Scottish Terrier, Aberdeen Terrier
Terier szkocki to mały pies wywodzący się ze Szkocji. Historycznie wykorzystywany był jako pies myśliwski, do szukania zwierzyny, zwalczania szkodników, a także jako norowiec, w czym pomagał mu niewielki rozmiar, a także bardzo mały wzrost. Dziś spełnia funkcję ciekawego psa do towarzystwa. Niektóre jego cechy to wspaniała pamięć, zadziorność, odwaga i wierność. Ma przyjazne i wesołe usposobienie, chociaż w okazywaniu uczuć często zachowuje umiar.
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 73
- Grupa III – Teriery
- Sekcja 2 – Teriery małe
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Wielka Brytania
- Rozmiar: Mały
- Długość życia: 12 do 14 lat
Wygląd
Pies rasy terier szkocki jest we wrażeniu ogólnym przysadzisty, wymiary ma wręcz „norowe”. Sprawia wrażenie mocnego. Jest krótkonożny, aktywny i mocny, jak na swój niewielki wzrost. Krótkie kończyny nie wpływają na fakt, że to pies niezwykle ruchliwy, a także zwinny.
Terier szkocki ma długą, lecz proporcjonalną do reszty ciała głowę. Osadzona jest na średniej długości, mocnej szyi. Niemal płaska czaszka, mimo iż dość szeroka, sprawia wrażenie wąskiej. Mocna kufa jest na całej długości głęboka. Duży nos w kolorze czarnym, patrząc z profilu, wystaje za podbródek. Duże zęby teriera szkockiego są ustawione w regularnym zgryzie nożycowym. Oczy teriera szkockiego są w kształcie migdała, całkiem szeroko rozstawione, dobrze osadzone i koloru ciemnobrązowego. Ich spojrzenie jest inteligentne i bystre.
Terier szkocki ma tułów o równej i prostej linii grzbietu, który jest raczej krótki i silnie umięśniony. Lędźwie psa są głębokie, a także dobrze umięśnione. Raczej szeroka klatka piersiowa jest zawieszona między przednimi nogami. Dobrze zaokrąglone żebra spłaszczają się ku niskiemu mostkowi i sięgają daleko w tył.
Ogon teriera szkockiego jest wysoko osadzony, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi. Jest średniej długości, w dobrej proporcji do reszty ciała. Noszony prosto, może być też lekko zakrzywiony nad grzbietem. Szkocki terier porusza się swobodnie i równomiernie. Zarówno przednie, jak i tylne kończyny są stawiane prosto do przodu w równoległej akcji i z mocnym napędem.
Szata psów tej rasy jest dwuwarstwowa i przylegająca. Włos okrywowy jest gęsty, szorstki i twardy, wręcz druciany. Podszerstek zaś jest krótki i miękki, ale także bardzo gęsty. Terier szkocki jest dobrze chroniony przed złą pogodą.
Umaszczenie może mieć terier szkocki następujące:
- czarne
- pszeniczne
- pręgowane w różnych odcieniach
Wielkość i waga
Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi psów terier szkocki w następujący sposób:
- Wysokość w kłębie: 25 – 28 cm
- Waga: 8,5 – 10,5 kg
Zdrowie
Terier szkocki może pochwalić się z reguły dobrym zdrowiem, choć jest parę chorób, do których pies ma predyspozycje.
Jego dwuwarstwowa i gęsta okrywa wprawiają, że szkot wprawdzie źle znosi upały, ale doskonale czuje się na zimnie, nie przepadając jednak zbytnio za wilgocią i deszczem.
Na co najczęściej chorują teriery szkockie?
- osteopatia czaszkowo-żuchwowa (rozrost żuchwy, kości skroniowej i potylicznej)
- scotty cramp (choroba objawiająca się zaburzeniami motoryki i drżeniem mięśni kończyn)
- zespolenie wątrobowe
- choroba von Willebranda
- atopia
- bakteryjne zapalenie mieszków włosowych
- bakteryjne ropne zapalenie okołomieszkowe skóry
- dziedziczne zapalenie ziarniniakowe
Jak pielęgnować teriera szkockiego?
