English Pointer

Pointer to średniej wielkości wyżeł, którego zachowanie w dużej mierze zależy od okoliczności. W domu jest raczej spokojnym, kanapowym psem, który uwielbia spędzać czas z całą rodziną, zachowując przy tym ostrożność w zabawie z dziećmi. Na polowaniu zaś jest bardzo pracowity i odznacza się wyjątkową szybkością. W obu tych przypadkach darzy ogromnym zaufaniem i uwielbieniem swojego właściciela. W klasyfikacji FCI ma zaszczytny, pierwszy numer wzorca.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 1

  • Grupa VII – Wyżły
  • Sekcja 2.1 – Setery brytyjskie i irlandzkie. Pointer.
  • Psy tej rasy podlegają próbom pracy
  • Pochodzenie: Wielka Brytania
  • Rozmiar: Średni
  • Długość życia: 12 do 14 lat
Pointer szczeniak
Pointer szczeniak

Wygląd

Pointer sprawia wrażenie, a raczej po prostu jest psem bardzo harmonijnie i prawidłowo zbudowanym. Sylwetka jego rysuje się płynnymi i eleganckimi liniami, nadając mu silny i smukły charakter.

Głowa pointera ma dobre proporcje mózgowia i twarzoczaszki z wyraźnym stopem potylicznym i dobrze zaznaczonym stopem. Kufa ma delikatnie wklęsłą linię, która wznosi się w kierunku nozdrzy, nadając nosowi lekko zadarty charakter. Nos zaś jest ciemny, chociaż w przypadku cytrynowo-białego umaszczenia trochę się on rozjaśnia. Nozdrza są miękkie, wilgotne i szerokie zapewniając dostęp do dużej ilości powietrza, tak niezbędnego w pełnym galopie. W mocnych szczękach pointera znajdziemy ustawione prostopadle zęby w zgryzie nożycowym. Oczy pointera są ustawione w tej samej odległości od guza potylicznego, co od czubka nosa. Są lśniące i mają łagodny wyraz, a ich kolor dostosowuje się do umaszczenia i może być orzechowy, lub brązowy. Wzorzec zaznacza, iż spojrzenie psów tej rasy nie powinno być złośliwe, bezmyślne, ani zuchwałe. Oprawa oczu jest ciemna, choć rozjaśnia się, jak w przypadku nosa, przy umaszczeniu cytrynowo-białym. Pointer ma osadzone wysoko i przylegające do głowy uszy o cienkiej skórze. Są średniej długości i szpiczaste na końcu.

Głowa osadzona jest na długiej, muskularnej i nieznacznie wygiętej szyi, która jest wyraźnie oddzielona od ramion i nie ma luźnego podgardla. Klatka piersiowa pointera jest szeroka i bardzo pojemna. Zapewnia sercu dużo miejsca, co również jest bardzo ważne w kontekście jego wydolności tlenowej. Sięga do wysokości łokci. Żebra są dobrze wysklepione, sięgają daleko ku tyłowi i zmniejszają się w kierunku lędźwi. A lędźwie te są muskularne, mocne, krótkie i lekko wysklepione. Mocny u nasady ogon jest średniej długości i zwęża się stopniowo ku końcowi. Jest dobrze pokryty gęstym włosem, pointer nosi go na linii grzbietu, wygiętego ku górze, a w ruchu buja nim na obie strony.

Te sprawne psy myśliwskie mają bardzo muskularne i mocne kończyny. Zapewniają im płynny, przestrzenny chód z silną akcją tylnych kończyn. Łokcie pointera nie wykręcają się ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Wzorzec zaznacza, że akcja przednich kończyn typu „hackney” (wysokie podnoszenie) jest niedopuszczalna.

