Perro de presa canario, dogo canario, canary islands mastiff
Dog kanaryjski to niemałych rozmiarów pies o imponującym wyglądzie. Został wyhodowany na Teneryfie i Gran Canarii. Niegdyś był wykorzystywany do stróżowania, pilnowania stad bydła, a także do walk psów. Dziś już nie walczy z innymi psami, gdyż jest to zakazane, ale spełnia się jako towarzysz rodziny. Potrzebuje w niej bardzo silnego i troskliwego właściciela, wobec którego jest całkowicie lojalny.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 346
- Grupa II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
- Sekcja 2.1 – Molosy typu mastyfa
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Hiszpania
- Rozmiar: Średni
- Długość życia: 8 do 12 lat
Wygląd
Dog kanaryjski jest średniej wielkości psem w typie molosa. Ma dość groźnie wyglądającą głowę z czarną maską. Robi wrażenie bardzo krzepkiego i proporcjonalnego. Głowa doga kanaryjskiego jest brachycefaliczna, masywna, krótka i pokryta grubą skórą. W kształcie w zasadzie sześcienna, choć lekko wydłużona. Linie profilu mogą być albo równoległe, albo lekko zbieżne. Czaszka jest delikatnie tylko wypukła zarówno w płaszczyźnie poprzecznej, jak i podłużnej. Ma wyraźne łuki jarzmowe, nie przesadnie rozwinięte policzki i mięśnie szczęk o luźnej skórze. Guz potyliczny jest lekko zaznaczony, stop wyraźny, choć nie ostry. Nos ma dog kanaryjski szeroki i mocno pigmentowany w kolorze czarnym, w linii z górną krawędzią kufy, która stanowi raptem 40% długości całej głowy. Jest szeroka u podstawy i lekko zwęża się ku końcowi.
Zęby doga są duże i mocno osadzone. Dysponuje on potężnymi kłami, dużymi trzonowcami i małymi siekaczami. Mogą ustawiać się jednakowo w zgryzie nożycowym, lekkim przodozgryzie, a także w zgryzie cęgowym, który w prawdzie jest tolerowany, ale niepożądany. Oczy doga kanaryjskiego są lekko owalne, szeroko osadzone i ani zapadnięte, ani wypukłe. Mogą być rozmiarów zarówno średnich, jak i dużych, a ich barwa przybiera kolory od ciemnobrązowej do brązowej i zależy od umaszczenia. Powieki ma czarne i dobrze przylegające. Uszy osadzone są szeroko osadzone, nieco powyżej poziomu oczu. Mają średnią wielkość, pokryte są krótkim i delikatnym włosem. Zwisają swobodnie po bokach głowy.
Głowa osadzona jest na krótszej od niej szyi o luźnej skórze, która tworzy delikatne podgardle. Szyja ta jest dobrze umięśniona, mocna, prosta i cylindryczna. Dog kanaryjski ma tułów głęboki, długi i szeroki. Jego górna linia jest prosta ze słabo widocznymi, jednak dobrze rozwiniętymi mięśniami. Linia ta wznosi się lekko od kłębu do zadu, który jest szeroki i zaokrąglony. Nie powinien on być długi, by nie ograniczał ruchu psa. Pojemna klatka piersiowa ma dobrze rozwinięte mięśnie, jest głęboka i sięga przynajmniej do łokcia i ma dobrze wysklepione żebra.
Dogo canario ma ogon gruby u nasady, który zwęża się ku końcowi i sięga do stawu kolanowego. W spoczynku wisi i lekko zakręca się na końcu, a w pobudzeniu wznosi się szablasto. Nie może być wtedy zakręcony nad grzbietem, ani położony nad nim.
Sierść doga kanaryjskiego jest gruba, krótka i przylegająca. Nie ma podszerska, ale może on występować na szyi i tylnej stronie ud. W dotyku sierść ta jest twarda. Jest bardzo krótka i delikatna na uszach, na kłębie zaś i na tylnej stronie ud trochę dłuższa.
Umaszczenie doga kanaryjskiego to:
- różne odcienie pręgowanej, od ciemnego, głębokiego brązu do jasnoszarego i blond,
- płowe w różnych odcieniach,
- piaskowe.
Dopuszczalne są białe znaczenia na klatce piersiowej, przednich łapach, palcach tylnych łap oraz na podgardlu. Maska powinna być zawsze czarna i nie sięgać powyżej oczu.