Jego sierść o szorstkim włosie wymaga nie tylko systematycznej, ale wręcz i fachowej pielęgnacji. Chodzi tutaj przede wszystkim o trymowanie.
Warto w tej kwestii skonsultować się z fachowcem, lub też przeczytać odpowiednie poradniki. Co warto wiedzieć na początku, to fakt, że pierwszy zabieg trymowania powinien zostać przeprowadzony między drugim a czwartym miesiącem życia psa.
Trymowanie jednak to nie jedyny zabieg, z którego składa się pielęgnacja. Terier szkocki również wymaga kąpieli, ale tylko w miarę widocznej potrzeby. Gdy o sierść dbamy regularnie i dobrze, wystarczy czesać psa raz w tygodniu, aby pozbyć się kołtunów.
Żywienie – jaka karma dla teriera szkockiego?
Teriery szkockie mają ogromny apetyt, a więc niezbyt trudne jest ich żywienie.
Terier szkocki zadowoli się karmą wysokiej jakości, zarówno suchą, jak i mokrą. Domowe posiłki też się sprawdzą, o ile będą uzupełniane preparatami wapniowo-witaminowymi. Nie można go jednak przekarmiać, gdyż ma skłonności do tycia. Należy więc dietę zawsze przystosowywać do wieku, rozmiarów i stylu życia psa. Dorosły pies może mieć problemy z nadwagą, w szczególności w starszym, gdyż jego ruchliwość wtedy spada.
Charakter i zachowanie teriera szkockiego
Terier szkocki jest silnie przywiązany do swojego właściciela i rodziny, nie okazuje jednak zbyt wylewnie swoich uczuć. Może sprawiać wrażenie napuszonego i wyniosłego, ale jest to w istocie pies towarzyski i zabawowy. Charakter terier szkocki może mieć trochę różny w zależności od umaszczenia. Pszeniczne psy są bardziej energiczne od czarnych i pręgowanych.
Terier szkocki jest inteligentny, ale także niezależny. Obdarzony wspaniałą pamięcią pies nigdy nie zapomni, czego się kiedyś nauczył, jednak sam proces szkolenia nie jest łatwy i powinien być rozpoczęty już po trafieniu szczeniaka do domu. Proces wymaga żelaznej konsekwencji, wobec czego pies nie nadaje się dla raczej dla niedoświadczonego właściciela.
Mimo iż wierny, terier szkocki jest bardzo niezależny, przez co dość dobrze znosi samotność. Jednak pies ma w tym względzie swoje granice. Żaden czworonóg nie lubi zostawać sam na zbyt długi czas. W skrajnym przypadku szkocki terier może zabrać się za niszczenie przedmiotów, jednak nie ma do tego dużych skłonności.
Teriery szkockie nie wykazują ufności wobec obcych. Zachowują dystans i niełatwo obdarzają zaufaniem. Mimo swojej zadziorności, psy tej rasy są pozbawione agresji. Sprawdzi się jako pies alarmujący, który szczeka, gdy wyczuwa zagrożenie. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary nie odstraszy człowieka o złych zamiarach i dużej determinacji.
Terier szkocki był niegdyś używany jako pies myśliwski i instynkt łowiecki jest w nim dalej bardzo silny. Wykazuje pewną skłonność do ucieczek, szczególnie jeśli nie ma zapewnionej odpowiedniej dawki ruchu i stymulacji węchowej. Terier szkocki może i nie jest wybitnym sportowcem, ale codzienne spacery są mu bardzo potrzebne. Najlepiej łączyć je z różnymi aktywnościami związanymi z tropieniem.
Z innymi psami terier szkocki dogaduje się równie trudno, jak z obcymi ludźmi. Ciężko mu się dogadać zwłaszcza z tą samą płcią. Może w tym pomóc odpowiednia i wczesna socjalizacja. Niewiele lepiej, a nawet gorzej jest ze zwierzętami innych gatunków, a odpowiada za to silny instynkt łowiecki. W skrócie – terier szkocki chętnie pogoni kota.
