Zoocena.pl • Rasy psów • Parson Russell terrier

Rasy psówMałeTerieryWielka Brytania

Parson Russell terrier

Anna B

0

Parson Terrier, Parson, Parson Jack Russell Terrier

Parson russell terrier to mały pies o dużych możliwościach. Może stać się świetnym psem do towarzystwa, dobrym psim sportowcem, oraz jak przystało na prawdziwego teriera – sprawnym myśliwym. Jest niesłychanie odważny i wytrwały, tryska wesołością i energią, przywiązuje się mocno do swoich bliskich, zachowując przy tym pewną dozę niezależności. Nic dziwnego, że taka mieszanina osobowości sprawia, że parson russell terrier jest dziś psem bardzo popularnym. Występuje w odmianie krótko i szorstkowłosej.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 339

• Grupa III- Teriery
• Sekcja 1 – Teriery duże i średnie
• Psy tej rasy podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Wielka Brytania
• Rozmiar: Mały
• Długość życia: 13 do 15 lat

Wygląd

Parson russell terrier, mimo iż niewielkich rozmiarów, jest psem umięśnionym i mocno zbudowanym, którego sylwetka wpisuje się niemalże w kwadrat. Patrząc na psa tej rasy, od razu można poczuć jego wytrzymałość oraz szybkość.

Płaska czaszka parson russell terriera jest średniej wielkości i stopniowo zwęża się ku oczom. Stop ma słabo zaznaczony, kufę średniej długości, na której końcu jest lekko suchy, czarny nos. Żuchwa oraz szczęka są, tak samo jak cały pies, silne i dobrze umięśnione. Zęby ustawiają się w regularnym i dokładnym zgryzie nożycowym. Parson russell terrier ma bystre, głęboko osadzone oczy niewielkich rozmiarów, o migdałowym kształcie, ciemnej barwie i inteligentnym wyrazie. Małe a urocze uszy w kształcie litery „V” opadają do przodu i są noszone ściśle przy głowie, których koniuszki sięgają do zewnętrznego kąta oka. Powinny łamać się nie wyżej niż szczyt czaszki.

Stopniowo poszerzająca się od głowy w kierunku łopatek szyja jest odpowiedniej w stosunku do reszty ciała. Ma szlachetne rysy i jest dobrze umięśniona. Przechodzi ona w proporcjonalny tułów z mocnym, giętki i prostym grzbietem. Nie bardzo głęboka klatka piersiowa parson russell terriera sięga maksymalnie do wysokości łokcia. Lędźwie są mocne i lekko wysklepione. Parson russell terrier miał kiedyś kopiowany ogon. Teraz jest on średniej długości i możliwe jak najprostszy. W spoczynku opuszczony unosi się dość wyraźnie, gdy pies jest w ruchu.

A ruch ten jest swobodny i nieprzesadnie przestrzenny. Parson russell terrier ma krok dobrej długości, który nie jest wysoki ani związany. Kończyny tylne są mocno napędzane. Wszystkie zaś pracują prosto i w sposób skoordynowany.

Pies rasy parson russell terrier ma luźną i grubą skórę. Jego sierść jest z natury twarda, a także prosta, gęsta i przylegająca w przypadku obu odmian. Jest mocno owłosiony na brzuchu i spodzie tułowia. Trymowana sierść powinna sprawiać wrażenie naturalnej.

Umaszczenie parsona russell terriera jest albo całkowicie białe, lub też z przewagą bieli i łatami w barwie płowej, czarnej lub cytrynowej. Gdy łaty te występują, mogą przybierać kombinacje wszystkich trzech barw. Kolorowe znaczenia nie powinny wychodzić poza głowę i nasadę ogona.

Wielkość i waga

Parson russell terrier wykazuje małym dymorfizmem płciowym. Wzorzec rasy FCI ustala zakres wysokości w kłębie psów tej rasy w następujący sposób. Idealna wysokość w kłębie: psy: 36 cm +/- 2 cm, suki: 33 cm +/- 2 cm.

