(typ europejsko-kontynentalny)

Landseer to ogromnych rozmiarów, czarno-biały pies zarówno rodzinny, jak i pracujący (szczególnie w ratownictwie wodnym), zaliczany do molosów w typie górskim. Uwielbia ludzi, inne zwierzęta i naturę, w szczególności wodę. Wywodzi się od równie dużego nowofundlanda, z którym jest często mylony. Rodzina pokocha go za czułość i dobroduszność, a ludzie, z którymi pracuje, za czujność, inteligencję i wrodzony instynkt obronny.

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 226

  • Grupa II- Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła
  • Sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego
  • Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
  • Pochodzenie: Niemcy / Szwajcaria
  • Rozmiar: Duży
  • Długość życia: 7 do 9 lat
Landseer szczeniak
Landseer szczeniak

Wygląd

Landseer to pies duży, mocny i harmonijny. Odróżnia go od nowofundlanda głównie to, iż ma lżejszą głowę i że jest wysokonożny, co odnosi się w szczególności do samców. Niektóre związki kynologiczne dalej nie uznają go za odrębną rasę, ale FCI do nich nie należy.

Głowa tego psa jest szlachetnym wyrazie i ładnej rzeźbie. Skóra przylega na niej dobrze, a obrastająca ją sierść jest krótka i delikatna. Landseer ma czaszkę szeroką, masywną, z wyraźnym guzem potylicznym. Stop jest również wyraźny, chociaż wzorzec mówi, że nie tak bardzo, jak u bernardyna. Dość krótka kufa jest tak długa, jak głęboka. Suche i czarne wargi dość mocno przylegają, a te górne zachodzą lekko na dolne. Zęby powinny ustawiać się w zgryzie nożycowym. Średnio rozwinięte policzki zwężają się w kierunku kufy.

Oczy ma landseer średniej wielkości i w kształcie migdała. Osadzone są umiarkowanie głęboko i mają barwę od ciemno brązowej do brązowej, chociaż wzorzec toleruje też te odrobinę jaśniejsze. Oczy te są w wyrazie bardzo przyjacielskie, trzeciej powieki nie widać. Jasny kolor oczu (żółty lub szarożółty) jest uznawany za wadę, tak jak zbyt bliskie osadzenie.

Uszy średnich rozmiarów mają kształt trójkąta, z lekko zaokrąglonymi końcami. Osadzone są całkiem wysoko, a noszone blisko głowy. Przylegają do jej boków. Porastają delikatnym, krótkim włosem.

Szyja mocna i umięśniona jest owalna w przekroju i dobrze osadzona. W łopatki przechodzi płynnie. Jest nieznacznie krótsza od głowy psa rasy landseer, a wyraźne podgardle to wada. Przechodzi w tułów szeroki i mocny na całej swojej długości, z grzbietem prostym i równym. Lędźwie oraz szeroki i zaokrąglony zad są dobrze umięśnione. Głęboka klatka piersiowa jest szeroka dzięki dobrze wysklepionym żebrom.

Ogon landseera jest mocny, sięga poniżej stawu kolanowego i porasta go gęsta, krzaczasta sierść, która nie tworzy pióropusza. Gdy pies stoi, ogon wisi i może się lekko wyginać na końcu. W ruchu zaś noszony jest prosto, choć też może się nieznacznie wygiąć.

Kończyny przednie ma landseer idealnie proste, gdy patrzeć z przodu. Mają mocny kościec, dobre kątowanie i dobrze rozwinięte mięśnie. Kończyny tylne są również o mocnym kośćcu i imponującym umięśnieniu. Porastają je niewielkie pióra. Rasa może rodzić się z wilczymi pazurami, a jej wzorzec sugeruje, aby usunąć je niezwłocznie po narodzeniu. Duży pies ma łapy duże, kształtne i jakby kocie. Palce łączą się błoną niemal na całej długości.

Włos okrywowy na całym ciele landseera powinien być długi i jak najprostszy, gęsty i miękki w dotyku. Mniej obfity podszerstek nie jest tak gęsty jak u wspominanego już nowofundlanda. Landseer może mieć pofalowaną na grzbiecie i zadzie sierść, co nie jest wadą. Gdy zaczeszemy ją „pod włos”, wróci sama do swojego naturalnego położenia.

Umaszczeniem landseera jest wyraźna biel z występującymi na jej tle czarnymi łatami. Te czarne łaty występują na grzbiecie i zadzie. Przód klatki piersiowej, kołnierz, nogi i ogon muszą być białe. Głowa psa jest czarna, a kufa biała. Symetryczna strzałka nie jest ani wąska, ani szeroka i łączy kufę z kołnierzem. Symetria i szerokość strzałki jest ważną cechą hodowlaną.