Terier szkocki a dzieci
Szkot bardzo lubi bawić się z dziećmi. Mimo to dość prędko traci cierpliwość, jeśli nie jest dobrze traktowany. Dzieci muszą wiedzieć, iż zwierzęta powinno traktować się zawsze z szacunkiem, i że czworonóg ma być ich kompanem, a nie zabawką. Z racji na niewielkie rozmiary psa, nie powinien raczej omyłkowo wyrządzić dzieciom krzywdy.
Czy pies rasy terier szkocki nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Terier szkocki może mieszkać zarówno na małej, miejskiej przestrzeni, jak i w domu z ogrodem. Warto jednak upewnić się, że ogrodzenie jest szczelne, gdyż ten obdarzony dość silnym instynktem łowieckim pies o budowie norowca może łatwo się wymknąć na samotny spacer.
Historia rasy
Teriery szkockie zalicza się do norowców, grupy psów myśliwskich. Takie psy mają w większości pochodzić od angielskiego pinczera wiejskiego, który miał krótki, lub szorstki włos. Ich nazwa może pochodzić od łacińskiego słowa „terra”, oznaczającego ziemię. Polowały głównie na zwierzynę w norach, a więc w ziemi.
Krótkonożne psy w takim typie występowały na terenach Szkocji już w XV i XVI wieku. Myśliwi zwracali przede wszystkim uwagę na cechy użytkowe swoich psów. Miały być odporne, zajadłe, wytrzymałe, a także niewielkie. Małe przywiązanie do wyglądu sprawiało, że występowały one w zróżnicowanym umaszczeniu i szacie. Takie psy dały początek nie tylko psom rasy terier szkocki, ale również carin, skye, west highland white oraz dandie dinmont terierom.
Szkockie klany żyły raczej w izolacji. Brak kontaktu sprawiał, że ich psy bardzo się od siebie różniły. Górskie ukształtowanie kraju sprawiało, że polowali wraz z jednym, może dwoma małymi terierami. Inaczej zaś było w Anglii, gdzie z reguły polowano ze sforą psów gończych.
Już w 1436 pojawiły się o terierach szkockich pierwsze wzmianki. Wzmianki te można przeczytać w książce „Historia Szkocji 1436-1561” autorstwa Dona Leslie.
Dzisiejszy terier szkocki wywodzi się od tych zamieszkujących okolice Perth, na północ od Edynburga, a także występujących na zachód od Loch Rannoch. Pod koniec XIX w. Kapitan Mackie, który był myśliwym i znawcą terierów, wybrał się osobiście na tamte tereny, aby wybrać psy do swojej hodowli.
Psy te nazywano różnie. Używano określeń takich jak highland terrier, brokenhaired terrier, diehard oraz aberdeen terrier.
Początek współczesnej historii rasy to rok 1879. Wtedy to, na wystawie w Londynie zostało zaprezentowanych kilkanaście psów, które w zasadzie wyglądały jak dzisiejsze teriery szkockie. Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1882 roku i był autorstwa sędziów Thomasa Greya i J.B. Morrisona.
Pierwszy klub lub rasy powstał w 1883 roku (Angielski Klub Teriera Szkockiego). Następnie założono klub rasy w Szkocji w 1889 roku
Ciekawostki o terierze szkockim
- Szukając lekarstwa na scotty cramp, wynaleziono oraz opatentowano prozac, popularny lek antydepresyjny.
- Do miłośników rasy zaliczało i zalicza się wiele znanych osobistości. Między innymi Królowa Wiktoria, Bette Davis, Liza Minnelli, Humphrey Bogart.
- Teriera szkockiego posiadał też niejeden prezydent Stanów Zjednoczonych: Benjamin Franklin, Theodore Roosevelt, George W. Bush, Dwight Eisenhower, Ronald Reagan.
Ile kosztuje terier szkocki?
Cena tego ciekawego psa zależy od wieku, płci oraz od pochodzenia. Kwota, jaką przyjdzie nam zapłacić za psa rasy terier szkocki z hodowli zarejestrowanej przez FCI to wydatek rzędu: 2500 – 4000 zł.
W zależności od sposobu, w jaki będziemy pielęgnować szatę psa, koszt miesięcznego utrzymania waha się i wynosi około: 100 – 200 zł miesięcznie.