We wzorcu nie ma informacji na temat wagi parson russell terriera, ale jest to mniej więcej: 6 do 8 kg.

Zdrowie 

Parson russell terrier jest zdrowym i wytrzymałym psem, który rzadko choruje. W miarę nieźle znosi skrajne warunki atmosferyczne, jednak przy dużych mrozach oraz upałach, potrzebne będą odpowiednio zarówno ubranko, jak i zapewnione miejsce na odpoczynek w cieniu z dostępem do świeżej i chłodnej wody.

Na co najczęściej choruje parson russell terrier?

• zwichnięcie rzepki kolanowej
• głuchota (u całkowicie białych psów)
• choroby oczu
• niezborność ruchowa (ataksja)

Jak pielęgnować parson russell terriera?

Pielęgnacja parsona nie jest bardzo wymagająca, choć w pewnym sensie zależy od odmiany. Dbanie o szatę psów krótkowłosych może ograniczyć się do wyczesywania raz na jakiś czas. Linieją one jednak dosyć często i obficie, a wtedy nasza praca musi być bardziej wytężona i częstsza.

Odmiana szorstkowłosa, która jest częściej spotykana, nie linieje aż tak często, ale za to powinna być dwa razy w roku trymowana. Z reguły powinien to robić profesjonalista, natomiast, jeśli się do tego odpowiednio przygotujemy i nauczymy, można to robić samodzielnie.

Parson russell terrier, jak też i inne psy, wymaga regularnej kontroli oczu, uszu, zębów, oraz przycinania pazurów.

Żywienie – jaka karma dla parson russell terriera?

Psy tej rasy są niezwykle energiczne i raczej nie grozi im nadwaga, nawet jeśli mają bardzo duży apetyt.

Najważniejszy etap żywienia parson russell terriera jest w jego młodości i wtedy należy podawać mu karmę jak najlepszej jakości. Później zaś nie jest to już tak ważne, chociaż należy unikać produktów alergennych.

Charakter i zachowanie parson russell terriera

Jak wszystkie teriery, parson jest energiczny i niezależny. Wymaga uwagi właściciela i swoich bliskich, jednak nie będzie im zbyt często towarzyszył na kanapie, ani ślepo za wszystkimi podążał.

Ta mała kula energii zupełnie nie należy do spokojnych psów, bawi się chętnie we wszystkie zabawy. Parson russell terrier ma ogromne potrzeby ruchowe, jednak nie możemy zapomnieć również o stymulacji umysłowej. Żadne sporty kynologiczne nie są mu straszne. Może osiągnąć mistrzostwo w takich dyscyplinach jak agility i flyball.

Parson russell terrier jest inteligentnym psem i mimo swojej niesforności jest bardzo podatny na szkolenie. Uczy się szybko, a nowo nabytymi umiejętnościami lubi się chwalić. Konsekwentne, cierpliwe i łagodne szkolenie może nawet sprawić, że będzie w stanie być od czasu do czasu spokojny.

Instynkt myśliwski psów tej rasy sprawia, że mają one bardzo duże skłonności do ucieczek. W przeszłości parsony wykorzystywane było jako szczurołapy i norowce, wobec czego na spacerze, szczególnie puszczone wolno, zdecydowanie bardziej wolą podążać za ciekawymi tropami, niż słuchać się swojego opiekuna. Lubią też bardzo kopać dziury, co może doprowadzić do zagłady naszego ogrodu.

Parson russell terrier, mimo iż jest szczekliwy, nie nadaje się raczej na stróża. Jego wygląd nikogo nie odstraszy. Może natomiast w pewnym przypadkach służyć jako pies alarmujący. Jest odważny, względnie czujny i bywa nieufny wobec obcych.

Ten mały pies to istny diabeł tasmański. Gdy pozostawimy go samego na zbyt długi czas, lub gdy popadnie w nudę, może doprowadzić mieszkanie do ruiny. Dobre wychowanie może ograniczyć tego typu efekty, choć trzeba być na to przygotowanym w przypadku każdego szczeniaka.

