Brodacz monachijski
Sznaucer średni to bardzo wesoły, łagodny i towarzyski pies, który wręcz uwielbia się bawić. Na kanapę wskoczy z reguły, dopiero gdy odpowiednio się zmęczy. Szczególnie wtedy lubi okazywać uczucia i szczerze oczekuje odwzajemnienia. Do tego jest ciekawski, bystry i nieufny wobec obcych. Cechy sznaucera średniego sprawiają, iż jest to godny zaufania pies stróżujący, a także doskonały pies rodzinny.
Występują trzy odmiany sznaucerów. Różnią się one przede wszystkim wielkością. Są to:
- Sznaucer olbrzym
- Sznaucer średni
- Sznaucer miniaturowy
Spis treści
Klasyfikacja FCI – nr wzorca: 182
- Grupa II- Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła
- Sekcja 1.1 – Pinczery
- Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
- Pochodzenie: Niemcy
- Rozmiar: Średni
- Długość życia: 12 do 14 lat
Wygląd
Szorstkowłosy sznaucer średni to pies, jak sama nazwa wskazuje, średniej wielkości. Sprawia wrażenie bardziej krępego, niż lekkiego. Wysokość w kłębie psa jest prawie że równa długości tułowia, a więc jego sylwetka wpisuje się w kwadrat.
Pies rasy sznaucer średni ma dość długą głowę, choć proporcjonalną. Stanowi ona połowę długości tułowia. Czaszka jest mocna, też długa, a potylica niezbyt widoczna. Płaski wierzch głowy nie ma zmarszczek, a linia profilu przebiega równolegle do prostej linii grzbietu nosa. Krzaczaste brwi sznaucera sprawiają, że stop wydaje się dużo bardziej wyraźny, niż jest w rzeczywistości. Kufa psów tej rasy jest kształtu tępego klina, a zawsze czarny nos ma dobrze rozwiniętą truflę.
Zgodnie ze wzorcem, sznaucery średnie powinny mieć kompletne uzębienie, czyli 42 białe zęby, ustawione w równym i ścisłym zgryzie nożycowym. Średniej wielkości i ciemnej barwy oczy mają owalny kształt oraz żywy wyraz. Uszy zaś, wysoko osadzone i wiszące, mają kształt litery V. Swoją wewnętrzną krawędzią przylegają do dobrze rozwiniętych, ale nie bardzo widocznych policzków i kierują się w kierunku skroni. Łamią się jednakowo, ale nigdy wyżej, niż na linii wierzchołka czaszki.
Szyja jest mocna, sucha i dobrze umięśniona. Skóra na niej przylega i nie tworzy fałd. Wygina się szlachetnie i oddaje siłę sznaucera średniego. Skóra na niej przylega i nie tworzy fałd. Kłąb jest najwyższym punktem krótkiego i mocnego grzbietu, który opada ku tyłowi. Głębokie lędźwie są również mocne i krótkie. Sznaucer średni sprawia raczej wrażenie krótkiego, gdyż odległość miednicy od ostatniego żebra jest mała.
Naturalny ogon psa rasy sznaucer średni powinien być szablasty lub sierpowaty.
W ruchu sznaucer średni stawia przednią i tylną nogę do przodu jednocześnie. Chód psa jest dziarski, elegancki, elastyczny, swobodny i przestrzenny. Przednie kończyny mają możliwie najdłuższy wykrok. Tylne zapewniają sprężysty i prawidłowy napęd.
Szata psów tej rasy jest twarda, gęsta i szorstka. Składa się na nią nie za krótka, przylegająca do ciała okrywa włosowa i gęsty podszerstek. Włos okrywowy nie powinien być ani falisty, ani szczeciniasty. Sznaucer średni ma charakterystyczną, nie za miękką brodę i krzaczaste brwi, które trochę przykrywają oczy. Włos na kończynach nie powinien być tak twardy, jak na tułowiu.
