Zoocena.pl • Rasy psów • Papillon

Rasy psówDla rodzinyMałePsy ozdobne i do towarzystwa

Papillon

Anna B

0

Spaniel kontynentalny miniaturowy, Continental Toy Spaniel, Epagneul nain continental

Tego urokliwego i filigranowego psa z pewnością nie należy traktować jak porcelanową lalkę. Papillon, mimo iż jest jednym z najmniejszych psów na świecie, jest bardzo energiczny i odporny na warunki atmosferyczne. Ten urodzony pieszczoch był niegdyś bardzo popularny wśród wyższych sfer. Jest jedną z dwóch odmian rasy spaniel kontynentalny. Charakteryzuje się dużymi, odstającymi i pokrytymi długim włosem uszami. Druga odmiana, czyli phalene, ma uszy wiszące.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 77

• Grupa IX – Psy ozdobne i do towarzystwa
• Sekcja 9 – Ozdobne spaniele kontynentalne
• Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Francja, Belgia
• Rozmiar: Mały
• Długość życia: 13 do 15 lat

Wygląd

Trudno nie zgodzić się ze wzorcem, który opisuje papillona jako małego, luksusowego, ozdobnego spaniela. Jest harmonijnie zbudowany, ma długą, imponującą szatę. Pełen wdzięku sprawia zawsze wrażenie żywego i mocnego. Podczas ruchu wręcz płynie, noszony swą elegancją. Wpisuje się swoją sylwetką w kształt prostokąta.

Papillon ma głowę proporcjonalną względem tułowia, która sprawia wrażenie zarówno lżejszej, jak i krótszej niż u innych spanieli. Czaszka jest zaokrąglona tylko delikatnie patrząc od przodu, oraz z profilu. Bruzda czołowa jest z reguły niewidoczna. Kufa, która jest krótsza niż czaszka, zwęża się w kierunku nosa. Nie jest przy tym ani wklęsła, ani nie może być zadarta ku górze. Jest też bardzo delikatna, a na je końcu znajduje się – mały, okrągły, czarny nos, u góry lekko spłaszczony. Papillon ma całkiem mocne zęby ustawione w zgryzie normalnym. Duże, migdałowe oczy psów tej rasy otwierają się szeroko. Mają ciemną barwę i są bardzo wyraziste. Są osadzone nisko, a wewnętrzny kąt oka leży na przecięciu linii czaszki i kufy.

Papillon jest odmianą spaniela ze stojącymi uszami. Niezależnie zaś, czy stoją, czy wiszą, chrząstka nie może mieć zbyt ostrego zakończenia. Osadzone są daleko w tyle głowy i ukazują delikatne zaokrąglenie kształtu czaszki. Szeroko rozwarta małżowina uszna jest skierowana na boki. Krawędź wewnętrzna ucha tworzy z linią poziomą kąt 45°. Niedopuszczalne jest, by papillon miał uszy uniesione prosto do góry, co jest charakterystyczne dla innych szpiców. Wnętrze pokryte jest falistym i delikatnym włosem. Zewnętrzna część ucha pokryta jest zaś wiszącymi frędzlami, które sięgają daleko poza krawędź. Krzyżowanie papillona i phalene sprawia, że uszy często zaczynają być półstojące i złamane na końcach, co jest uważane za wadę i jest poważnym błędem.

Tułów psów tej rasy ma górną linię ani zbyt krótką, ani wypukłą, ani łękowatą. Nie jest jednak też zupełnie płaska. Mocne lędźwie są lekko tylko wysklepione. Szeroka i dość głęboka klatka piersiowa musi mieć obwód w przybliżeniu równy wysokości w kłębie, a żebra dobrze wysklepione.

Raczej długi ogon jest dość wysoko osadzony. Ma bujne frędzle, które tworzą wspaniałe pióro. W ruchu ogon unosi się wzdłuż linii grzbietu, zawijając się ku górze. Jego koniuszek może dotykać zadu, lecz nigdy nie może być ani zakręcony, ani też nie powinien leżeć płasko na grzbiecie.

Ustawione, patrząc z przodu, kończyny miniaturowego spaniela kontynentalnego są zarówno proste, jak i solidne. Są przy tym też delikatne, a pies nie może sprawiać wrażenia wysoko postawionego na nogach.

