Zoocena.pl • Rasy psów • Owczarek holenderski

Rasy psówDla aktywnychOwczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydłaŚrednie

Owczarek holenderski

Anna B

0

Dutch Shepherd Dog, Hollandse Herdershond

Ten pies pasterski nie spełnia dziś już swojej pierwotnej roli, chociaż znajduje zastosowanie jako pies stróżujący, policyjny, a także jako świetny towarzysz. Jest blisko spokrewniony zarówno z owczarkiem belgijskim, jak i z owczarkiem niemieckim. Owczarek holenderski jest chętny do pracy, wierny, inteligentny i wytrzymały. Jeśli damy upust jego ogromnym pokładom energii, będzie nam świetnie towarzyszył w codziennym, rodzinnym życiu.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 223

• Grupa I – Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła
• Sekcja 1 – Psy pasterskie
• Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy
• Pochodzenie: Holandia
• Rozmiar: Średni
• Długość życia: 12 do 14 lat

Wygląd

Owczarek holenderski to pies średniej wielkości i wagi. Jest proporcjonalnie i harmonijnie zbudowany, z imponującym umięśnieniem. Ma inteligentny wyraz i bardzo żywy temperament. Sylwetka owczarka holenderskiego wpisuje się w prostokąt, co jest właściwe dla psów poruszających się kłusem.

Ten holenderski owczarek ma głowę proporcjonalnych do reszty ciała rozmiarów. Gdy patrzeć na nią z góry i z boku, jest całkiem długa. Ma ona słabo zaznaczone kości policzkowe, jest sucha i bez zmarszczek. Czaszka raczej płaska, a stop, choć niewielki, to wyraźny. Kufa ma prosty profil, nieznacznie dłuższy od mózgoczaszki, który jest równoległy do jej górnej linii. Nos psów tej rasy jest zawsze w kolorze czarnym. Owczarek holenderski ma mocne i równomiernie rozstawione, pełne uzębienie w zgryzie nożycowym. Średniej wielkości uszy owczarka unoszą się wysoko i kierują do przodu, gdy pies jest czymś zainteresowany. Spogląda na nas ciemnymi oczami średniej wielkości, lekko skośnymi i w kształcie migdała. Nie powinny być ani okrągłe, ani wyłupiaste.

Szyja, która nie może być zbyt krótka, jest sucha i bez podgardla, a w tułów przechodzi płynnie i noszona jest naturalnie. Tułów ten jest mocny, ale nie sprawia wrażenie ciężkiego. Grzbiet mocny i prosty, lędźwie są również mocne, nie za długie i nie za wąskie. Owczarek holenderski ma głęboką, dość długą i nie za wąską klatkę piersiową z lekko tylko wysklepionymi żebrami.

Ogon holendra zwisa w spoczynku, lub też lekko się wygina. Swoją długością sięga stawu skokowego. Gdy pies jest w ruchu, wznosi się ładnie i nie zakręca ani do góry, ani na boki.

Zarówno przednie jak i tylne kończyny ma owczarek holenderski mocne oraz dobrze umięśnione, o kośćcu również mocnym, ale nie za ciężkim. Pies tej rasy porusza się elastycznym i swobodnym kłusem o nieprzesadnie długim kroku.

Owczarek holenderski może mieć trzy odmiany sierści:

• Krótka – na całym ciele dość twarda, nie bardzo krótka i z wełnistym podszerstkiem. Na szyi tworzy wyraźny kołnierz, na nogach portki, a na ogonie szczotkę.
• Długa – na całym ciele długa, prosta i przylegająca. Jest szorstka w dotyki, nie tworzy fal ani loków i ma również wełnisty podszerstek. Sierść w tej odmianie jest krótsza na uszach, łapach, głowie i na tylnych nogach poniżej stawu skokowego. Na przednich nogach tworzą się wyraźne frędzle. Ogon bardzo obficie i równomiernie owłosiony.
• Szorstka – sierść jest na całym ciele gęsta, zwarta, twarda, szorstka i zmierzwiona. Jak i w innych odmianach, także z wełnistym podszerstkiem (oprócz głowy). Długi, nastroszony włos tworzy na wargach wąsy i brodę. Krzaczaste i twarde brwi są wyraźnie rozdzielone, ale nie są bardzo długie. Kanciasty wygląd głowy nadaje psom tej rasy krótsza sierść na czaszce oraz na policzkach. Wyraźne portki są bardzo pożądane, a ogon powinien być mocno owłosiony. Pręgowanie tej odmiany nie jest tak wyraźne, jak u psów długi i krótkowłosych.

