Pekingese, Peking Palasthund.
Idealny towarzysz seniora? To nikt inny jak pekińczyk! Spokojny pies do towarzystwa z charakterem! Jeśli poszukujesz psa inteligentnego, ale też jesteś przygotowany na to, że będzie uparty i lubiący dominować – możesz przemyśleć adopcję tego małego czworonoga. To rasa, która dobrze się czuje w mieście. Z uwagi na stosunkowo niewielką potrzebę ruchu, pekińczyk nie będzie męczyć się w mieszkaniu. Co musisz wiedzieć przed zakupem pekińczyka?
Spis treści
Klasyfikacja FCI— nr wzorca: 207
- Grupa IX – Psy do towarzystwa i ozdobne
- Sekcja 8 – Spaniele japońskie i pekińczyk
- Nie podlegają próbom pracy
- Pochodzenie: Chiny
- Rozmiar: Małe
- Długość życia: 12 do 14 lat
Wygląd
Mimo mini rozmiarów – pekińczyk ma mocną budowę ciała. Krótka szyja i niedługie łapy nadają jego sylwetce przysadzistości. Jedną z charakterystycznych cech pekińczyków jest to, że ich łapy są lekko wygięte na zewnątrz – mają kształt X. Głowa pekińczyka jest stosunkowo duża, kufa płaska, a uszy średniej długości, oklapnięte. Płaski pysk i duże, okrągłe oczy nadają mu typowego dla wielu azjatyckich psów wyglądu.
Szata pekińczyka jest średniej długości. Pekińczyk ma bardzo gęstą, podwójną sierść. Są to długie włosy okrywowe i miękki podszerstek, który zapewnia psu optymalne ciepło. Jeśli chodzi o umaszczenie psów – kolorów szat pekińczyków jest naprawdę wiele! Psy mogą mieć sierść o praktycznie każdej barwie. Wyjątkiem jest jednak zabarwienie albinotyczne – to jedna z cech wykluczających psa z możliwości wzięcia udziału w konkursie – jest bowiem niezgodna ze wzorcem rasy. Szyja, uszy, ogon i dolna część łap powinna być mocno owłosiona i tworzyć tzw. pióra. Oczy pekińczyka mają zwykle ciemnobrązowy kolor.
Pies: Pies pekińczyk jest bardzo mały. Jego wysokość w kłębie wynosi około 15 – 25 cm. Z kolei przedział wagowy nie rozgranicza określonej wagi dla psów i suk – uznaje się, że obie płcie ważą około 3 do 5 kilogramów.
Suka: Suka pekińczyka jest nieznacznie mniejsza od psa lub jest tej samej wielkości. Zakłada się zatem, że suki mierzą 14-24 cm. Ich waga mieści się w przedziale 3-5 kg.
Zdrowie
Chociaż rasa ta uznawana jest za raczej długowieczną, w wyniku krzyżowań może być bardziej obarczona niektórymi z wad genetycznych, które mogą, ale nie muszą, mieć wpływu na zdrowie psa w przyszłości. Ryzyko nabycia psa z wadami można zredukować, wybierając szczenię z zarejestrowanej w związku kynologicznym hodowli.
Na co najczęściej chorują Pekińczyki?
Schorzenia, jakie dotykają tej rasy, są niestety jednocześnie poważnym zagrożeniem dla ich życia. Podobnie jak buldożki francuskie, niektóre z pekińczyków, które są obarczone wadami genetycznymi po niezbyt zdrowych rodzicach, mogą zmagać się z problemem wypadania oczu. Chociaż brzmi to makabrycznie, jest to niestety możliwe. Jeśli pies ma do tego predyspozycje – wystarczy większe uderzenie lub uraz w okolicach głowy, by doszło do wypadnięcia gałek ocznych.
