Siberian husky, arctic husky
Husky syberyjski jest wszystkim znany ze swojego wyglądu, nazwy i niebieskich oczu. Myśląc o nim, widzimy zaprzęg wśród wysokich śniegów. Tradycyjnie jest wykorzystywany w wyścigach psich zaprzęgów, ale coraz częściej pełni rolę psa do towarzystwa. Wyglądem, jako rasa pierwotna, siberian husky jest bardzo zbliżony do wilka. Dopóki nie zostanie zaatakowany, jest on w gruncie rzeczy niegroźny i łatwo zaprzyjaźnia się zarówno z każdym człowiekiem, jak i innym psem. Mimo iż pies rasy husky syberyjski źle znosi izolację od stada i nieobecność właściciela, jest bardzo niezależny. Niedoświadczone oko może pomylić go z alaskanem malamutem
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 270
- Grupa V- Szpice i psy ras pierwotnych
- Sekcja 1 – Nordyckie psy zaprzęgowe
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: USA
- Rozmiar: Średni
- Długość życia: 12 do 14 lat
Wygląd
Husky syberyjski jest psem średniej wielkości, pełnym niewymuszonej gracji i swobody, oraz bardzo szybkim i lekkim ruchu. Długość tułowia tylko nieznacznie przekracza wysokość w kłębie, a więc jego sylwetkę można wpisać w kształt prostokąta.
Piękna głowa psa rasy siberian husky jest średniej wielkości i proporcjonalna względem tułowia. Czaszka nieznacznie zaokrąglona na górze, zwęża się od najszerszego miejsca w stronę oczu. Ma wyraźnie zaznaczony stop, który przechodzi w średniej długości oraz szerokości kufę zwężającą się ku nosowi. Nos przybiera różne barwy, w zależności od umaszczenia psa. Czarny jest u psów szarych, podpalanych i czarnych. U miedzianych wątrobiany, zaś u czysto białych psów rasy siberian husky nos może być koloru cielistego. Dopuszczalny jest również „śnieżny nos” z różowymi pręgami.
Zęby powinny ustawiać się w zgryzie nożycowym. Przenikliwe i przyjazne oczy mają migdałowy lekko ukośny kształt. Oczy huskiego mogą być w kolorze brązowym lub niebieskim, oba różnego koloru, ale dopuszczalne jest też każde oko wielokolorowe. Średniej wielkości uszy są trójkątnego kształtu, osadzone wysoko i blisko siebie. Są dobrze owłosione i grube, mają lekko zaokrąglone wierzchołki i kierują się ku górze.
Syberyjski husky ma szyję średniej długości i łukowatą. Gdy stoi, nosi ją dumnie wyprostowaną, w kłusie zaś wysunięta jest tak, że głowa „ląduje” nieco z przodu.
Siberian husky ma tułów o grzbiecie prostym i mocnym. Górna linia średniej długości jest prosta od lędźwi do zadu. Głęboka i mocna klatka piersiowa nie jest przesadnie szeroka. Najgłębszy punkt plasuje się na poziomie łokci, tuż za nimi. Dobrze wysklepione żebra ma husky nieco spłaszczone po bokach, gwarantując swobodę ruchu. Lędźwie są lekko podciągnięte, napięte i szczupłe. Zad opada względem linii kręgosłupa, jednak nie ogranicza ruchu tylnych kończyn.
Huksy syberyjski ma dobrze owłosiony ogon osadzony poniżej górnej linii grzbietu. W kształcie przypomina lisią kitę. W spoczynku pies nosi go zwykle nad grzbietem w sierpowatym zagięciu. Owłosienie ogona jest średniej długości we wszystkich miejscach, nadając mu wygląd okrągłej szczotki.
Mocne, proste i równoległe kończyny wprawiają siberian husky w płynny chód, który sprawia wrażenie niewymagającego żadnego wysiłku. Pies jest szybki i lekki w nogach.
Husky syberyjski ma podwójną, gęstą szatę średniej długości, jednak nie tak długiej, by przesłaniała kontur sylwetki. Podszerstek jest gęsty, miękki i dobrze podtrzymuje wierzchnią okrywę. Włos okrywowy jest prosty i przylega dość gładko, nie powinien być twardy, ani odstawać od tułowia.
Husky syberyjski może mieć umaszczenie we wszystkich kolorach od czarnego do czysto białego. Różnorodne znaczenia na głowie są częstym zjawiskiem, a może przybierać imponujące wzory, niespotykane u innych ras.