Wielkość i waga

Rasa wykazuje się lekkim, choć widocznym dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie psów rasy landseer w następujący sposób:

Wysokość w kłębie:

  • Psy: 72 – 80 cm
  • Suki: 67 – 72 cm

Nieznaczne odchylenia w górę i w dół są tolerowane.

Wzorzec nie mówi, ile powinny ważyć te psy, ale jest to mniej więcej:

Waga:

  • Psy: 59 – 68 kg
  • Suki: 45 – 54 kg

Zdrowie 

Landseer jest psem względnie zdrowym, chociaż nie długowiecznym. Dobrze radzi sobie z niskimi temperaturami, a to dzięki swojej imponującej okrywie włosowej z gęstym podszerstkiem. Źle natomiast znosi upały i nie powinien być na nie wystawiany, a w lecie mieć zawsze bliski dostęp do wody. Najlepiej, aby w pobliżu psa był zawsze zbiornik wodny.

Najczęstsze dolegliwości tych dużych psów to wady powiek i problemy z układem kostnym.

Na co najczęściej choruje pies landseer?

  • dysplazja stawu biodrowego
  • dysplazja stawu łokciowego
  • entropium
  • ektropium
  • rozszerzenie i skręt żołądka
  • zwężenie zastawi aortalnej
  • choroba zwyrodnieniowa stawów
  • padaczka
  • trombopatia
  • cystynuria
  • zapalenie uszu

Jak pielęgnować psa rasy landseer?

Te duże psy nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Należy je czesać mniej więcej raz w tygodniu. Tylko w okresie linienia landseery mogą gubić ogromne ilości sierści, wtedy warto robić to codziennie. Mokra sierść psów tej rasy ma tendencje do filcowania się. Po wyjściu z wody, landseer powinien zostać wyczesany. Należy również regularnie wycinać włosy między opuszkami palców i w okolicach uszu.

Żywienie – jaka karma dla landseera?

Duży docelowo pies zawsze szybko rośnie. Szczeniaki nie mogą być przekarmiane, gdyż może wpłynąć to bardzo negatywnie na rozwój ich układu kostnego. Na początku, warto zasięgnąć opinii specjalisty pod kątem doboru odpowiedniej diety.

Dorosły landseer nie je bardzo dużo, biorąc pod uwagę jego rozmiary. Najbardziej zadowoli go domowa dieta, ale będzie chętnie jadł również wysokiej jakości suchą karmę.

Landseery narażone są na rozszerzenie i skręt żołądka, dlatego powinny mieć dzienną porcję jedzenia rozdzieloną na przynajmniej dwa posiłki. Nie należy ich przemęczać, ani wyprowadzać na spacer zarówno dwie godziny przed jak i po posiłkach.

Charakter i zachowanie psa rasy landseer

Landseer to wspaniały towarzysz człowieka, który szczerze ukocha każdego członka rodziny. Ze względu na swoje rozmiary, tego „ukochania” może być bardzo dużo. Jest to pies bardzo spokojny i zrównoważony. Nawet jeżeli jeszcze nie jest wybiegany, umie dostosować się do potrzeb sytuacji.

Jako wspaniały pływak, umie aportować z wody. Poza tym, ciężko doszukiwać się instynktu łowieckiego u psa rasy landseer. Charakter ma w pewnym sensie niezależny i silny, choć jest to pies łagodny, przyjazny i czuły. W pracy jest bardzo uzdolniony, co świadczy o jego inteligencji. Mimo to, szkolenie landseera może być trudne. Należy unikać brutalnych, nieodpowiednich dla tego psa metod.

Landeer to wspaniały pies stróżujący, gdyż ma wrodzony instynkt obronny i chętnie szczeka na obcych, którym raczej nigdy nie ufa. Gdy połączyć to z jego imponującymi rozmiarami, bez problemu odstraszy intruza grasującego w pobliżu naszej posesji. Ze względu na swoją spokojną naturę oraz instynkt obronny, ten czujny pies nie wykazuje skłonności do ucieczek.

Sportowcem raczej landseer nie jest. Nie można go przeciążać, szczególnie szczeniaka. Duże rozmiary i predyspozycje do problemów z kościami wykluczają zmuszanie go do dużych aktywności. Jednak, gdy ma do wykonania zadanie, odznacza się wyjątkową wytrwałością, determinacją i zdaje się być wtedy niezmordowany.

Landseer polubi kota, a także nie stroni od innych zwierząt domowych. Jest tak samo przyjazny wobec zwierząt, jak wobec ludzi. Oczywiście, jeżeli zwierzęta te są mu wcześniej nieznane, będzie wykazywał się pewną dozą ostrożności, którą jednak szybko zastąpi szczera przyjaźń.

