Zoocena.pl • Rasy psów • Pinczer średni

Rasy psówDla aktywnychNiemcyPinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydłaŚrednie

Pinczer średni

Anna B

0

Niemiecki pinczer średni, Deutscher Pinscher

Pinczer średni to niegdyś bardzo popularny pies gospodarski. Dziś raczej nie spotkamy go zbyt często, czego nie można powiedzieć o jego mniejszej odmianie, czyli ratlerku (pinczer miniaturowy). Ten niezwykle energiczny pies jest towarzyski i wymaga dużo uwagi. Najlepiej dogada się z właścicielem, który tak samo jak on, lubi dużo ruchu.

Spis treści

Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 184

• Grupa II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła
• Sekcja 1.1 – Pinczery
• Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
• Pochodzenie: Niemcy
• Rozmiar: Średni
• Długość życia: 12 do 15 lat

Wygląd

Pinczer średni jest bardzo lekkiej i proporcjonalnej budowy, której sylwetka wpisuje się w kwadrat.

Czaszka pinczera jest mocna i wydłużona, ze słabo zaznaczonym guzem potylicznym. Wierzch głowy jest płaski i z profilu równoległy do grzbietu nosa. Niewielki, choć wyraźny stop przechodzi w kufę w kształcie tępego klina, która zakończona jest nosem z prostym grzbietem. Pies rasy pinczer średni ma mocne szczęki oraz imponujące i kompletne uzębienie. Układa się ono w zgryz nożycowy, który jest równy i ścisły. Policzki jego są dobrze rozwinięte, choć niewidoczne, wobec czego linia głowy nie traci na czystości. Oczy pinczera średniego są owalne i ciemne, powieki dobrze przylegają i mają czarny pigment. Psy tej rasy mają wysokiej urody uszy w kształcie litery V. Są wysoko osadzone i wiszące. Ich wewnętrzna krawędź przylega do policzków. Łamią się jednakowo nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki i kierują się do przodu w kierunku skroni.

Szyja o szlachetnym wyglądzie jest średniej długości i płynnie przechodzi w łopatki. Jest sucha, bez fałd i bez podgardla. Linia górna grzbietu opada delikatnie od kłębu, który stanowi najwyższy punkt grzbietu, ku tyłowi. Średni pinczer ma mocny, krótki oraz dobrze związany grzbiet. Lędźwie jego są głębokie, krótkie i mocne. Zad jest lekko zaokrąglony i w nasadę ogona przechodzi w zasadzie niepostrzeżenie. Pinczer ma naturalny ogon, którego pożądany kształt jest sierpowaty lub szablasty.

Pinczer niemiecki to tak zwany kłusak. Gdy się porusza, grzbiet jego jest prosty i stabilny, a ruch pewny, swobodny, zdecydowany i harmonijny. Ma długi wykrok. Kłus jego jest przestrzenny, również swobodny i płynny.

Pinczer średni ma skórę bardzo dobrze przylegającą na całym ciele. Sierść jego jest gładka, gęsta, krótka, dobrze przylega i imponująco lśni. Nie ma na niej przełysień.

Pinczer średni może być umaszczony na dwa sposoby:

• jednolity: czerwień jelenia, jasnoruda do ciemnorudej
• czarny podpalany: lśniąco czarny z czerwonymi znaczeniami

Znaczenia są pożądane i najlepiej by były jak najbardziej wysycone, z wyraźnym odgraniczeniem. Występują one na wewnętrznej stronie tylnych nóg, przy nasadzie ogona na jego spodzie, na łapach do wysokości nadgarstków, na spodniej stronie szyi oraz nad oczami. Również na klatce piersiowej można znaleźć dwa jednakowe trójkąty.

Wielkość i waga

Pinczer niemiecki nie wykazuje się raczej dymorfizmem płciowym. Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi rasy pinczer średni w następujący sposób.

Wysokość w kłębie: 45 do 50 cm

Waga: 14 do 20 kg

Zdrowie 

Pinczer średni jest bardzo zdrowym i wytrzymałym psem. Rasa ta nie jest podatna na konkretne choroby genetyczne.