Parson russell terrier lubi bójki z innymi psami, a nawet wzorzec rasy wspomina, iż „chlubne blizny po potyczkach są akceptowane”. Nie należy zmuszać go do zażyłej przyjaźni z innymi psami, gdyż to po prostu niemożliwe. Również wobec innych zwierząt domowych wykazuje dużą wrogość, a to za sprawą jego silnego instynktu łowieckiego. Podsumowując – najlepiej, by parson russell terrier był jedynym zwierzęciem w domu.

Parson russell terrier a dzieci

Jego żywiołowość mogłaby wskazywać na potencjalnie dobrą zabawę z dziećmi i jest to w pewnym sensie prawda. Jednak nie dotyczy to bardzo małych dzieci, którym może wyrządzać krzywdę, na przykład podgryzając je. Parson russell terrier będzie dobrym wyborem dla rodzin, których dzieci już trochę podrosły.

Czy parson russell terrier nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?

Ten mały pies może żyć w mieszkaniu. Należy jednak koniecznie zapewniać mu tak wymaganą aktywizację ruchową i umysłową. Potrafi dobrze znosić samotność w mieszkaniu, byle nie trwała zbyt długo, inaczej rozpocznie się armagedon.

We wiejskich warunkach będzie zdecydowanie cieszył się pełnią życia, nie może jednak mieszkać na zewnątrz.

Historia rasy

Osobą odpowiedzialną za tę ciekawą rasę jest pastor z angielskiego hrabstwa Devon – John (Jack) Russell. Żył w XIX wieku i zmarł w 1883 roku. Jako wielki pasjonat kynologii był jednym z założycieli brytyjskiego Kennel Club. Za młodu, w czasach studenckich, John Russell posiadał białego teriera płci żeńskiej imieniem Trump. Uważał on ją za psa idealnego i zapragnął stworzyć rasę, która z wyglądu i zachowania by ją przypominała.

Próbując to osiągnąć, John Russell krzyżował na różne sposoby teriery użytkowe, przykładając dużą większą wagę do ich cech wpływających na umiejętności pracy, niż na wygląd. W ten sposób pojawiły się psy wysoko i krótkonożne, które nazywano working terriers, czyli pracującymi terierami. Obecna nazwa weszła do użytku w latach 30. XX wieku.

Duży wzrost zainteresowania tą rasą przypadał na okres po II wojnie światowej, choć de facto została ona oficjalnie uznaną przez Kennel Club rasą dopiero w roku 1990 i ochrzczono ją jako parson jack russell terrier.

Następnie, po około dekadzie, nastąpił rozdział rasy na krótkonożne jack russell terrier i długonożne parson russell terrier. W obecnych czasach psy te raczej nie spełniają już swojej historycznej funkcji, czyli polowania na lisy, borsuki i szczury, a w szczególności chodzi o przepędzanie ich ze swoich nor. Zostały one cenionymi i lubianymi psami do towarzystwa, oraz sprawnymi sportowcami.

Zarówno jedna, jak i druga odmiana jest bardzo popularna także w Polsce, a hodowle w kraju cieszą się dobrą renomą.

Ciekawostki o parson russell terrierze.

• Te malutkie psy „dojeżdżały” na polowania konno. Myśliwi wozili je swoich torbach umieszczanych na końskich grzbietach.
• Parson russell terriery są ulubionymi psami księżnej Kornwalii, Camilli Parker-Bowles.

Ile kosztuje parson russell terrier?

Cena za szczeniaki tej rasy waha się, jak w przypadku wszystkich innych psów. Zależy ona między innymi od płci, wieku i pochodzenia. Za szczeniaka rasy parson russell terrier z hodowli zarejestrowanej przez FCI trzeba zapłacić w granicach: 2000 do 4000 zł.

Miesięczny koszt utrzymania tego małego psa z Wielkiej Brytanii jest raczej również mały i wynosi: 80 do 100 zł miesięcznie.

Ze względu na dobre zdrowie parsona, raczej nie należy się obawiać o wysokie koszta związane z opieką weterynaryjną.

Wady i zalety parson russell terriera