Umaszczenie mają sznaucery średnie występujące w dwóch odmianach:
- Czysto czarne z czarnym podszerstkiem
- Pieprz i sól
Celem hodowców rasy w przypadku odmiany pieprz i sól jest osiągnięcie maści jednolicie rozłożonej i w pośrednim odcieniu. Pożądany jest szary podszerstek i dobrze pigmentowana okrywa koloru pieprzu.
Wielkość i waga
Wzorzec FCI ustala zakres wysokości w kłębie i wagi psów rasy sznaucer średni w następujący sposób:
Wysokość w kłębie:
- Psy i suki: 45 – 50 cm
Waga:
- Psy i suki: 14 – 20 kg
Zdrowie
Sznaucer średni jest psem zdrowym i wytrzymałym. Dobrze znosi zarówno wysokie, jak i niskie temperatury, nie należy natomiast wystawiać go nadmiernie na te najbardziej skrajne.
Rasa nie jest predysponowana do wielu chorób, mogą jednak wystąpić schorzenia oczu, choroby skórne, oraz nowotwory w starszym wieku.
Na co najczęściej choruje sznaucer średni?
- dysplazja stawów biodrowych
- choroby skórne (sierść niewłaściwie pielęgnowana)
- zaćma
- postępujący zanik siatkówki (PRA)
- nowotwór
Jak pielęgnować sznaucera średniego?
Ciekawa sierść psów tej rasy powinna być trymowana mniej więcej co 3-4 miesiące. Proces ten polega na wyskubywaniu martwych włosów. Oprócz trymowania, jego sierść wymaga w miarę regularnej pielęgnacji. Ówcześnie zwilżona wodą lub odżywką sierść powinna być czesana raz w tygodniu. Zwilżanie zapobiega łamaniu się włosa.
Psa należy kąpać jedynie w miarę potrzeby. Najlepiej wykorzystać szampon dla psów o twardej sierści. Warto również dbać o higienę zębów, uszu, oczu i pazurów sznaucera średniego.
Żywienie – jaka karma dla sznaucera średniego?
W żywieniu psów tej rasy sprawdzi się zarówno sucha karma wysokiej jakości, jak i posiłki przygotowywane w domu. Domowa dieta może składać się np. z ryżu, mięsa i warzyw, ale nie można zapomnieć o odpowiedniej suplementacji. Po podaniu karmy (najlepiej dzielić dzienną porcję na dwa posiłki), warto pozwolić psu na trochę odpoczynku.
Charakter i zachowanie sznaucera średniego
Ani sznaucer olbrzym, ani sznaucer miniaturowy nie jest tak energiczny, jak średnia odmiana. Uwielbia zabawę i tryska energią. Przeszkodzić w harcach może psu z reguły tylko zmęczenie, lub jakaś dolegliwość. Sznaucer średni jest antytezą spokoju.
Mimo tego jest to pies inteligentny, a więc szybko się uczy i ma w miarę łagodne usposobienie. Można wyszkolić psa tak, aby zachowywał spokój, kiedy tego od niego oczekujemy. Szkolenie warto zacząć już od szczeniaka. Pies wymaga gotowego poświęcić psu dużo uwagi, stanowczego właściciela o silnej osobowości.
Jak przystało na dobrego psa rodzinnego, sznaucer średni mocno przywiązuje się do swoich opiekunów i źle znosi samotność. Pozostawiony sam zbyt długo, pies może zabrać się za niszczenie domowych przedmiotów. Również umiejętność pozostawania samemu powinna być wdrażana od szczeniaka.
Historycznie, sznaucer średni wykorzystywany był między innymi do tępienia gryzoni, ma więc w sobie pewien instynkt łowiecki, chociaż nie bardzo mocny.