English pointer ma włos delikatny, mocny, krótki i równomiernie rozmieszczony. Ma bardzo wyraźny połysk, przylega i jest idealnie gładki. Szata psów tej rasy umaszczona jest najczęściej w kolorze:

  • cytrynowo-biała
  • pomarańczowo-biała
  • wątrobiano-biała
  • czarno-biała

Zdarzają się również i są zgodne ze wzorcem umaszczenia

  • jednobarwne
  • tricolor

Wielkość i waga

Wzorzec rasy FCI określa zakresy wysokości w kłębie psów rasy pointer w następujący sposób:

Wysokość w kłębie:

  • Psy: 63 – 69 cm
  • Suki: 61 – 66 cm

Wzorzec nic nie mówi o przedziałach wagowych pointera, jednak jest to mniej więcej:

  • Psy: 18 – 34 kg
  • Suki: 16 – 30 kg

Zdrowie 

Pointer jest psem generalnie zdrowym i odpornym. Jego okrywa włosowa zapewnia dobrą ochronę przed zimnem, a wytrwałość i zaangażowanie w pracy sprawia, że nawet duże upały niespecjalnie mu przeszkadzają. Ten zapał do pracy może jednak doprowadzić do skaleczeń podczas polowania, czy zabaw.

Zdarzają się w przypadku tej rasy pewne dolegliwości, jednak weterynarze twierdzą, że pointer bardzo rzadko pojawia się w ich gabinetach. Jako właściciel, warto bacznie obserwować skórę swojego psa, gdyż to właśnie ona jest najbardziej podatna na choroby.

Na co najczęściej choruje pies rasy pointer?

  • dysplazja stawów biodrowych
  • alergie skórne
  • zapalenie mieszków włosowych
  • zapalenie skóry (pododermatitis)
  • katarakta
  • postępujący zanik siatkówki (PRA)
  • choroby serca (np. wrodzone zwężenie aorty)

Jak pielęgnować pointera?

Pielęgnacja tej rasy psów jest mało wymagająca. Możemy ograniczyć się w zasadzie do cotygodniowego szczotkowania, chyba że na spacerze pointer zawędrował głęboko w las, lub też uczestniczył w polowaniu.

Jedynie w okresie linienia warto szczotkować psa częściej. Wypadanie sierści nasila się na wiosnę i jesień. O ile pointer nie gubi dużej ilości sierści, tak jest to włos ostry i krótki, może więc być kłopotliwy w uprzątnięciu.

Warto też zwracać szczególną uwagę na duże, zwisające uszy pointerów i kontrolować je regularnie, by uniknąć infekcji. Jest to wraz z kontrolą oczu, zębów i pazurów dobra praktyka w przypadku wszystkich ras psów.

Żywienie – jaka karma dla pointera?

W zależności od prowadzonego trybu życia pointer może mieć bardzo duże potrzeby energetyczne. Jego dieta powinna być więc dostosowana do aktywności, a te najbardziej ruchliwe powinny dostawać karmę wysokiej jakości. Warto wręcz, aby pracujący pointer miał dietę stworzoną przez specjalistę, lub chociaż została ona skonsultowana z weterynarzem.

Angielski wyżeł raczej nie jest wybredny i chętnie zje zarówno karmę morką, jak i suchą. Nie będzie też problemu z domowymi posiłkami, ani z dietą BARF.

Charakter i zachowanie pointera

Pointer to rasa psów niezwykle przywiązanych do bliskich osób, a w szczególności do właściciela. Stara się zawsze, sprawić frajdę ludziom ze swojego otoczenia. Wobec obcych zachowują pewien dystans, nie alienują się jednak w pełni od nieznajomych.

Tylko kiedy zaspokoimy wszystkie jego potrzeby, pointer może zachowywać się spokojnie w domu. W innym wypadku jest to istny wulkan energii. Samotność jest w stanie znieść w miarę dobrze, o ile będzie do niej stopniowo przyzwyczajany od szczeniaka. Pozostawiony jednak sam sobie na zbyt długi okres czasu, pointer może zabrać się za niszczenie domowych przedmiotów.

Pointer jest niezwykle posłusznym psem myśliwskim. Zarówno praca z nim, jak i szkolenie, to prawdziwa, obustronna przyjemność. Nie zmienia to faktu, że szkolenie należy rozpocząć jak najwcześniej, a powinno być ono oparte na zasadach pozytywnej nauki, która buduje zaufanie i wzmacnia relacje psa z właścicielem.

Pies ten potrzebuje bardzo dużej, codziennej dawki stymulacji zarówno fizycznej, jak i węchowej. Niezbędne będą długie spacery, czego nie powinniśmy nigdy zaniedbywać. Jeśli pointer nie pracuje, należy zorganizować mu aktywności, w których może wykorzystywać swój świetny węch. Można tego typu zabawy zorganizować samemu, lub też uczestniczyć z psem w różnych sportach kynologicznych.