Brak podszerstka sprawia, że pinczer średni słabo znosi zarówno zimno, jak i wilgoć. Nie powinien mieszkać na zewnątrz, zwłaszcza podczas zimy. Warto nawet wziąć pod uwagę zakup ubranek ochronnych na te najbardziej mroźne dni. Ciepło zaś znosi dużo lepiej, jednak nie znaczy to, że pinczer średni może bezproblemowo spędzać cały dzień na słońcu. Powinniśmy zapewnić mu zacienione miejsce i dostęp do świeżej, chłodnej wody.

Na co najczęściej choruje pinczer średni?

• Odkładanie kamienia nazębnego.
• Dysplazja stawu biodrowego.
• Sporadyczne choroby oczu.

Jak pielęgnować pinczera średniego?

Pielęgnacja psów tej rasy to raczej niewymagające zajęcie. Wystarczy szczotkowanie raz na jakiś czas, a tylko w okresie linienia należy to robić częściej.

Żywienie – jaka karma dla pinczera średniego?

Mimo iż pinczer średni nie ma skłonności do tycia, gdyż jest psem bardzo aktywnym, to należy jego dietę dostosować do trybu życia, wieku oraz stanu jego zdrowia.

Sprawdzą się zarówno suche jak i mokre karmy, ale też samodzielnie przygotowywane surowe, lub gotowe posiłki. W ustaleniu optymalnej diety pomogą konsultacje z dietetykiem zwierzęcym.

Charakter i zachowanie pinczera średniego

Pinczer średni to pies bardzo towarzyski i silnie przywiązany do swojego opiekuna. Wymaga pewnej dawki pieszczot i uwagi, jednak w ilości względnie umiarkowanej.

Wobec obcych pinczer jest nieufny i zdystansowany, co świadczy o pewnej dozie instynktu stróża. Według wzorca powinien być również opanowany, pewny siebie i odważny, bez cienia strachliwości i nieśmiałości.

Uwielbia się bawić. Jest podczas tej zabawy niezwykle wytrwały i bardzo energiczny. Ten wielki zapał często się niestety szybko kończy i przeradza we frustrację, która może zakończyć się niszczeniem przedmiotów. W związku z tym zabawę winno się różnicować, aby stale była dla niego ciekawa. Pinczer średni nada się również do różnego rodzaju psich sportów.

Mimo że w pewnych sytuacjach, gdy jest to konieczne, potrafi samodzielnie podejmować decyzje, to pinczer średni jest raczej psem zależnym od woli swojego właściciela. Nie lubi długich okresów samotności, ale jeśli zostanie do tego odpowiednio przygotowany podczas wychowywania, to poradzi sobie w takich sytuacjach całkiem nieźle.

Średni pinczer jest inteligentnym psem, który chętnie i łatwo się uczy, a przy okazji bardzo lubi współpracować z człowiekiem. Szkolenie powinno być konsekwentne, pozbawione przemocy oraz nieuzasadnionych nagan. Sprawdzi się szkolenie oparte o wzmacnianie dobrych zachowań. Łagodne, lecz zdecydowane metody wychowania pomogą właścicielowi nawiązać dobre relacje w psem, który zostanie dobrym i posłusznym towarzyszem.

Pinczer średni jest niezłym stróżem, chociaż spełnia głównie funkcję ostrzegawczą, gdyż jego rozmiary raczej nie powstrzymają zdeterminowanego intruza. Pies ten szczeka rzadko i raczej nie bez powodu, lecz głośno.

Pewna doza instynktu łowieckiego sprawia, że pinczer średni wykazuje chęć polowania na różnego typu zwierzęta, jednak wczesna socjalizacja da namiastkę szansy, że dogada się z żyjącym pod jednym dachem kotem i psem, wobec których ma trudny charakter i miewa skłonności do wdawania się z nimi w bójki.