Wielkość i waga
Rasa wykazuje się dość mocnym dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi psów rasy dog kanaryjski w następujący sposób:
Wysokość w kłębie:
- Psy: 60 – 66 cm +/- 2 cm
- Suki: 56 – 62 cm +/- 2 cm
Waga:
- Psy: 50 – 65 kg
- Suki: 40 – 55 kg
Zdrowie
Dog kanaryjski to pies niezbyt długowieczny, za to bardzo wytrzymały. Wymaga odpowiedniego nadzoru w okresie wzrostu.
Jest odporny na wysokie temperatury i nawet największe upały nie powinny mu przeszkadzać. Na zimno zaś nie reaguje już tak dobrze, jednak mimo braku podszerstka jest w stanie znosić nawet dość niskie temperatury.
Na co najczęściej choruje dog kanaryjski?
- Choroba stawu kolanowego (Choroba Königa)
- Młodzieńcze zapalenie kości
- Dysplazja stawu łokciowego
- Rozszerzenie i skręt żołądka
- Osteochondroza (OCD)
Jak pielęgnować doga kanaryjskiego?
Pielęgnacja okrywy włosowej psów tej rasy jest bardzo prosta. W zupełności wystarczy cotygodniowe szczotkowanie. Brak podszerstka sprawia, że linienie nie jest intensywne, a w ciągu roku dog kanaryjski raczej w ogóle nie gubi sierści.
Poza pielęgnacją sierści należy regularnie sprawdzać stan zębów, oczu, pazurów, oraz uszu, które z racji tego, że zwisają, mogą być dodatkowo narażone na infekcje.
Żywienie – jaka karma dla doga kanaryjskiego?
Ten kanaryjski dog nie jest wybredny. Możemy karmić go zarówno dobrej jakości suchą karmą dla psów dużych, jak i posiłkami przygotowywanymi w domu, szczególnie opartymi na surowym mięsie. W obu przypadkach dieta powinna być dostosowana do wieku, wagi i trybu życia psa.
Okres rozwoju szczenięcia jest na tyle ważny, iż warto skorzystać z pomocy weterynarza, aby ustalić prawidłową dietę na ten czas.
Charakter i zachowanie doga kanaryjskiego
Dog kanaryjski to pies o wielu umiejętnościach. Znany jest zwłaszcza z tych obrończych, a dla taki psów typową cechą jest oddanie swojemu opiekunowi. Zachowuje się raczej spokojnie, jakby jego wygląd dodawał mu pewności siebie. W domu jest cały czas czujny, ale zrównoważony, a pewny siebie jest w każdej sytuacji.
Wszechstronność doga kanaryjskiego i jego umiejętności adaptacyjne świadczą o jego inteligencji. Nadaje się on świetnie do szkolenia. Tresura oparta na szacunku, łagodności i cierpliwości da najlepsze efekty. Proces szkolenia i socjalizacji należy rozpocząć jak najwcześniej. Zagwarantuje to możliwość zapanowania nad tym średniej wielkości, lecz bardzo ciężkim psem w każdych okolicznościach.
Perro de presa canario jest z natury wspaniałym opiekunem i obrońcą. Dodatkowo, ten pies z wysp kanaryjskich jest nieufny wobec obcych. Wszystkie te cechy czynią z niego idealnego psa do stróżowania i pilnowania, a już sam wygląd potrafi odstraszyć intruza. Podczas szkolenia nie ma potrzeby pobudzać dodatkowo jego agresji. Zwykle bardzo opanowany, gdy jest pobudzony, dog kanaryjski staje się psem zdecydowanym i czujnym. Jeśli nie odstraszy nieproszonych gości swoim wyglądem, szczeka głośno niskim głosem. Jak większość molosów, mimo iż jest przywiązany do rodziny, jest też samodzielny, szczególnie właśnie, gdy ma za zadanie stróżować.
Kanaryjski dog dobrze znosi samotność i nie ma skłonności do niszczenia domowych przedmiotów, a szczególnie, gdy od małego będziemy go stopniowo przyzwyczajali do pozostawania samemu.
Ten pewny siebie pies kanaryjski potrzebuje dużej, codziennej dawki ruchu, najlepiej na dużych przestrzeniach. Pozwoli mu to rozładować wielkie pokłady energii. Może on uczestniczyć w rozmaitych sportach kynologicznych, albo, na przykład, towarzyszyć właścicielowi podczas sesji biegowych. Intensyfikacja doga kanaryjskiego powinna jednak nastąpić dopiero po okresie wzrostu, w którym jest on jeszcze zbyt delikatny.
Dog kanaryjski jest pozbawiony instynktu łowieckiego. Jest w stanie dobrze dogadywać się z kotami, w szczególności, jeśli ma z nimi kontakt od małego. Podobnie jest z innymi psami. Wczesna socjalizacja sprawi, że będzie się on z nimi mógł nawet zaprzyjaźnić.