Owczarek holenderski ma maść pręgowaną na złotym tle (od jasnopiaskowego do kasztanowego), lub też srebrnym. Pręgowanie nie może być bardzo gęste, ale jest wyraźne na całym ciele, szyi, ogonie i portkach. Pożądana jest czarna maska.

Wielkość i waga

Wzorzec rasy FCI określa zakresy wysokości w kłębie psów rasy owczarek holenderski w następujący sposób:

Wysokość w kłębie:

• Psy: 57 – 62 cm
• Suki: 55 – 60 cm

Waga nie jest określana w żaden sposób przez wzorzec, ale jest to mniej więcej:

• Psy: 25 – 30 kg
• Suki: 20 – 25 kg

Zdrowie 

Jako prawdziwy pies pasterski, owczarek holenderski jest krzepki, odporny i wytrzymały. Radzi sobie dobrze zarówno w wysokich, jak i w niskich temperaturach i nie przeszkadzają mu one raczej w ciężkiej pracy. Należy jednak w obu przypadkach zachować umiar, a mimo, iż jest to pies predysponowany do życia na zewnątrz, potrzebuje uczestniczyć w życiu rodzinnym, by zachować swoją emocjonalną równowagę.

Owczarek holenderski nie ma uwarunkowania do zapadania na żadne konkretne choroby.

Na co najczęściej choruje pies rasy owczarek holenderski?

• dysplazja stawu biodrowego
• dysplazja stawu łokciowego
• choroby oczu

Jak pielęgnować owczarka holenderskiego?

Krótko i szorstkowłose owczarki nie są wymagające pod tym względem. W zupełności wystarczy cotygodniowe szczotkowanie. Odmiana długowłosa zaś wymaga trochę większego nakładu pracy. Pielęgnacja tej odmiany to przede wszystkim zapobieganie tworzenia się kołtunów.

Regularne szczotkowanie sprawi, że owczarek holenderski nie będzie wymagał częstych kąpieli. Czynność ta, przeprowadzana zbyt często, może doprowadzić do utraty właściwości ochronnych włosów.

Żywienie – jaka karma dla owczarka holenderskiego?

Owczarki holenderskie nie są wybredne jeśli chodzi o jedzenie. Chętnie zjedzą zarówno gotowe karmy suche, mokre, a także posiłki przygotowywane samodzielnie. W każdym jednak przypadku powinny one być dobrze dostosowane pod względem wartości odżywczych do stylu życia psa, oraz jego wieku i obecnej wagi.

Czas poprzedzający i następujący po posiłku powinien być pozbawiony aktywności. Pies musi mieć czas na odpoczynek, co zmniejszy ryzyko wystąpienia skrętu żołądka, co może przytrafiać się psom wyjątkowo ruchliwym, do których z reguły należą owczarki.

Charakter i zachowanie owczarka holenderskiego

Mimo, iż owczarek holenderski wykazuje się niezależnością, jak większość psów pasterskich, to jest to pies bardzo oddany swojemu właścicielowi i źle znosi samotność. Okazywanie przywiązania może przerodzić się w natręctwo, dlatego należy od małego budować pozytywny dystans.

Owczarek holenderski jest bardzo nieufny wobec obcych, czyni to z niego bardzo dobrego stróża, ale może być przez to niebezpieczny w sytuacjach, kiedy nie powinien. Złe doświadczenia z nieznajomymi mogą dożywotnio wpłynąć na jego umiejętność budowania przyszłych relacji z ludźmi.

Inteligencja tego owczarka sprawia, iż uczy się łatwo i chętnie, natomiast nauka ta musi być oparta na dyscyplinie. Powinna być też spójna i regularna. Pomoże to jak najefektywniej rozwinąć pełnię jego możliwości. Podobnie jak w przypadku złych doświadczeń z nieznajomymi, popełnione błędy podczas szkolenia, mogą mieć bardzo negatywny wydźwięk przez resztę życia psa.

Świetnie cechy psa stróżującego sprawiają, że owczarek holenderski bywa wykorzystywany przez służby porządkowe. Szczeka głośno i chętnie zarówno pilnując domu, odstraszając intruzów, jak i zaznaczając swoje cierpienie wynikające z długotrwałej samotności. Przeciągająca rozłąka ze swoim panem może przerodzić się we frustracje i zakończyć się niszczeniem domowych przedmiotów, a szczególnie tych, które pachną właścicielem.