Wielkość i waga
Rasa wykazuje się lekkim, choć widocznym dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi psów rasy husky syberyjski w następujący sposób:
Wysokość w kłębie:
- Psy: 53,5 – 60 cm (21 – 23,5 cala)
- Suki: 50,5 – 56 cm (20 – 22 cala)
Waga:
- Psy: 20,5 – 28 kg (45 – 60 funtów)
- Suki: 15,5 – 23 kg (35 – 50 funtów)
Zdrowie
Jak z reguły rasy w typie pierwotnym pierwotne, husky syberyjski jest bardzo wytrzymałym psem. Dobrze znosi zarówno wysokie temperatury (w lecie traci podszerstek), jak i, oczywiście, ekstremalnie niskie temperatury. Mimo tego, husky w lecie będzie często szukał zacienionego miejsca, a w zimie, srogi mróz wcale nie będzie mu sprawiał przyjemności. Mimo iż husky syberyjski nie jest raczej obciążony genetycznie, mogą mu się przytrafić pewne dolegliwości.
Na co najczęściej choruje husky syberyjski?
- choroby przewodu pokarmowego
- zaćma młodzieńcza
- dysplazja stawów biodrowych
- postępujący zanik siatkówki (PRA)
- dystrofia rogówki
- zmiany skórne (spowodowane brakiem cynku)
Jak pielęgnować husky syberyjski?
Pielęgnacja sierści tych psów zaprzęgowych jest raczej łatwa. Wystarczy regularne szczotkowanie. Dopóki pies nie jest naprawdę bardzo brudny, nie zaleca się jego kąpieli.
Siberian husky linieje dwa razy w roku. Na wiosnę linienie jest bardzo intensywne, gdyż wypada wtedy prawie cały podszerstek i pewna część włosa okrywowego. Jesienią zaś, husky pozbywa się umiarkowanej ilości okrywy. Tak na prawdę, częstotliwość oraz intensywność linienia tej rasy zależy od warunków, w jakiej dany pies żyje.
Żywienie – jaka karma dla siberian husky?
Syberyjski husky powinien być żywiony w zależności od swojego stylu życia, wieku, wagi oraz warunków, w których żyje. Gotowe karmy muszą być wysokiej jakości, a posiłki przygotowywane samodzielnie należy uzupełniać preparatami wapniowo-witaminowymi oraz minerałami.
Psy tej rasy, które startują w wyścigach ciągnięcia sań, należy karmić przed zawodami silnie skoncentrowanym pokarmem bogatym w węglowodany, jeśli są to zawody sprinterskie, albo bogatym w tłuszcze, jeśli w planach są biegi długodystansowe.
W okresie linienia warto zadbać o suplementację nienasyconymi kwasami tłuszczowymi, cynkiem oraz biotyną.
Charakter i zachowanie husky syberyjski
Historycznie siberian husky ciągnął sanie z upolowaną zwierzyną. Następnie był psem wyścigowym, ale też przewoził niezbyt ciężkie ładunki oraz pocztę. Obecnie to głównie towarzysz rodziny, ale także sportowiec, nie tylko taki przebijający się przez głębokie śniegi.
Jak wszystkie psy pociągowe, siberian husky jest psem stadnym. Lubi i musi być częścią dużej grupy. Wobec tego nie lubi samotności. Jednakże gdy to tego dojdzie – nie szczeka, a wyje jak wilk. W innych wypadkach jest raczej cichy. Osamotniony może zacząć demolkę domowych przedmiotów.
Nietrudno zgadnąć, iż husky syberyjski potrzebuje codziennej, dużej dawki ruchu. Bogate w ruch i bodźce spacery pozwolą uniknąć jego sfrustrowania i nadpobudliwości. Najlepiej, oczywiście, sprawdzą się wszelkie czynności podobne do ciągnięcia zaprzęgów. Warto pamiętać, że husky wykazuje bardzo dużą skłonność do ucieczek. Wydaje mu się, że zawsze jest u siebie. Trzeba więc na spacerach być pod tym względem ostrożnym, a ogród otoczyć wysokim i mocnym płotem.
Mimo iż jest to pies bardzo aktywny, gdy zostaną zaspokojone jego potrzeby ruchowe, wówczas potrafi zachować spokój w domu. Uwielbia zabawę, jednak uspokaja się z wiekiem, wtedy woli spokojniejsze atrakcje.
Psa tej rasy nie jest łatwo wyszkolić. Husky syberyjski wymaga zrównoważonego i konsekwentnego opiekuna, który stworzy z nim relację opartą na zaufaniu i szacunku. Podstawowe komendy należy wzmacniać przez całe życie psa rasy siberian husky.
Husky syberyjski potrzebuje doświadczonego i bardzo aktywnego przewodnika, który poświęci mu dużo czasu i zaangażuje się w uczestnictwo w psich sportach. Wobec tego nie jest to pies zalecany ani dla osób starszych, ani dla osób niedoświadczonych w psiej materii.
Siberian husky nie nadaje się na stróża. Nie jest ani agresywny, ani nieufny wobec obcych. Wszystkich traktuje przyjaźnie. Ma jednak typowy dla psów pierwotnych instynkt łowiecki i tak jak dobrze dogada się z innymi psami, tak współżycie z kotami, oraz innymi zwierzętami domowymi może być bardzo kłopotliwe. Wobec najbliższych jest zawsze bardzo czuły i bardzo potrzebuje ich towarzystwa, mimo to jest w gruncie rzeczy niezależny.