Wykorzystywany był kiedyś również do stróżowania i tak umiejętność dalej jest jego mocną stroną. Nie wykazuje strachu, nie atakuje bez powodu, jest nieufny wobec obcych, a także dysponuje donośnym głosem. Wprawdzie nie jest on agresywny, jednak sznaucer średni z pewnością sprawdzi się jako pies alarmujący.
Sznaucer średni nie wykazuje raczej skłonności do ucieczek, jednak potrzebuje sporo ruchu i aktywności umysłowej. Niezaspokojone potrzeby z pewnością będą motywowały go do wyruszenia w samotną przygodę. Można z nim spróbować niektórych psich sportów (obedience, agility, flyball).
Wspaniały węch sznaucerów jest wykorzystywany przez służby np. do wykrywania narkotyków i materiałów wybuchowych. Może nawet wykryć nowotwory skóry.
Pies rasy sznaucer średni nie dogaduje się zbyt dobrze zarówno z kotami, jak i z innymi psami. Z mruczkiem porozumie się raczej jedynie, jeśli będzie się z nim wychowywał od szczeniaka. Do kontaktów i zabawy z innymi psami nie można psa zmuszać. Jeśli będzie chciał wejść z nimi w interakcję – zrobi to.
Sznaucer średni a dzieci
Sznaucer średni ma przyjazny stosunek do szkrabów, a ze starszymi dziećmi się świetnie dogaduje. Najmłodsi powinni jednak nauczyć się należytego szacunku do zwierząt, gdyż jak każde, również sznaucer średni ma swoje granice. Warto, aby zabawa była kontrolowana przez osobę dorosłą.
Czy sznaucer średni nadaje się do bloku, domu, mieszkania, na wsi?
Można powiedzieć, że sznaucer średni to rasa wiejskich psów, ale ze względu na swoje rozmiary, bez problemu zamieszka również na ograniczonej, miejskiej przestrzeni. Musimy jednak koniecznie zadbać o potrzeby ruchowe i stymulację umysłową tego energicznego psa.
Nawet jeśli sznaucer zamieszka w dużym domu z ogrodem, niezbędne będą ciekawe i długie spacery.
Historia rasy
Wszystkie sznaucery wywodzą się od wiejskich psów z terenów południowych Niemiec i Szwajcarii. Żyjące tam od stuleci psy pojawiały się już na obrazach w XVI i XVII wieku.
Niewielkie te psy towarzyszyły dyliżansom i powozom. Pobudzały konie do biegu, ostrzegały przed intruzami i tępiły gryzonie. Nazywano je wtedy pinczerami stajennymi.
Psy w tym typie bardzo różniły się zarówno szatą, jak i umaszczeniem. Dopiero w 1836 roku zaczęto je systematyzować i podzielono pinczery na krótkowłose i szorstkowłose.
Następnie, w latach 40. XIX wieku pinczery szorstkowłose zaczęły być nazywane sznaucerami (po niemiecku „die Schnauze” oznacza pysk, lub brodę). W 1895 roku powstał pierwsza organizacja miłośników i hodowców rasy, czyli Pinscher Schnauzer Verband, a w 1921 roku zmieniła nazwę na Pinscher Schnauzer Klub.
Mówi się, że sznaucer średni to krzyżówka owych wiejskich psów z terierem szorstkowłosym i szpicem wilczym.
Ciekawostki o sznaucerze średnim
- Sznaucer średni jest pierwowzorem pozostałych dwóch sznaucerów.
- Podczas wojny, niemiecka armia wykorzystywała psy tej rasy w roli posłańców.
Ile kosztuje sznaucer średni?
Kwota zależy od renomy hodowli, pochodzenia, odmiany, wieku oraz płci. Cena, którą przyjdzie nam zapłacić za psa rasy sznaucer średni z hodowli zarejestrowanej przez FCI to: 1500 – 2500 zł.
Miesięczny koszt utrzymania tego średniej wielkości, energicznego psa wynosi około: 100 – 150 zł.miesięcznie