Jeżeli będziemy odpowiednio socjalizować landseera od wieku szczenięcego, nasz pupil chętnie zakumpluje się z innymi psami. Nawet inne samce nie będą nigdy dla niego wrogami.

Pies tej rasy nie jest dobrym wyborem dla niedoświadczonych opiekunów. Landseer wymaga stanowczego i konsekwentnego pana, który nabrał już pewnej ogłady w pracy z dużymi czworonogami. O tej rasie również powinny zapomnieć osoby starsze. Mimo iż są to psy spokojne, to jednak ich wielkość i siła mogą sprawiać problemy ludziom w starszym wieku.

Landseer a dzieci

Landseer uwielbia dzieci, choć nie jest pierwszym ochotnikiem do zabawy. Ze względu na swój rozmiar, pies może omyłkowo wyrządzić krzywdę najmniejszym dzieciom, dlatego dorośli powinni trzymać pieczę nad przebiegiem zabaw.

Czy landseer nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?

Landseer nie odnajdzie się a miejskim środowisku i na małych przestrzeniach mieszkaniowych. Jest stworzony do życia na wsi, blisko natury, najlepiej w pobliżu zbiornika wodnego. Możliwość pilnowania posiadłości również działa na niego fantastycznie.

Historia rasy

Zarówno landseer, jak i nowofundland (ale też labrador i retriever) wywodzą się od psów dowodnych z St. John’s (dziś już nieistniejących), które były bardzo znane i szeroko użytkowane na kanadyjskiej wyspie Nowa Fundlandia.

Jak większość ras użytkowych, nie była ona wyrównana, choć z reguły były to duże, psy z krótką lub półdługą sierścią i umaszczone na czarno, lub biało ze znaczeniami, lub łatami w kolorze przeciwnym. Użytkowali je głównie rybacy przy pomocy w wyciąganiu sieci i ratowaniu ludzi z wody. Aportowały także zestrzelone ptactwo.

Psy dowodne z St. John’s miały pochodzić od psów docierających na wyspę wraz z imigrantami z Portugalii, Anglii i z Irlandii, których krzyżowanie się i selekcja doprowadziły do wykształcenia się pewnego określonego typu.

Psy te były wytrzymałe, silne, odporne, inteligentne i łatwo było je wyszkolić. Dały początek innym rasom. Najpierw nastąpił podział na mniejsze i większe nowofundlandy. Labradory powstały z mniejszych, a z większych współczesne nowofundlandy oraz właśnie landseer.

U schyłku XVIII wieku, psy z St. John’s trafiły do Anglii, gdzie zachwycił się nimi Sir Edwin Landseer, wspaniały angielski animalista. Słynny portret landseera to „A Distinguished Member of the Humane Society”, czyli „Godny członek ludzkiej społeczności”. Od niego własnie wzięła się nazwa psów biało-czarnych, które początkowo były tylko wariantem kolorystycznym. Z biegiem czasu, typu zaczęły się rozjeżdżać i dziś mamy zarówno nowofundlanda, jak i landseera.

Landseer różni się od nowofundlandów tym, że ma dłuższe nogi, pyski, lżejsze kości i mniej obfitą szatę o delikatniejszym włosie. Są również bardziej energiczne.

Rasa rozwijała się w Holandii i w Szwajcarii, jednak dopiero niemiecki klub landseera rozpoczął oficjalne oddzielanie jej od nowofundlanda. W 1960 FCI uznało landseera za odrębną rasę, jednak w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii dalej jest ona traktowana jedynie jako odmiana nowofundlanda.

Ciekawostki o landseerze

  • Lord Byron posiadał psa rasy landseer, który zaraził się wścieklizną i zmarł w wieku 5 lat. Pochowany w posiadłości dramaturga (Newstead Abbey), pies ma większy nagrobek od samego Byrona.
  • Czarno białe nowofundlandy często są określane jako „w typie landseera”

Ile kosztuje landseer?

Jak w przypadku wszystkich ras, cena psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy landseer z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 5000 – 6000 zł.

Miesięczny koszt utrzymania tego ogromnego psa jest wysoki i oscyluje w granicach: 150 – 250 zł miesięcznie.

Wady i zalety Landseera

Zalety
  • Jest psem zrównoważonym i spokojnym.
  • Landseer jestwodołazem i wybitnym pływakiem.
  • Jest cierpliwy wobec dzieci.
Wady
  • Jak na dużego psa przystało może mieć problemy ze stawami.
  • Z racji rozmiarów kosztowny w utrzymaniu.
We will be happy to hear your thoughts

Dodaj Odpowiedź

ZooCena.pl
Logo