Pinczer średni a dzieci

Chętny do zabawy i raczej opanowany pinczer średni jest dobrym kompanem dla dzieci, jednak muszą one poznać zasady traktowania zwierzęcia z szacunkiem. Na przykład tego, aby nie przeszkadzały mu w odpoczynku, ani że nie jest on ich zabawką.

Czy pinczer średni nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?

Pinczer średni jest bardzo aktywnym psem, a dodatkowo ma naturę stróża. Wobec tego najlepszym dla niego miejscem byłby dom z ogrodem, jednak ze względu na swoje rozmiary może zamieszkać również w mieszkaniu, o ile przyłożymy dużą wagę do jego aktywizacji i częsty spacer nie będzie nam straszny. Szczególnie w okresie zimowym, pinczer średni nie powinien mieszkać na zewnątrz.

Historia rasy

Na przodka pinczerów wskazuje się występującego w średniowieczu myśliwskiego psa, tak zwanego Bibarhunta. Wykorzystywany do polowania na takie zwierzęta, jak bobry i borsuki, był niemieckim odpowiednikiem terierów. Odnajdował się też w roli psa pilnującego gospodarstw wiejskich, a także do tępienia szczurów i innych gryzoni. Pełniły również role psów pociągowych i pilnowały furmanek pod nieobecność właścicieli. Będąc niewielkim i szorstkowłosym psem, z wyglądu przypominał sznaucera. W związku z obowiązkami, jakie spełniały

Bywało, że rodziły się czasami osobniki nie szorstkowłose, a krótkowłose, które były dużo gorzej przystosowane do skrajnych warunków atmosferycznych. W związku z tym, zamiast pracować na gospodarstwie, wykorzystywane były jako psy do towarzystwa i trzymano je w domach.

Bliskie pokrewieństwo pinczera średniego i terierów dobrze widać na przykładzie manchester teriera, z którym są prawie identyczne, a różnią się głównie wielkością (na korzyść teriera).

Mimo, iż wzorzec rasy powstał w 1880 roku, to pierwszy klucz pinczera powstał w Niemczech dopiero w 1895 roku. Kilka lat później, bo w 1907 roku klub ten połączył się z klubem sznaucera.

Brak dużego zainteresowania psami tego typu, wojny oraz stałe ich krzyżowanie ze sznaucerami sprawiło, że pinczery prawie w ogóle zniknęły z rasowej mapy Niemiec. Za zbawiciela rasy uważa się Wernera Junga, który był doradcą połączonego Klubu Pinczera i Sznaucera, który włożył ogrom pracy w jej uratowanie. Mimo, iż pies ten po dziś dzień nie jest bardzo popularny, to w latach 60. XX wieku była to już rasa stabilna i, można powiedzieć, bezpieczna.

Ciekawostki o pinczerze średnim

• pinczer średni zawdzięcza swoje dobre zdrowie faktowi, że jest nie „przerasowany”, czego nie można powiedzieć o wielu innych rasach.
• staroniemieckie słowo „Pinscher” oznacza „gryzący”, a z kolei angielski czasownik „to pinch” może oznaczać „ściskać”, „dopaść”, „łapać”.
• Pinczer średni został w 2003 roku wpisany na listę gatunków zwierząt domowych zagrożonych wyginięciem.

Ile kosztuje pinczer średni?

Z racji na niskie zainteresowanie rasą, nie ma wielu hodowli, które zajmują się pinczerem średnim. Nie wpływa to może drastycznie na jego cenę, lecz może być problem z dostępnością. Cena, którą przyjdzie nam zapłacić za szczeniaka rasy pinczer średni z rodowodem z hodowli zarejestrowanej w FCI to: 1500 do 2000 zł.

Miesięczny koszt utrzymania tego średniego psa z Niemiec jest raczej niski i oscyluje w granicach: 70-120 zł miesięcznie. Ze względu na dobre zdrowie pinczera, raczej nie należy się obawiać o wiele dodatkowych kosztów związanych z opieką weterynaryjną.

Wady i zalety pinczera średniego