Siberian husky a dzieci
Husky będzie dobrym towarzyszem zabaw z dziećmi, o ile są starsze. Jego temperament i waga sprawiają, że może nieopatrznie wyrządzić krzywdę najmniejszym szkrabom.
Czy husky syberyjski nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Husky najlepiej odnajdzie się w domu z dużym ogrodem, koniecznie z wysokim i solidnym ogrodzeniem. Miejskie życie na małej przestrzeni będzie uciążliwe nie tylko dla samego psa, ale też dla właściciela.
Historia rasy
Husky syberyjski jest rasą psów pierwotnych, a więc w nieznacznym tylko stopniu zmieniona przez ingerencję człowieka. Przodkowie zamieszkiwali od tysięcy lat tereny wschodniej Syberii. W rejonie rzeki Kołymy, Cieśniny Beringa, czy półwyspu Kamczatka występowały różne psy w różnym typie, co zależało od potrzeb ludów z nich korzystających, warunków klimatycznych i ukształtowania terenu. Wszystkie ludy zaś wykorzystywały te psy podczas polowań.
Najstarsza grupa etniczna zamieszkująca Syberię, czyli Czukcze, byli prekursorami hodowli psów zaprzęgowych. Zaczęli używać psów do ciągnięcia sań mniej więcej 3 tyś. lat temu, kiedy doszło do ochłodzenia klimatu. Psy musiały być wytrzymałe, silne i odporne na ciężkie warunki atmosferyczne. Dostępne zaś pożywienie, Czukcze mogli znajdować tylko na coraz większych odległościach.
Podczas arktycznych lat przeżywały tylko najlepiej przystosowane psy, gdyż z reguły były w tym okresie pozostawiane same sobie. Aby uniknąć walk w stadach i przypadkowych kojarzeń, większość samców była kastrowana. Przyczyniało się to też w dużym stopniu do zachowywania przez psy odpowiedniej tkanki tłuszczowej.
Siberian husky trafił na kontynent amerykański dopiero w 1909 roku. Rosyjski handlarz futrami William Goosak wystawił swoje psy w kanadyjskim wyścigu zaprzęgów All Alaska Sweepstake, o całkowitej długości 650 kilometrów. Miejscowi nie dawali tym psom żadnych szans, nazywając je pobłażliwie „zaprzęgiem syberyjskich szczurów”, nie wróżąc im żadnych sukcesów. Ku powszechnemu zdziwieniu, zaprzęg dotarł na metę jako trzeci. Rok później, w kolejnej edycji tego wyścigu, zaprzęg prowadzony przez Johna Johnsona, a ciągnięty przez syberyjskie husky ustanowił rekord, który został pobity dopiero w roku 1983.
Norweg Leonhard Seppal jako pierwszy rozpoczął systematyczną hodowlę rasy husky syberyjski w 1914 roku w Stanach Zjednoczonych. Na zainteresowanie rasą wpłynęły liczne sukcesy w wyścigach zaprzęgowych, a już w 1930 roku siberian husky został uznany za odrębną rasę przez American Kennel Club, a Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała ją oficjalnie w 1966 roku.
Ciekawostki o siberian husky
- Husky syberyjski jest związany z historią miasta Nome na Alasce. Podczas epidemii błonicy w styczniu 1925 r. przyczynił się do ocalenia miasta. Szczepionka transportowana samolotem nie mogła dotrzeć na miejsce przez złą pogodę. Wobec tego dostarczono ją pociągiem z Anchorage do Nenana, a następnie zaprzęgami do Nome. Peleton składający się z 20 ludzi i 150 psów pokonał 1085 km w niecałe sześć dni. Dla upamiętnienia tego heroicznego czynu odbywa się na Alasce od 1973 roku najtrudniejszy i najbardziej prestiżowy wyścig świata, Iditarod. Oprócz tego jeden z psów peletonu, Balto, został uwieczniony na pomniku znajdującym się w Central Parku. Stał się on też najbardziej znanym psem w tamtych czasach.
Ile kosztuje siberian husky?
Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego wspaniałego psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy husky syberyjski z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 3000 – 5000 zł.
Najwspanialsze osobniki mogą kosztować nawet 7000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania tego średniej wielkości, ruchliwego psa jest całkiem wysoki i oscyluje w granicach: 150 – 250 zł miesięcznie.
Wady i zalety
Wady
- niełatwy w szkoleniu
- duża skłonność do ucieczek
- sporo linieje
- nie znosi samotności
- wymaga raczej doświadczonej ręki
Zalety
- czuły i towarzyski
- świetny sportowiec
- odporny i wytrzymały
- łagodny wobec obcych i innych psów
