Wyżeł dalmatyński, Dalmatiner, Dalmatinac
Prawdopodobnie jest to jeden z najbardziej charakterystycznych czworonogów. Kontrastujące czarne kropki na tle białej, gładkiej sierści psa nie pozwalają nikomu przejść obok niego obojętnie. W Polsce coraz rzadziej można spotkać na swojej drodze dalmatyńczyka. Jeśli jednak jesteś aktywną fizycznie osobą i szukasz wiernego kompana dla siebie i swojej rodziny – możesz wziąć tę rasę pod uwagę. Jest jednak kilka spraw, które musisz przemyśleć przed przyjęciem psa pod swój dach. Sprawdź, czego potrzebuje dalmatyńczyk i czego Ty możesz się po nim spodziewać!
Spis treści
Klasyfikacja FCI— nr wzorca: 153
- Grupa VI – Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne
- Sekcja III – Rasy pokrewne
- Nie podlegają próbom pracy
- Pochodzenie: Chorwacja
- Rozmiar: Średnie, duże
- Długość życia: 14 do 17 lat
Wygląd
Jedną z oczywistych cech charakterystycznych dalmatyńczyków jest ich umaszczenie. Ich sierść jest gładka, krótka i śnieżnobiała. Pokrywają ją czerwonobrązowe i czarne cętki – okrągłe plamki. We wzorcu rasy, plamki mają średnicę około 2-3 cm i nie zlewają się ze sobą. To pies średniej wielkości. Ma proporcjonalną sylwetkę, długi i prosty ogon, umięśnione łapy i długą, mocną szyję. Uszy dalmatyńczyka są średniej długości, opadające. Oczy okrągłe brązowe lub jasne. Docelowa barwa tęczówek jest często uzależniona od koloru umaszczenia. Sylwetka dalmatyńczyka jest silna. To pies dobrze zbudowany, wysportowany o atletycznej i smukłej linii.
Sierść dalmatyńczyka jest gęsta, sztywna i miła w dotyku. Szczenięta dalmatyńczyków rodzą się całkowicie białe. Dopiero wraz z upływem czasu na ich szacie pojawiają się stopniowo cętki. Według wzorca rasy – plamki na pysku powinny być mniejsze niż na tułowiu.
Psy: Dorosłe psy mają średnią wysokość w kłębie , która mieści się w przedziale 58-62 cm. Średnia waga dorosłego zdrowego psa wynosi 23-25 kg.
Suki: Suki są nieznacznie niższe od psów. Mogą mierzyć 56 – 60 cm w kłębie i ważyć podobnie jak samce, około 23/25 kg.
Zdrowie
Chociaż wyżeł dalmatyński uchodzi za psa bardzo modnego, pożądanego – rasa ta obarczona jest niestety kilkoma dość poważnymi wadami, które mogą występować na skutek krzyżowań. Zakup psa ze sprawdzonej hodowli ma wpływ na redukcję ryzyka opisanych niżej chorób w przyszłości.
Na co najczęściej chorują dalmatyńczyki?
Jedną z ważniejszych wad, na które warto zwrócić uwagę, jest to, że dalmatyńczyki stosunkowo często rodzą się z wadą słuchu lub całkowicie głuche. Jest to spowodowane jasnym umaszczeniem. W naturze albinosy zmagają się ze ślepotą, problemem ze słuchem i innymi wadami. Podobnie jest w przypadku śnieżnobiałych dalmatyńczyków. Niestety jest to wada, której hodowcom trudno zapobiec.
Psy tej rasy są również narażone na występowanie kamieni moczowych, które powstają w wyniku fizjologicznego dla dalmatyńczyków, podwyższonemu poziomowi kwasu moczowego. Prawidłowa dieta i cykliczne kontrole urologiczne mogą jednak pomóc w zredukowaniu ryzyka występowania kamicy moczanowej.
Dalmatyńczyki mogą być również bardziej niż inne psy narażone na problemy i choroby skórne. Ponadto, do chorób uznawanych za zagrożenie tej rasy zalicza się również cisawicę, skręt żołądka i alergie pokarmowe/skórne.
Jak pielęgnować dalmatyńczyka?
Z uwagi na gęstą sierść, którą dalmatyńczyk wymienia dwa razy do roku – okres linienia może być dla hodowców trudny i wymagający. W tym czasie pies może potrzebować codziennego szczotkowania i częstszych kąpieli, które pomogą szybciej usunąć martwe włosy. Poza tym okresem pies jest raczej bezproblemowy, jeśli chodzi o pielęgnację. W zupełności mu wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu. Zaleca się jednak regularne kontrolowanie stanu uszu psa i jego zębów/dziąseł. Ważne by ani nagromadzona woskowina, ani płytka nazębna nie spowodowały rozwoju stanu zapalnego. Dużo więcej czasu i uwagi wymagają natomiast potrzeby fizyczne dalmatyńczyka.
Żywienie – jaka karma dla dalmatyńczyka?
Z uwagi na możliwy rozwój kamicy moczanowej, dieta dalmatyńczyka musi być dobrze zaplanowana. Jedną z ważniejszych kwestii, na jakie należy zwrócić uwagę, jest podawanie karmy z niską zawartością puryny, która może powodować wzrost poziomu kwasu moczowego. Czego zatem unikać w karmie dla dalmatyńczyków? Nie powinna ona zawierać podrobów, wołowina, ryb i drożdży.