Papillon ma szatę bez podszerstka. Jest bardzo bujna, lśniąca i falista. Nie sprawia wrażenia miękkiej w dotyku, a lekko twardej. Ma jedwabisty połysk. Krótki włos występuje na głowie, kufie, przedniej części nóg i poniżej stawu skokowego. Tułów okryty jest włosem średniej długości, a długi jest na szyi, gdzie tworzy kryzę i żabot, opadając falami na pierś. Na uszach i tylnych partiach kończyn przednich tworzy frędzle, zaś na tylnej stronie ud, bujny, miękki włos tworzy portki. Długość włosa może dochodzić do 7,5 cm długości w kłębie, a na ogonie aż 15 cm.

Dopuszczalne umaszczenie psów papillon jest dowolne, byleby na białym tle. Biel musi dominować na ciele oprócz głowy. Na głowie biel jest mile widziana w postaci szerokiej strzałki. Białe znaczenie dopuszczalne jest również na dolnej części głowy. We wszystkich przypadkach wargi, powieki, a zwłaszcza nos, muszą być pigmentowane.

Wielkość i waga

Według klasyfikacji FCI, psy tej rasy powinny mieścić się w następujących ramach.

Wysokość w kłębie: około 28 cm. Minimalna waga to 1,5 kg

Występują jednak jej dwie kategorie:

1. Mniej, niż 2,5 kg dla psów i suk
2. Od 2,5 do 4,5 kg dla psów i od 2,5 do 5 kg dla suk

Zdrowie 

Papillon jest psem długowiecznym i odpornym na warunki atmosferyczne. Z mrozem radzi sobie bardzo dobrze, a trochę gorzej z upałami. Nie powinien zbyt długo przebywać na słońcu, gdyż może się to skończyć udarem. Nie jest predysponowany do chorób.

Na co najczęściej choruje papillon?

• dysplazja mieszkowa czarnych włosów
• łysienie wzorzyste
• postępujący zanik siatkówki (PRA)
• zaćma
• zwichnięcie rzepki
• zapad tchawicy

Jak pielęgnować papillona?

Wydaje się, że pielęgnacja tego pięknego psa jest wymagająca, ale to nie prawda. Papillon ma długą i bujną szatę, jednak czesanie jeden, lub dwa razy w tygodniu w zupełności wystarczy. Nada się do tego gęsta, metalowa szczotka oraz grzebień.

Ten miniaturowy pies wymaga kąpieli jedynie w razie rzeczywistej potrzeby. Najlepiej użyć do tego szamponów przeznaczonych dla psów o długiej i jedwabistej sierści.

Żywienie – jaka karma dla papillona?

W przypadku gotowej karmy należy zwrócić uwagę na jakość oraz kaloryczność karmy. Jeśli zdecydujemy się na samodzielne przygotowywanie posiłków, warto uzupełniać je preparatami wapniowo-witaminowymi, a także nienasyconymi kwasami tłuszczowymi, które wpływają dobrze na stan szaty psów tej rasy.

Charakter i zachowanie rasy papillon

Rasa ta na tyle głęboko przywiązuje się do właściciela i rodziny, że w swojej potrzebie uwagi i czułości może być wręcz natarczywa. Papillon jest zawsze chętny na zabawę i to w takim stopniu, że chyba nie narzekają na to tylko dzieci. Mimo też dużej aktywności, która jest trochę różna w zależności od osobników, potrafią dostosować się czasem do właściciela i uspokoić się, gdy jest taka potrzeba.

Ta umiejętność dostosowania się to wyraz inteligencji psów tej rasy. Dzięki niej współpracują też z dużym entuzjazmem i w mig łapią, czego się od nich oczekuje. Uczą się łatwo, o ile szkolenie jest konsekwentne, zdecydowane, a zarazem łagodne.

Nietrudno zgadnąć, że papillon jest zarówno kiepskim myśliwym, jak i stróżem, chociaż w niektórych przypadkach, może w miarę skutecznie zaalarmować o obecności nieproszonych gości. Mimo to jest to pies dużo mniej hałaśliwy od ras podobny. Smakołyki i pochwały mogą wzmagać jego szczekliwość, należy więc ich w miarę możliwości unikać. Zaletą braku instynktu łowieckiego jest również to, że nie wykazuje on skłonności do ucieczek i rzadko oddala się od swojego właściciela.