Jeśli chodzi o podejście do pracy i polowań, pointer jest znany z tych dwóch rzeczy. Po pierwsze, poluje zawsze w galopie, a po drugie – wystawia zwierzynę w pozycji zupełnie nieruchomej. Silny instynkt łowiecki sprawia, że pies ma duże skłonności do ucieczek. Może ruszyć za ciekawym tropem, a że jest szybki oraz niezmordowany, potrafi oddalić się na spore odległości.

Pointer może mieć problemy, aby dogadać się z innymi psami i z kotami, jednak wczesna socjalizacja i pozytywne poświadczenia sprawią, iż nie będzie to niemożliwe.

Pointer a dzieci

Pies rasy pointer wykazuje dużą cierpliwość wobec dzieci, jednak nie lubi, gdy ktoś w jego otoczeniu zachowuje się gwałtownie. Dzieci muszą nauczyć się szacunku wobec zwierzęcia, a opiekun powinien przynajmniej jednym okiem kontrolować zabawę z najmłodszymi.

Czy pies pointer nadaje się do bloku, domu, mieszkaniu, na wsi?

Aby zachować równowagę psychofizyczną, pointer potrzebuje dużej przestrzeni, na której może się wybiegać. Same spacery nie wystarczą, dlatego musi on mieszkać na wsi, a chociażby w miejskim domu z ogrodem. Pointer absolutnie nie nadaje się do życia w mieszkaniu.

Historia rasy

Teoria o pochodzeniu psów rasy pointer mówi o hiszpańskich korzeniach. Miały się one dostać na Wyspy Brytyjskie w XVII wieku z żołnierzami księcia Peterborough, którzy wracali na wyspy z hiszpańskiej wojny o sukcesje.

Wyspiarza dolali im następnie krew greyhounda, poprawiając ich szybkość, a także krew bloodhounda, co miało udoskonalić ich węch.

Aż do XIX wieku pointer był niezwykle popularnym psem na kontynencie europejskim, a w szczególności w Belgii, Francji i w Niemczech. Niestety, liczne wojny przeszkodziły w wysiłkach hodowców, którzy propagowali pointery zarówno jako wspaniałe psy myśliwskie, jak i dobrych towarzyszy. Połączenie tych dwóch walorów jest w istocie cechą nieczęsto spotykaną.

Z racji na swoje położenie geograficzne, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone zachowały dużą populację tych wspaniałych psów. Wojna tam po prostu raczej nie docierała.

W XIX wieku pointer był bardzo popularny również w Polsce. Korzystała z niego polująca arystokracja. Populacja została bardzo mocno nadszarpnięta podczas II wojny światowej. W tej chwili istnieje w Polsce pewne, choć nieliczne grono miłośników tego jakże sprawnego, angielskiego psa myśliwskiego. Grono to żartobliwie twierdzi, że cierpi na nieuleczalną chorobę zwaną pointerozą.

Ciekawostki o pointerze

  • Bardzo znanym pointerem była suka o imieniu Judy. Pracowała na statku Królewskiej Marynarki Wojennej HMS „Grasshoper”. Podczas walk z Japończykami statek został storpedowany, a załoga trafiła wraz z czworonogiem na bezludną wyspę. Dzielna suczka pomogła odnaleźć rozbitkom źródło słodkiej wody.

Ile kosztuje pointer?

Cena pointera, tak jak każdego psa rasowego, zależy od jego wieku, płci i pochodzenia. Za szczeniaka psa rasy pointer z hodowli zarejestrowanej przez FCI trzeba będzie zapłacić: 1600 do 3500 złotych. Najlepsze osobniki mogą kosztować jeszcze więcej.

Koszt miesięcznego utrzymania zależy oczywiście od trybu życia, jaki prowadzi pointer, ale jest to około: 200 złotych.

Wady i zalety pointera

Positive
  • Łatwy w pielęgnacji.
  • Ma bardzo dużą chęć do pracy.
  • Czuły i przywiązany.
  • Łatwo i chętnie się uczy.
  • Potrafi bawić się z dziećmi.
Wady
  • Silny instynkt łowiecki.
  • Nie nadaje się do mieszkania.
  • Ma duże potrzeby ruchowe.
We will be happy to hear your thoughts

Dodaj Odpowiedź

ZooCena.pl
Logo