Dalmatyńczyki dość często zmagają się z alergiami pokarmowymi. Rozsądną opcją uwzględniająca indywidualne potrzeby żywieniowe dalmatyńczyka jest również wybór karm monoskładnikowych, dzięki którym łatwiej można wykluczyć ewentualny składnik alergizujący. Jak zatem karmić dalmatyńczyka? Najlepiej jest podawać mu karmy suche i mokre, które pochodzą ze specjalistycznych linii premium. Wysoka zawartość białka pochodzenia zwierzęcego, niska zawartość puryny i wachlarz witamin i minerałów – to właśnie zajedziesz w karmach dedykowanych tej rasie. Menu można wzbogacić o surowe mięso (BARF).
Poza podawaniem posiłków (dorosły pies może jeść dwa razy dziennie), musisz zapewnić psu stały dostęp do świeżej wody. To szczególnie ważne w przypadku dalmatyńczyków! Dzięki częstemu piciu częściej oddają mocz, przez co redukują ryzyko rozwoju kamicy moczanowej.
Charakter i zachowanie Dalmatyńczyka
Wyżeł dalmatyński to pies energiczny i żywiołowy. Do zachowania zdrowia fizycznego i psychicznego potrzebuje bliskości, socjalizacji ze swoją rodziną i ruchu. Zasadniczo, dalmatyńczyk jest psem łagodnym i przyjacielskim. Jednak musisz pamiętać o tym, że bez odpowiedniej dawki ruchu, czyli tzw. wyszalenia się na spacerze, może niszczyć przedmioty w domu i rozwijać cechy niemile widziane przez właścicieli psów. Decydując się na wychowanie dalmatyńczyka, musisz pamiętać o tym, że jest to pies bardzo aktywny. Dobrym pomysłem jest więc trening agility, czy inne rodzaje „psich rozrywek”. Dalmatyńczyk kocha biegać, pływać i się bawić. Doskonale sprawdzi się zarówno jako członek aktywnej rodziny, jak i towarzysz sportowca. To również pies żądny nauki! Z łatwością przyswaja nowe komendy. Ba! Możesz nauczyć go również iście cyrkowych sztuczek.
Dalmatyńczyk to rasa rodzinna, przyjazna i radosna. Psy chętnie spędzają czas wśród ludzi, łakną zainteresowania miłości i akceptacji. Tak, jak w każdym przypadku, potrzebują jednak konsekwencji. Nauka psa poprzez kary może rozwinąć w nich upartość, a nawet sprawić, że pies stanie się „wycofany”, nieufny. Dalmatyńczyk może początkowo wykazywać rezerwę wobec nieznanych im osób, jednak szybko się do nich przekonuje – nie przejawia agresji.
Dalmatyńczyk a dzieci
Dalmatyńczyki lubią dzieci. Traktują je cierpliwie. Jeśli psu przestanie się podobać jakiś rodzaj zabawy – prawdopodobnie oddali się spokojnie od malucha. Z uwagi na siłę i wielkość psa, warto nadzorować wspólne zabawy czworonoga z dzieckiem.
Czy dalmatyńczyk nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wieś?
Tak, jak wszystkie psy gończe – dalmatyńczyki czują się najbardziej komfortowo na dużych przestrzeniach. Wieś i dom z ogrodem są dla nich dobrym miejscem do życia. Czy dalmatyńczyk może być trzymany w mieszkaniu? Jeśli właściciel zapewni mu sporo outdoorowej aktywności i zapewni regularne, częste spacery – to tak. Można wychować go również w bloku.
Historia rasy
Oficjalnie przyjmuje się, że sama nazwa rasy, jak i sam pies pochodzi z bałkańskiej Dalmacji. Historia powstania dalmatyńczyka owiana jest tajemnicą. Istnieje wiele funkcjonujących w różnych kręgach wersji na temat tego, po co i skąd wziął się Dalmatyńczyk. Chociaż oficjalnie, rasa dalmatyńczyk przyjęta jest za Chorwacką – do posiadania dalmatyńczyków „przyznają” się również starożytni Egipcjanie. Na grobach faraonów można znaleźć ryciny przedstawiające łudząco podobnego do dalmatyńczyka – cętkowanego psa. Inne informacje głoszą o tym, że dalmatyńczyk pochodzi z obszarów Turcji.
To, co jest faktem – dalmatyńczyki były wykorzystywane w Stanach Zjednoczonych jako psy towarzyszące strażakom. Z kolei w Europie były modnymi wśród szlachty i osób zamożnych – psami do towarzystwa.
Ciekawostki o Dalmatyńczykach
- Dalmatyńczyki rodzą się całkowicie białe.
- Kultowa bajka Disneya „101 dalmatyńczyków” z pewnością miała duży wpływ na popularyzację tej rasy.
- Dawniej, w amerykańskiej straży pożarnej dalmatyńczyki biegły przed wozem strażackim, głośno szczekając. Była to psia wersja syreny alarmowej. Co ciekawe – psy pomagały również ciągnąć wąż strażacki!
- Plamki na sierści dalmatyńczyków powstają w miejscach innej pigmentacji skóry. Dalmatyńczyk ma zatem nie tylko sierść, ale i skórę w ciemniejszej barwie.
Ile kosztuje Dalmatyńczyk?
Szczenięta z prawdziwej, dobrej, zarejestrowanej w związku kynologicznym hodowli to wydatek rzędu 2000 – 4000 złotych. Cena za szczenię proporcjonalnie wzrasta wraz z prestiżem hodowli i lepszym rodowodem rodziców. Pies rasy dalmatyńczyk z dobrej hodowli jest zazwyczaj wolny od wad genetycznych i schorzeń, uznanych za najbardziej zagrażające rasie.
Wady i zalety Dalmatyńczyków
Dalmatyńczyk to wesoły energiczny pies, bardzo przywiązany do swojej rodziny i właściciela. Z uwagi na naprawdę sporą potrzebę ruchu może nie być dobrym psem dla statecznych osób starszych. Jednak osoby aktywnie fizycznie z pewnością docenią radosny i żywiołowy temperament psa.