Papillon nieźle znosi samotność, jednak trzeba go do niej stopniowo przyzwyczajać. Osamotniony i znudzony może stać się niespokojny, chociaż swoją frustrację woli przelewać na własne zabawki, zamiast demolować domowe przedmioty.

Jeśli pies ten od młodości zna lub wychowuje się z innymi zwierzakami, nie będzie miał problemu, aby dogadać się zarówno z kotami, jak i z psami. Nie należy bać się jego interakcji nawet z dużymi psami i absolutnie nie brać go na ręce w tego typu sytuacjach.

Wszystkie te cechy papillona sprawiają, że jest to dobry wybór na pierwszego psa. Będzie dobrym towarzyszem rodziny, która wcześniej nie miała z tymi zwierzętami dużo wspólnego.

Papillon a dzieci

Miniaturowy spaniel kontynentalny to wspaniały towarzysz zabaw i psot z dziećmi. Świetnie się z nimi dogaduje i lubi z nimi spędzać czas. Jego małe rozmiary sprawiają, że nie będzie niebezpieczny nawet dla najmniejszych szkrabów. Mimo to, każde dziecko powinno traktować psa z szacunkiem i wiedzieć, że nie jest to zabawka, a żywe stworzenie.

Czy pies rasy papillon nadaje się do bloku, domu, mieszkaniu, na wsi?

Papillon dobrze zaadoptuje się do każdych warunków mieszkaniowych zarówno ze względu na niewielkie rozmiary, jak i na umiejętność przystosowywania się. Nie powinien jednak mieszkać na zewnątrz, jeśli przyjdzie mu żyć w domu z ogrodem. Z kolei papillon mieszkający na mniejszych przestrzeniach powinien być wyprowadzany na regularne spacery.

Historia rasy

Pies, który z wyglądu przypominał spaniela miniaturowego znalazł się na fresku w kościele w Asyżu, a autorem był żyjący w latach 1266 do 1337 Giotto. Podobny pies znalazł się również na fresku w kaplicy w Padwie datowanym na ok. 1370 r., którego autorem jest Altichiero.

Twierdzi się, że spaniele miniaturowe przybyły na dwór francuski wraz z Katarzyną Medycejską ok. 1530 r., a już w poprzedzającym wieku, psy w typie phalene były bardzo chętnie uwieczniane na obrazach malarzy szkoły florenckiej. Takie psy były ulubieńcami królów, m.in. Henryka IV, Ludwika XIII i Ludwika XIV.

Nie tylko w kontekście papillona, ale również cavaliera king charles spaniela przywołuje się anegdotę, jakoby Marii Antoninie mały spaniel miał towarzyszyć w drodze na szafot, by w końcu skryć się w szacie nieboszczki.

Szybko stały się bardzo popularne w całej Europie, szczególnie zaś wśród arystokracji i szeroko pojętych wyższych sfer. Słabość tego świata maleńkich psów prawie doprowadziła do ich zagłady we Francji. Po rewolucji francuskiej spaniele miniaturowe w zasadzie przestały istnieć na tych terenach.

Odrodzenie nastąpiło w XIX wieku, a to za sprawą pojawienia się odmiany papillon. Miała ona powstać na skutek krzyżówek phalene z chihuahua i miniaturowym szpicem.

Obecnie papillon jest dużo popularniejszy niż odmiana z wiszącymi uszami.

Ciekawostki o cavalierze

• spaniele miniaturowe pojawiają się na wielu obrazach, w tym takich znanych osobistości jak Rubens i Rembrandt.
• obie odmiany są nazwane w ciekawy sposób, otóż papillon oznacza motyla, zaś phalene – ćmę.

Ile kosztuje papillon?

Ten arystokratyczny piesek ma iście arystokratyczną cenę. Waha się ona w zależności od wieku, płci, pochodzenia, oraz renomy hodowli. Cena psa z rodowodem rasy spaniel kontynentalny miniaturowy odmiany papillon to: 3000 do 6000 zł.

Ten mały i odporny pies zarówno nie je dużo, jak i dużo nie choruje. Utrzymanie jest więc w miarę tanie i oscyluje w granicach: 60 do 100 zł miesięcznie.

Wady i zalety papillona