Kolejnymi chorobami, z jakimi stykają się pekińczyki, są np: wodogłowie, owrzodzenie rogówki, wady serca, a także kamica moczanowa. Psom grozi również wrodzona wada genetyczna – rozszczep podniebienia. Mogą również zmagać się z przewlekłą zadyszką i mieć poważne problemy z oddychaniem. Niektóre pekińczyki głośno „chrumkają” podczas oddychania – może to być powodem kłopotów z sercem lub układem oddechowym. Wraz z upływem lat – ryzyko występowania u pekińczyków chorób znacznie wzrasta. Ze świecą szukać psiego seniora tej rasy, który cieszy się doskonałym zdrowiem.
Jak pielęgnować pekińczyka?
Sierść psa wymaga starannej, dokładnej pielęgnacji. Gęsta, podwójna szata sprawia jednak problemy z zachowaniem porządku w mieszkaniu – wszystko za sprawą linienia. Pekińczyk linieje dwa razy w roku. W tym okresie niezbędne będzie przynajmniej dwukrotne, codzienne szczotkowania psa. Warto wyposażyć się w profesjonalny zestaw szczotek (np. typu pudlówka).
Poza okresem gubienia sierści, pekińczyki i tak wymagaj szczotkowania, jednak nie musi być ono już tak częste. W zupełności wystarczy kontrolować stan sierści i na bieżąco rozczesywać wszystkie kołtuny tak, by nie dopuścić do sfilcowania. Kąpanie pekińczyków powinno odbywać się w miarę potrzeb. Pies nie wymaga strzyżenia.
Bardzo istotnym zadaniem z aspektów pielęgnacyjnych jest również weryfikowanie stanu uszu, zębów, dziąseł i oczu. Nie można dopuścić do nagromadzenia zanieczyszczeń, które są doskonałym starterem stanów zapalnych.
Żywienie – jaka karma dla pekińczyka?
Pekińczyki, chociaż pochodzą z Chin, to prawdziwie „francuskie” pieski. Niezwykle ważne jest wybieranie karmy, która nie tylko zapewni im to, co niezbędne dla utrzymania zdrowia, ale i zapobiegnie niektórym z chorób. Z uwagi na możliwość zachorowania psa na kamicę moczanową, warto podawać im pokarmy ubogie w purynę.
Najlepszym rozwiązaniem będą karmy dla psów ras małych, ozdobnych, najlepiej stricte dla pekińczyków. Zazwyczaj są to karmy dla psów marek premium z linii specjalistycznych, weterynaryjnych. Zawierają one kompleks składników odżywczych – wysokiej jakości białko pochodzenia zwierzęcego, warzywa, błonnik i minerały niezbędne do utrzymania zdrowych kości i stawów psa.
Z uwagi na predyspozycje do łakomstwa pekińczyka i jego niechęć do aktywności fizycznej, jest to rasa zagrożona otyłością. W gestii odpowiedzialnego hodowcy leży zatem prawidłowe odmierzanie porcji karmy i nieoferowanie psu pełnego do niej dostępu. Niezbędne jest jednak zapewnienie pekińczykowi stałego dojścia do świeżej wody. Jest to ważne również ze względu na jego możliwe problemy z układem moczowym..
Charakter i zachowanie pekińczyka
Pekińczyki są stateczne, bardzo inteligentne i wierne. Nie są to jednak psy uległe – podobnie jak kot, chadzają własnymi ścieżkami i są oporne na podejmowanie tresury i wykonywanie komend. Nie jest to oczywiście niemożliwe, ale by pekińczyk przyswoił nowe polecenia, upłynie prawdopodobnie więcej czasu, niż w przypadku szkolenia psów innych ras.
Pekińczyki są odważne i nieustraszone. Mogą bez obaw podejść i zaczepić dużo większego od siebie psa. Ich odwaga i charakter zbliżają ich odrobinę do lwów, z którymi zresztą są porównywane.
