Czin japoński, Japan chin, Japanese Chin, Spaniel japoński
Chin japoński jest małym psem do towarzystwa o wielkim sercu. Od razu znajdzie miejsce w rodzinie, której da się poznać jako pełen energii, wesoły i łagodny pupil. W zachowaniu może przypominać czasem kota i tak jak on, chin jest również niezależny i samodzielny. Ze względu na umiejętność i chęć obdarzania człowieka troską, ciepłem oraz bezgraniczną miłością, chin japoński jest jednym z psów wykorzystywanych w dogoterapii.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 206
- Grupa IX- Psy ozdobne i do towarzystwa
- Sekcja 8 – Chiny japońskie i pekińczyki
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Japonia
- Rozmiar: Mały
- Długość życia: 12 do 14 lat
Wygląd
Chin japoński jest eleganckim, pełnym szyku psem o szerokim pysku i obfitej szacie. Jest tak wysoki, jak długi, a więc jego sylwetka wpisuje się w kwadrat, chociaż suki mają nieznacznie dłuższy tułów od wysokości w kłębie.
Głowa china ma zaokrągloną i szeroką mózgoczaszkę z wyraźnie zaznaczonym i wgłębionym stopem. Niezwykle krótka i szeroka kufa sprawia wrażenie, jakby jej w ogóle nie było. Nos czarny lub ciemno cielisty, którego kolor zależy od koloru łat psa, jest na poziomie linii oczu i ma szeroko rozwarte nozdrza. Jeżeli chodzi o uzębienie psów tej rasy, jest pożądany zgryz cęgowy, chociaż wzorzec mówi, iż jest też dozwolony zgryz nożycowy lub przodozgryz. Zęby powinny być białe i mocne. Oczy pies ma wielkie, okrągłe, szeroko rozstawione i lśniąco czarne. Uszy długie mają kształt trójkątny, wiszą i są pokryte długim włosem, a osadzone jak najdalej od siebie.
Szyja japońskiego china jest krótka, ale pies zadziera ją mocno, by głowę nosić wysoko. Szyja wpada w tułów o grzbiecie prostym i krótkim. Lędźwie psa są szerokie i lekko zaokrąglone, klatka piersiowa umiarkowanie szeroka i głęboka, żebra umiarkowanie wysklepione, a brzuch wyraźnie podciągnięty.
Ogon noszony jest przez psa nad grzbietem, a pokryty długim, obfitym i pięknym włosem.
Chin japoński porusza się w sposób lekki, elegancki i dumny. Pomagają mu w tym kończyny przednie o prostych przedramionach i tylne o umiarkowanym kątowaniu. Jedne i drugie są pięknie ozdobione piórami, tak samo jak małe, zajęcze łapy.
Sierść china japońskiego jest długa, prosta i jedwabista. Z wyjątkiem głowy, całe ciało pokryte jest obfitym owłosieniem. Uszy, szyja, uda oraz ogon ozdobione są obfitymi piórami.
Umaszczenie psów tej rasy jest białe z czarnymi lub czerwonymi łatami. Bardzo pożądane są symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele. Wzorzec mówi, iż szczególnie pożądana jest szeroka, czysto biała strzałka, która biegnie od kufy do czubka głowy japońskiego china.
Wielkość i waga
Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi psów rasy chin japoński w następujący sposób:
Wysokość w kłębie:
- Psy: około 25 cm (18 – 25 cm)
- Suki: nieco mniejsze
Waga nie jest uwzględniana we wzorcu i wynosi około:
Waga:
- Psy i suki: 1,8 – 3,2 kg
Zdrowie
Chin japoński jest psem długowiecznym, raczej zdrowym i względnie odpornym. Jeżeli chodzi o odporność na warunki atmosferyczne, ten mały piesek dobrze radzi sobie z zimnem, lecz gorzej z upałami, na które nie powinien być długotrwale wystawiany.
Ogólnie jest to dość zdrowa rasa, choć zdarzają się dość częste problemy z oczami i mogą wystąpić pewne choroby serca, nadwrażliwość na narkozę oraz problemy z oddychaniem wynikające ze specyficznej budowy pyska.
Na co najczęściej choruje chin japoński?
- udar cieplny
- zespół suchego oka
- entropium
- katarakta
- otarcie rogówki
- zwichnięcie rzepki
- problemy z oddychaniem
Jak pielęgnować china japońskiego?
Pamiętajmy, że dbanie o okrywę włosową to nie jedyna rzecz, na którą składa się pielęgnacja. Chin japoński wymaga systematycznego czesania, jednak nie jest ono czasochłonne. Gdy linieje, wypada mu głównie włos okrywowy, który łatwo się sprząta. Poza tym okresem, w zupełności wystarczy wyczesać jego długą sierść raz na dwa tygodnie. Oprócz czesania systematycznie należy przemywać oczy (tak podatne na choroby), a także sprawdzać uszy, zęby oraz przycinać pazury.
Żywienie – jaka karma dla china japońskiego?
Chin japoński może żywić się zarówno wysokiej jakości gotową karmą przeznaczoną dla ras miniaturowych, jak i posiłkami przygotowywanymi w domu. W tym drugim przypadku warto skonsultować się ze specjalistą w celu dobrania odpowiedniej suplementacji.
Warto dodać, iż ten mały pies wykazuje pewne skłonności do tycia, dlatego dieta powinna być starannie dostosowana do jego wieku, wagi oraz stylu życia. Zwierzę najlepiej karmić dwa razy dziennie i, jeżeli to możliwe, zawsze o tych samych porach.
