English mastiff, dog angielski
Mastif angielski to zdecydowanie pies, którego można zaliczyć do ras olbrzymich. To jeden z największych na świecie psów. Przy okazji, co może zaskoczyć, mastif angielski jest niesłychanie łagodny, zrównoważony i wręcz uwielbia towarzystwo ludzi, nie znosząc przy tym bardzo samotności. Sprawia czasami wrażenie flegmatycznego, ale ciężko się dziwić psu, który waży niemal 100 kg, że nie radzi sobie świetnie ze swoją bezwładnością. Niegdyś pies w tym typie odnajdował się na arenach i polach bitew, dziś zaś, mastif angielski to fantastyczny towarzysz rodziny, a także skuteczny obrońca oraz stróż.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 264
- Grupa II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
- Sekcja 2.1 – Molosy typu mastyfa
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Wielka Brytania
- Rozmiar: Duży (Ogromny)
- Długość życia: 10 do 11 lat
Wygląd
Sylwetka mastifa angielskiego jest masywna, związana i harmonijna. Bardzo pożądane, duże rozmiary nie mogą odbierać mu klasy, a rosnąć muszą proporcjonalnie, zarówno waga, jak i wielkość.
Głowa tego molosa z Wielkiej Brytanii jest kanciasta, patrząc z każdej strony, a jej stosunek szerokości do długości wynosi 2 do 3. Czaszka pomiędzy uszami jest szeroka z płaskim czołem, które marszczy się, gdy pies wykazuje zainteresowanie. Krótka kufa jest praktycznie tak samo szeroka na całej swojej długości, a przy tym kanciasta i bardzo głęboka. Na jej końcu ani zadarty, ani opadający, szeroki nos z mocno otwartymi nozdrzami. Mastif angielski powinien mieć zęby ustawione w zgryzie cęgowym, lub odwróconym zgryzie nożycowym z mocnymi, zdrowymi i szeroko rozstawionymi kłami. Zęby nie powinny być widoczne przy zamkniętym pysku.
Pies ma małe i szeroko rozstawione oczy, które mają barwę orzechową. Im ciemniejsza, tym lepiej. Uszy mastifa angielskiego są malutkie i delikatne w dotyku. Osadzone szeroko na górnych krawędziach czaszki, poszerzają ją wizualnie. Gdy pies jest spokojny, przylegają do policzków.
Mastif angielski ma lekko łukowatą, mocno umięśnioną szyję. Jej obwód jest raptem 2,5 – 5 cm mniejszy od obwodu czaszki. Rasa ta ma zarówno grzbiet, jak i lędźwie dobrze umięśnione oraz szerokie. U suk jeszcze szersze i równe, a u psów trochę wysklepione. Szeroka i głęboka klatka piersiowa ma dobrze wysklepione i zaokrąglone żebra. Jej obwód jest większy od wysokości w kłębie o 1/3.
Ogon mastif angielski ma wysoko osadzony, szeroki u nasady i zwężający się ku końcowi. Sięga do stawu skokowego, a nawet niżej. Ogon wisi prosto, gdy pies jest spokojny, a w pobudzeniu zakręca się ku górze, jednak nigdy powyżej linii grzbietu.
Kończyny przednie mają mocny kościec, są proste, mocne i szeroko rozstawione. Tyle kończyny podobnie, z tym że stawy skokowe są dobrze zaznaczone, pewne w postawie i w ruchu. Dzięki nim mastif angielski prezentuje zdecydowany i przestrzenny chód. Mastif angielski ma sierść krótką i przylegającą. Na szyi oraz tułowiu nie powinna ona być zbyt delikatna.
Umaszczenie psów tej rasy może wystąpić w kilku typach:
- brzoskwiniowe
- srebrzyste
- płowe
- ciemne pręgowane
Mastif angielski ma zawsze czarne uszy oraz czarną maskę, która sięga oczodołów i obejmuje oczy.
Wielkość i waga
Wzorzec rasy FCI nie wspomina nic o wielkości i wadze tych olbrzymich psów. Wśród tej rasy występuje dosyć silny dymorfizm płciowy.
