest oczywiście regularne kontrolowanie oczu, uszu i zębów psa, oraz podcinanie jego pazurów.

Żywienie – jaka karma dla rasy bulterier miniaturowy?

Bulterier miniaturowy lubi zasiąść do miski. Wykazuje pewne skłonności do tycia, dlatego trzeba kontrolować co, kiedy i ile je. Dieta musi być dostosowana do wieku, wagi oraz trybu życia psa.

Sprawdzi się zarówno wysokiej jakości gotowa karma jak i odpowiednio wzbogacane posiłki przygotowywane w domu. Dzienna porcja jedzenia powinna zostać rozdzielona na dwa. Nie zapomnijmy również zapewnić psu stałego dostępu do wody.

Charakter i zachowanie psa rasy bulterier miniaturowy

Bulterier miniaturowy jest przepełnionym radością i energią psem, który wchodzi w bardzo bliską relację z człowiekiem, a szczególnie ze swoim właścicielem.

Psy tej rasy są z reguły w stanie uspokoić się dopiero wtedy, gdy zostaną zaspokojone ich wszystkie potrzeby ruchowe. Póki tak się nie stanie, bawią się wciąż i domagają uwagi. Wybiegany bulterier miniaturowy staje się wreszcie psem zrównoważonym i łagodnym.

Rasa ta jest dość inteligentna. Mimo to, najlepsze efekty szkoleniowe uzyskamy za pomocą odpowiednio przemyślanych zabaw. Bezczynność i nuda podczas treningu zdecydowanie nie przypasują małemu bulterierowi. Już szczenię powinno być przykładnie trenowane. Poprawne wychowanie wymaga kreatywności oraz żelaznej konsekwencji, aby ten pies uparty wyrósł na zrównoważonego i posłusznego kompana.

Psy miniaturowe z reguły nie nadają się na stróża. W tym przypadku jest podobnie. Mimo to, w ograniczonych przypadkach, bulterier miniaturowy będzie w stanie zaalarmować o potencjalnym zagrożeniu. Szczeka dosyć sporo.

Bulterier miniaturowy może w miarę dobrze znosić samotność, jeżeli od szczeniaka jest do niej stopniowo przyzwyczajany. Pies ten jest przywiązany do rodziny i po dłuższym czasie rozłąki zacznie być stęskniony, znudzony i sfrustrowany. Wtedy też może zacząć niszczyć domowe przedmioty. Minibull, jak każdy terier, lubi kopać w ziemi, więc i ogród możemy zastać zaorany po przedłużającej się rozłące.

Pies ten, mimo iż małych rozmiarów, potrzebuje dość dużej dawki ruchu. Warto podjąć z nim sport kynologiczny, gdyż bulterier miniaturowy sprawdzi się we wielu jego odmianach. Ćwiczenia fizyczne oraz długie i interesujące spacery powinny być zawsze połączone z pewną dawką ćwiczeń umysłowych.

Bulterier miniaturowy może mieć duże problemy w porozumieniu się z innym psem, a nawet wejść z nim w bójkę. Wczesna i odpowiednia socjalizacja jest jak najbardziej wymagana, a najlepiej by psy wychowywały się wspólnie, by móc się tolerować. Pies ten podobnie zachowuje się wobec kotów.

Jeżeli zastanawiamy się nad wyborem pierwszego psa, bulterier miniaturka może nie być najlepszym kandydatem. Prawidłowe wychowanie bulteriera wymaga doświadczonej ręki z odpowiednim podejściem.

Mały bulterier a dzieci

Mimo swoich niewielkich rozmiarów bulteriery miniaturowe mogą wyrządzić omyłkowo krzywdę dzieciom. Zabawa powinna zawsze przebiegać pod kontrolą dorosłych.

Dodatkowo, jak wszystkie inne psy, bulteriery nie lubią, gdy ciągnie się je za ogon, dosiada, lub wybudza ze snu. Dzieci powinny sobie zdawać sprawę z tych rzeczy.

Czy bulterier miniaturka nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?

Rasa ta nie będzie miała problemów, aby przyzwyczaić się do wszelkich warunków mieszkaniowych. W każdym jednak wypadku, potrzeby ruchowe powinny być zawsze zaspokojone, a bieganie po ogrodzie nigdy nie może być traktowane jako spacer.

Historia rasy

W XIX wieku w Anglii dalej popularne były walki psów. Aby uzyskać dobrego zawodnika, rozpoczęto krzyżowanie buldogów z terierami. Powstałe z tego bulteriery były bardzo niejednolite w swojej wadze, która wahała się od 3,5 do aż 18 kg. Chciano wtedy uzyskać odmianę toy rasy, ale bez większych sukcesów. Tak małe psy miały wiele niepożądanych cech karłowatych.

Bulteriery ważące mniej niż 4,5 kg zostały pierwszy raz wystawione w osobnej klasie w 1863 roku. Limit wagi w tej klasie następnie wzrósł do 11 kg.

Rasa miała duże problemy z utrzymaniem pożądanego typu, gdyż jako bulteriery miniaturowe rejestrowane były zarówno toy, jak i miniatury. Nastąpił drastyczny spadek popularności tymi psami. W 1918 roku angielski Kennel Club wykreślił bulteriera miniaturowego ze swojego rejestru.

Mimo to w 1938 roku hodowcy rasy, którzy dalej działali, założyli Klub Bulteriera Miniaturowego. Wyznaczając limit wzrostowy, a nie wagowy, wystąpili do Kennel Club o ponowną rejestrację rasy. Rasa została uznana rok później.

Ciekawostki o bulterierze miniaturowym

• Suki są dużo łagodniejsze od samców. Lepiej nadadzą się dla mniej doświadczonych opiekunów.
• Jeżeli odpowiednio wychowamy psa, będzie on łagodny wobec ludzi i innych czworonogów bez względu na płeć.

Ile kosztuje bulterier miniaturowy?

Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego malutkiego psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy bulterier miniaturowy z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 3500 – 5000 zł. Najwspanialsze osobniki mogą kosztować sporo więcej.

Miesięczny koszt utrzymania tego małego, choć ruchliwego psa wynosi około: 100 – 150 zł miesięcznie.

Wady i zalety