Charakter i zachowanie psa rasy chin japoński
Japoński chin został wyhodowany jako pies do towarzystwa i w tej roli sprawuje się fantastycznie. W stosunku do całej swojej rodziny jest bardzo czuły. Mimo swojej niezależności potrzebuje bliskiego kontaktu z ludźmi. Jest na tyle zrównoważony, iż rozumie potrzeby otaczających go osób i wie, kiedy należy się bawić, a kiedy zachowywać spokój.
Inteligencja i bystrość tego psa z Japonii sprawia, że szybko przyswaja komendy. Odpowiednio zmotywowany pies może nauczyć się wielu sztuczek. Szkolenie powinno być łagodne. Chin japoński potrzebuje również odpowiedniej socjalizacji już od wieku szczenięcego. Jeżeli pominiemy ten aspekt wychowania, pies może stać się lękliwy w stosunku do obcych ludzi i psów. Co ciekawe, japoński chin może zostać nauczony załatwiania się do kuwety. Jest to jedna z jego kocich cech.
Przywiązany do rodziny chin japoński nie radzi sobie najlepiej z samotnością. Gdy zacznie tęsknić i nudzić się, może rozpocząć niszczenie przedmiotów. Na szczęście jest na tyle mały, iż nie jest w stanie urządzić wielkiej demolki.
Psy ozdobne, a chin japoński do nich należy, nie nadają się na stróży. Swoim wyglądem nie odstraszą nawet mało zdeterminowanego złodzieja, a i szczekanie nie należy do ich najmocniejszych stron.
Japończyk pochodzi od spaniela, ma więc w sobie odrobinę instynktu łowieckiego. Mimo to, że wykazuje raczej skłonności do ucieczek. Woli trzymać się w pobliżu swoich bliskich.
Namiastka tego instynktu sprawia jednak, że może mieć on problemy z zaprzyjaźnieniem się z kotami i innymi zwierzętami domowymi. Lepiej, aby kota poznał jak najwcześniej. Aby mógł współżyć dobrze z psami, należy bardzo dobrze przyłożyć się do jego wczesnej socjalizacji.
Chin japoński nie potrzebuje ogromnej dawki ruchu, co nie oznacza, że ten aspekt można trywializować. Temu małemu psu wystarczą dwa spacery dziennie, a powinny być one względnie długie i interesujące. Zwierzak może nie sprawia takiego wrażenia, ale da radę też podjąć pewne psie sporty, np. agility.
Chiny japońskie a dzieci
Chin japoński uwielbia zabawę w każdej formie. Świetnie dogada się z dziećmi. Swoimi niewielkimi rozmiarami również ciężko będzie mu omyłkowo wyrządzić im jakąkolwiek krzywdę.
Pamiętajmy, aby nauczyć nasze pociechy traktowania każdego czworonoga z szacunkiem. Dzieci nie powinny być zbyt natarczywe w prośbach o wspólną zabawę i muszą uszanować własne potrzeby psa, jak na przykład odpoczynek po jedzeniu.
Czy chin japoński nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Ten mały pies jak najbardziej poradzi sobie w mały mieszkaniu, ale również nie będzie przeszkadzał mu duży dom z ogrodem. Słowem, może zamieszkać wszędzie.
Historia rasy
Jest sporo teorii odnośnie pochodzenia china. Ta najbardziej wiodąca mówi o jego korzeniach w psach żyjących na terenie Chin. Do kraju kwitnącej wiśni miał on dostać się z Chin wraz z buddyjskimi mnichami około 520 roku.
Inna teoria mówi, że skoro pies tego typu zaczął pojawiać się w japońskich dokumentach około 730 roku, mógłby to być koreański dar za czasów panowania dynastii Silla dla cesarza Japonii.
Jakby nie było, ich popularność stale rosła. Japońskie chiny stały się ulubieńcami panującej dynastii oraz całej arystokracji. Ich wizerunkami ozdabiano zarówno jedwab, jak i porcelanę, a także inne wyroby.
Japońscy cesarze uważali tego psa za skarb narodowy, ofiarowywali go często w dowód uznania i przyjaźni, a za jego kradzież groziła kara śmierci.
Chin japoński mógł trafić do Europy już wcześniej, jednak za oficjalną datę uważa się rok 1854, kiedy to komandor Matthew Perry przywiózł i ofiarował go nie tylko angielskiej królowej Wiktorii, ale również ówczesnemu prezydentowi Stanów Zjednoczonych.
Najbardziej znanymi przedstawicielami rasy były pies Kuma i suka Itti, podarowane niemieckiej cesarzowej Augustynie przez japońską cesarzową jako bożonarodzeniowy prezent.
Rasa zadebiutowała na wystawie w Birmingham w 1873 roku. W 1880 roku została uznana przez AKC jako japoński spaniel, a obecna nazwa weszła do użytku dopiero w 1977 roku.
Ciekawostki o japan chin
- Jak wiele małych psów, chin japoński stał się ulubieńcem wyższych sfer wszędzie tam, gdzie trafił.
- Wykazuje wiele kocich cech. Lubi odpoczywać w dziwnych, ciepłych miejscach, a także można nauczyć go załatwiania się do kuwety.
Ile kosztuje chin japoński?
Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego wspaniałego psa ozdobnego i do towarzystwa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy chin japoński z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 4000 – 5000 zł. Najwspanialsze osobniki mogą kosztować dużo więcej.
Miesięczny koszt utrzymania tego małego psa jest niski i wynosi około: 100 zł miesięcznie.
Wady i zalety
Ten łatwy w ułożeniu, niewymagający dużo ruchu i czuły, mały pies będzie świetnym wyborem zarówno dla osoby, która nie posiadała wcześniej psa, jak i dla osób starszych.