Wysokość w kłębie:
- Psy: 85 – 100 kg
- Suki: 65 – 80 kg
Waga:
- Psy: 66 – 75 cm
- Suki: 76 – 85 cm
Zdrowie
Mastif angielski jest raczej psem zdrowym i wytrzymałym. Nie radzi sobie jednak najlepiej ze skrajnymi warunkami atmosferycznymi, a także, jak każdy duży pies, może borykać się z pewnymi dolegliwościami związanymi z jego rozmiarami i wagą.
Na co najczęściej choruje mastif angielski?
- dysplazja stawów łokciowych
- dysplazja stawów biodrowych
- rozszerzenie i skręt żołądka
- wywinięcie powieki
- podwinięcie powieki
Jak pielęgnować mastifa angielskiego?
Pielęgnacja psów tej rasy nie jest ani czasochłonna, ani skomplikowana. W zupełności wystarczy czesanie raz w tygodniu. Jedynie w okresie linienia warto zrobić to częściej.
Oprócz czesania, należy regularnie sprawdzać uszy, oczy, zęby, a także skracać pazury, jeżeli mastif w trybie swojego życia nie ściera ich samoczynnie.
Żywienie – jaka karma dla mastifa angielskiego?
Ten ogromny pies nie potrzebuje tak naprawdę równie ogromnych ilości pożywienia. Nie jest on zbyt ruchliwy. Dietę należy jednak dostosować do trybu życia, wieku i wagi psa. Aby zmniejszyć ryzyko skrętu żołądka, dzienną porcję należy rozdzielać na minimum dwa posiłki i zapewnić psu czas na odpoczynek.
W żywieniu mastifa angielskiego sprawdzą się wysokiej jakości karmy dla ras psów olbrzymich. Mimo wyboru takich karm warto dodatkowo wzbogacać dietę psa o preparaty wspierające rozwój stawów, chociażby zwykłą żelatynę.
Charakter i zachowanie mastifa angielskiego
Pod płaszczem groźnego, bojowego psa kryje się niezwykle łagodny i czuły pies. Mastif angielski przywiązuje się bardzo do ludzi w swoim otoczeniu, stając się wręcz przylepą. Jest to również pies spokojny, nasze szczęście!, gdyż w przeciwnym wypadku, mógłby w swojej czułości i chęci do zabawy, mógłby swoimi rozmiarami czynić prawdziwe zniszczenie.
Mastif angielski potrafi opanować komendy, jednak nie jest to pies nad wyraz inteligentny. Szkolenie musi być konsekwentne, stanowcze i pozytywne. Ten łagodny olbrzym nie zniesie brutalności, a szkolenie przyniesie efekt, jeśli będziemy wzmacniać i nagradzać jego dobre zachowanie. Z racji na rozmiary psa, warto w szkoleniu skupić się na jego umiejętności chodzenia na smyczy. Flegmatyczna natura mastifa sprawia, że nawet jeśli szybko przyswaja informacje, to działa powoli. Mimo to ma dobry zmysł obserwacji i analizy sytuacji. Prawidłowe wyszkolenie psa tych rozmiarów jest na tyle ważne, że wielu ludzi decyduje się na pomoc profesjonalistów w tym zakresie.
Mastif angielski jest wobec obcych z reguły obojętny, ale nie powinien być nieśmiały. Jest zaś na tyle dobrym obserwatorem, że bez problemu dostrzeże zagrożenie i stanie w obronie swoich bliskich. Mimo że pies nie szczeka zbyt dużo, w ogóle tego nie potrzebuje. Z reguły sama jego obecność odstraszy ludzi o złych zamiarach. Silny instynkt stróża sprawia, iż nie wykazuje on skłonności do ucieczek.
Mastif angielski jest bardzo wrażliwy i źle radzi sobie z samotnością. Nawet jeśli będzie do niej przystosowywany od szczeniaka, zatęskni w końcu za rodziną na tyle mocno, by w tęsknocie i nudzie zabrać się za niszczenie domowych przedmiotów.
Ten duży pies ma charakter bardziej kanapowca, niż sportowca. W okresie wzrostu (do 2 roku życia) w zasadzie jakakolwiek intensywna aktywność fizyczna jest odradzana. Mimo to niezbędne są codzienne spacery, które powinny zaspokoić jego potrzeby zarówno ruchowe, jak i społeczne i węchowe.