Pekińczyki nie są psami pracującymi. To klasyczne psy do towarzystwa, które jednak z uwagi na wysoką potrzebę ochrony swojego terytorium i zaciętość – potrafią być również całkiem dobrymi psami stróżującymi. Przyszły właściciel pekińczyka nie może wymagać od niego całkowitej uległości i posłuszeństwa. Nie oznacza to jednak, że można pozwalać mu na wszystko! Pekińczyki, podobnie jak psy innych ras, wymagają konsekwentnego podejścia.
Pekińczyk a dzieci
Statecznym i niezależnym pekińczykom może nie podobać się forma zabaw, którą najczęściej oferują im dzieci. W takich sytuacjach pekińczyk może dać maluchowi jasno do zrozumienia, że ten przekroczył jego granice cierpliwości. Niestety najczęściej jest to ostrzegawcze warknięcie, a nierzadko nawet złapanie zębami za rękę.
Czy pekińczyk nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wieś?
Pekińczyki dobrze czują się w domu, blisko swojego opiekuna. Nie są to z pewnością psy do trzymania na zewnątrz w kojcu. Nie nadają się zatem na wieś. To wymarzone czworonogi dla mieszkańców miast!
Historia rasy
Pekińczyk to stara chińska rasa, nad którą aktualnie patronat sprawuje Wielka Brytania. Do dziś dokładnie nie jest pewne, kiedy pekińczyk pojawił się przy człowieku. Pierwsze ślady pekińczyków odnotowano bowiem już na 2000 lat przed naszą erą! Przypuszczalnie były to wówczas zwierzęta czczone, cenne i dedykowane do hodowli jedynie przez rodzinę cesarza.
Podczas wojny, cesarz nakazał zabić wszystkie pekińczyki. Jego przesłanką było prawdopodobnie zachowanie honoru tej rasy – nie chciał, by psy wpadły niepowołane ręce. Jednak w 1860 roku, po zdobyciu pałacu, udało się znaleźć kilka pekińczyków, które uchowały się przed surowym wyrokiem cesarza. Z Pekinu, pekińczyki trafiły do Anglii, gdzie postanowiono rozpowszechnić tę rasę.
Ciekawostki o pekińczykach
- Przez usilne dążenie Brytyjczyków do uzyskania psów o jak najkrótszej kufie – większość pekińczyków ma poważne problemy z oddychaniem. Obecnie, stawia się jednak na bardziej naturalny i co za tym idzie – zdrowy wygląd psa.
- Jeden z pekińczyków od razu po przywiezieniu go z Pekinu do Anglii został podarowany królowej Wiktorii.
- Pekińczyki były uznawane za najstarszą rasę psów.
- Jeden z polskich znaczków, którym pochwali się zapewne niejeden filatelista, przedstawia pekińczyka. Nominał znaczka wynosił 3,40 zł, a wyemitowany był w 1969 roku.
Ile kosztuje pekińczyk?
Z uwagi na możliwe dla ras brachycefalicznych problemy z układem oddechowym, zaleca się zakup szczenięcia wyłącznie z legalnej, zarejestrowanej w polskim związku kynologicznym hodowli. Koszt takiego szczenięcia to wydatek rzędu 3000- 5000 złotych. Cena za psa rośnie w zależności od jego linii genealogicznej.
Wady i zalety pekińczyków
Pekińczyk to spokojny i niezależny pies do towarzystwa. Jeśli zdecydujesz się na tę rasę, zyskasz wiernego, niezbyt aktywnego kompana. Psy dobrze czują się w mieście, nie przeszkadza im niewielki metraż i brak swobodnego, wolnego wybiegu. Przyszły właściciel powinien jednak nastawić się na możliwe problemy zdrowotne psa, które mogą pojawić się wraz z wiekiem. Nie jest to również pies, który kocha dzieci. Jeśli masz maluchy w domu, lepiej wybierz rasę, która bardziej cierpliwie znosi wspólne zabawy.