Warto zwrócić uwagę na fakt, iż dog kanaryjski jest jedną z ras psów uważanych w Polsce za niebezpieczne i trzeba uzyskać pozwolenie na jego posiadanie. Osoba, która nigdy wcześniej nie posiadała psa, powinna się głęboko zastanowić przed wyborem tej właśnie rasy, a po pomoc w szkoleniu powinna zwrócić się do specjalisty.
Dog kanaryjski a dzieci
W gruncie rzeczy dog kanaryjski jest dobrym towarzyszem zabaw z dziećmi. Mimo to, jest on na tyle duży i ciężki, że warto mieć na niego przynajmniej jedno oko, gdy ten bawi się ze szkrabami. Poza tym, choć to reguła w przypadku wszystkich psów, dzieci powinny być zapoznane z zasadami współżycia ze zwierzęciem. Muszą nauczyć się traktować je z szacunkiem i pamiętać, że nie zawsze jest czas na zabawę.
Czy dog kanaryjski nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Jeśli zapewnimy psu odpowiednio dużą porcję codziennej aktywności, okraszoną dużą ilością bodźców, może on znaleźć swoje miejsce nawet w mieszkaniu. Mimo to dog kanaryjski najlepiej odnajdzie się w domu z dużym ogrodem, którego będzie mógł pilnować. Jednak nawet w takich warunkach, nie można zapomnieć o codziennych i długich spacerach. Samo bieganie po ogrodzie nigdy nie jest wystarczające.
Historia rasy
Dog ten, co łatwo zgadnąć, pochodzi z Wysp Kanaryjskich. Powstał z kojarzenia ze sobą miejscowych psów z wysp Gran Canaria i Teneryfa z rasą Bardino Majorero oraz z molosowatymi psami, które dostały się na wyspy wraz z Hiszpanami.
Krzyżowanie psów w typie bojowym z typami pośrednimi sprawiło, że dog kanaryjski ma właśnie cechy psa bojowego, a także żywe usposobienie i predyspozycje obrończe. Temperament odziedziczył w szczególności po Bardino Majorero.
Historia psów na Wyspach Kanaryjskich jest dość zawiła. Dopiero w latach 70. XX wieku entuzjaści psów przypomnieli sobie o dogu kanaryjskim i rasa zaczęła być stopniowo rekonstruowana. Zaczęto od przeprowadzania wywiadów ze starymi hodowcami oraz z ludźmi, którzy pamiętali rasę z przeszłości, oraz poszukiwania ostatnich jej przedstawicieli. Rozszerzono pulę genetyczną, krzyżując psy z innymi rasami, chcąc również ujednolicić populację.
W latach 1986-1987 zorganizowano regionalne pokazy, prezentując liczną grupę psów. Na ich podstawie sporządzono ponad osiemdziesiąt raportów, a rasa została zaprezentowana Komisji do Ras Hiszpańskich. W 1987 zaprezentowano dwa psy pręgowane Faycan i Marques na Międzynarodowej Wystawie Psów w Madrycie.
Dwa lata później, w roku 1989 perro de presa canario został oficjalnie uznaną rasą. Pierwszy przegląd osiągnięć hodowlanych, zwany monografią rasy, który jest również wyznacznikiem tego, do czego dąży się w rasie, odbył się po raz pierwszy w 1990 i od tamtej pory odbywa się on na Wyspach Kanaryjskich co roku.
FCI uznało wstępnie rasę dopiero w 2001 roku. Otrzymała nowy wzorzec i nazwę (dogo canario). Szybko zyskała uznanie w Europie. Ciągłe prace hodowców nad udoskonaleniem rasy doprowadziły do rejestracji rasy w UKC (United Kennel Club) w 2003 roku, jako perro de presa canario (bojowy pies kanaryjski). FCI uznało w pełni rasę dopiero w lipcu 2011 roku.
Ciekawostki o dogu kanaryjskim
- W Australii i Nowej Zelandii import i sprzedaż tych psów są zakazane.
- Zarówno aby prowadzić hodowlę, jak i posiadać doga kanaryjskiego w Polsce, wymagane jest uzyskanie odpowiedniej zgody, gdyż został on wpisany na listę ras psów uznawanych za agresywne. Mało tego, raz wydana zgoda, może być cofnięta.
Ile kosztuje dog kanaryjski?
Jak w przypadku psów wszystkich ras, cena doga kanaryjskiego zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy dog kanaryjskiego z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 3000 – 4000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania tego średniego wielkości, lecz ciężkiego psa jest wysoki i oscyluje w granicach: 250 – 300 zł miesięcznie.