Odpowiednio socjalizowany mastif angielski dogada się ze wszystkimi. Również z psami i kotami. Największą przeszkodą w dogadaniu się z innymi psami są ich właściciele, bojący się rozmiarów naszego giganta.
Mastif angielski może ważyć aż 100 kg, gdy połączymy to z nie do końca łatwym szkoleniem, upartością i ogromną siłą, czyni to z psa raczej kiepski wybór dla niedoświadczonego opiekuna. Psy w tym typie powinny trafić pod doświadczoną, twardą i zdecydowaną rękę.
Angielski mastif a dzieci
Mimo iż mastif angielski lubi się bawić, to wśród dzieci z reguły wchodzi w rolę opiekuna, niż towarzysza swawoli. Ostatecznie jednak chętnie dołączy do zabawy, jednak dzieci powinny wiedzieć, gdzie pies ma swoje granice wytrzymałości i cierpliwości. Na zabawę giganta z małymi dziećmi powinno się mieć skierowane, jako opiekun, przynajmniej jedno oko.
Czy mastif angielski nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Ten wielki pies raczej nie nadaje się do życia w mieszkaniu, chyba że dysponujemy imponującym metrażem. Mimo swojego spokojnego i łagodnego charakteru mastif angielski potrzebuje pewnej przestrzeni do komfortowego życia.
Może żyć na zewnątrz, o ile nie będzie skazany na skrajne warunki atmosferyczne i będzie w wystarczającej bliskości do rodziny. Warto pamiętać, że duży ogród nigdy nie będzie substytutem spacerów poza własny teren.
Historia rasy
Mastify są przypuszczalnie jednymi z najstarszych psów. Pierwsze wzmianki o ogromnych psach w tym typie przypadają już na okres sumeryjski. Również starożytni Persowie, a także Grecy uwieczniali podobizny tych psów na swoich płaskorzeźbach. Pisał o nich Arystoteles.
Mają wywodzić się od dogów asyryjskich, które za przodka mają doga tybetańskiego. Wykorzystywane były jako psy stróżujące, a także bojowe. Walczyły ramię w ramię z Celtami, Persami, a także u boku Aleksandra Macedońskiego.
Rzymianie dowiedzieli się o molosach prawdopodobnie of Fenicjan. Od razu się w nich rozkochali, a rzymskie legiony zabierały je ze sobą na podboje. Tak przodkowie mastifów trafili na Wyspy Brytyjskie. Na wyspach zostały one uwielbione przez takie osobistości jak król Ryszard Lwie Serce oraz Henryk VIII. Henryk VIII miał jakoby podarować hiszpańskiemu królowi 400 mastifów, tworzących batalion. Za czasów królowej Elżbiety I, psy te były hodowane nawet do polowań, a także do popularnych wtedy walk z bykami i niedźwiedziami.
Sir Piers Legh II rozpoczął hodowlę psów tej rasy już w XV wieku. Pierwsza współczesna hodowla to rok 1830. Na wystawie w Birmingham w 1860 roku pojawiło się sześć mastifów angielskich. Od tej pory, ich liczba stale rosła.
Klub Mastifa został powołany w 1872 roku, jednak rozpadł się on szybko. Następnie w 1883 roku powstał Klub Starego Mastifa Angielskiego, który istnieje do dziś. W 1941 roku rasa została uznana przez Amerykański Kennel Club. W tym burzliwym okresie rasa nieomal całkowicie wyginęła na wyspach.
Po wojnie, w 1945 roku, na Wyspach Brytyjskich było raptem osiem zarejestrowanych psów hodowlanych. Do rekonstrukcji rasy sprowadzono mastify z U.S.A. Proces ten odbywał się w kilku miejscach i dziś rasa nie jest bardzo wyrównana w typie.
Ciekawostki o mastifie angielskim
- W 1989 roku tytuł największego psa świata otrzymał londyński Aicama Zorba of La Susa, ważący aż 155 kg.
- Angielski mastif niejednokrotnie stawał się bohaterem książek. Pisał o nim, między innymi, Henryk Sienkiewicz w „W pustyni i w puszczy”.
Ile kosztuje mastif angielski?
Jak w przypadku wszystkich ras, cena tego olbrzyma zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy mastif angielski z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 2000 – 3000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania tego wielkiego psa nie jest mały i wynosi około: 200 – 300 zł miesięcznie.