Owczarek holenderski to świetny pies pracujący i nawet jeśli nie wykorzystujemy go do pracy, należy koniecznie zadbać o codzienną, intensywną stymulację zarówno ruchową, jak i intelektualną. Mogą to być takie sporty kynologiczne jak na przykład cani-cross, czy agility, a także wszelkie zabawy pobudzające węch owczarka.

Psy tej rasy są raczej wrażliwe i niezbyt odważne. Aby dobrze dogadywały się z innymi psami, konieczna jest prawidłowa i wczesna socjalizacja oraz wystawianie owczarka holenderskiego na kontakt z najróżniejszymi psami. Złe doświadczenia, niestety, mogą negatywnie wpłynąć na jego rozwój, podobnie jak w przypadku szkolenia, oraz kontaktu z obcymi ludźmi. Z kotem w domu dogada się najlepiej wtedy, kiedy będzie przebywał w jego towarzystwie od małego.

Owczarek holenderski jest całkiem niezłym psem dla niedoświadczonego właściciela, o ile ten będzie prowadził aktywny tryb życia i dbał o jego wszystkie potrzeby. Po prostu nie każdy człowiek jest w stanie nadążyć za tym psem pasterskim.

Owczarek holenderski a dzieci

Owczarek holenderski jest zarówno świetnym towarzyszem zabaw, jak i czujnym opiekunem dzieci. Czuje się bardzo dobrze w towarzystwie najmłodszych. Warto jednak pamiętać, że jest to pies niezwykle wrażliwy, wobec tego dzieci powinny zostać nauczone szacunku do zwierzęcia. Mimo, iż jest również w stosunku do dzieci bardzo cierpliwy, jak każde zwierze – ma swoje granice. Warto więc zerkać na zabawę psa z dziećmi przynajmniej jednym okiem.

Czy owczarek holenderski nadaje się do bloku, domu, mieszkaniu, na wsi?

Jako pies pasterski, oczywistym jest, że najlepiej odnajdzie się w wiejskim środowisku, w dużym domu z ogrodem. Jeżeli jednak zadbamy o codzienne, bardzo długie spacery oraz wzmożoną aktywizację psa, może żyć nawet w niewielkim, miejskim budownictwie.

Warto dodać, że nawet mieszkający na wsi owczarek holenderski powinien być również codziennie wyprowadzany na długie spacery. Bieganie po ogrodzie nigdy nie „załatwi” wszystkiego.

Historia rasy

Owczarek holenderski jest bardzo podobny szczególnie do owczarka belgijskiego, a wywodzi się z tej samej linii co właśnie belg i owczarek niemiecki. Dzisiejsze różnice między tymi trzema rasami wynikają z odmiennej selekcji hodowlanej.

Niegdyś rasy te występowały w dużo większej ilości odmian kolorystycznych, a niektórzy twierdzą, że wszystkie te psy były lokalnymi odmianami tej samej rasy.

U owczarków holenderskich dominowało kiedyś białe umaszczenie, było to aż do początków XX wieku, kiedy to w 1909 roku zapadła decyzja o wyeliminowaniu z hodowli takich własnie psów. Pula genetyczna się zawęziła, wobec czego rozpoczęto krzyżowanie Holendrów z Belgami i Niemcami. Eliminacja białego umaszczenia była długotrwała i nawet w latach 30. XX wieku pojawiały się jeszcze płowe owczarki holenderskie, a nawet dzisiaj zdarzają się szczeniaki z niepożądanym białym znaczeniem.

Owczarek holenderski jest raczej rzadko spotykanym psem. Jakby nie było, najpopularniejsza jest odmiana krótkowłosa, następnie szorstkowłosa, a na końcu – długowłosa.

Ciekawostki o owczarku holenderskim

• pierwszy klub rasy powstał już w 1898 roku (Nederlanse Herdershonden Club), a zatwierdzona przez FCI została dopiero w 1960 roku
• księga wstępna została zamknięta w 1971 roku

Ile kosztuje owczarek holenderski?

Cena owczarka holenderskiego, tak jak każdego psa rasowego, zależy od jego wieku, płci i pochodzenia. Za szczeniaka psa rasy owczarek holenderski z hodowli zarejestrowanej przez FCI trzeba będzie zapłacić: 2000 do 3000 złotych.

Koszt miesięcznego utrzymania tego energicznego psa nie jest bardzo niski i wynosi około: 200 złotych.

Wady i zalety owczarka holenderskiego